«Μαγνήτης» οι θησαυροί

150 άτομα μπορούν να επισκεφθούν ταυτόχρονα την «Ίαση», ενώ μόλις 40-50 τα «Επέκεινα» στο Μέγαρο Σταθάτου Οι ουρές είναι κάτι συνηθισμ...

150 άτομα μπορούν να επισκεφθούν ταυτόχρονα την «Ίαση»,
ενώ μόλις 40-50 τα «Επέκεινα» στο Μέγαρο Σταθάτου

Οι ουρές είναι κάτι συνηθισμένο παντού εκτός από τα μουσεία.

Ομως όταν πρόκειται για περιοδικές εκθέσεις που έστησε ο καθηγητής Νίκος Σταμπολίδης αποτελούν τον κανόνα. Αυτές τις ημέρες το Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης έχει πολλές ουρές.

Ο διευθυντής του μουσείου εξηγεί στο «Έθνος» ότι οι αίθουσες είναι διαρκώς γεμάτες, καθώς οι εκθέσεις «Ιασις» και «Επέκεινα» σημειώνουν ιδιαίτερη επιτυχία. Όμως, όπως λέει ο κ. Σταμπολίδης, υπάρχει ένα όριο επισκεπτών ανά έκθεση, το οποίο θεωρείται σημαντικό ώστε οι επισκέπτες να απολαμβάνουν τα εκθέματα.

Στην «Ίαση» μπορούν να βρίσκονται μέσα στις αίθουσες ακόμη και 150 άτομα, υπό την προϋπόθεση ότι δεν μπαίνουν την ίδια στιγμή, αλλά έχουν διασκορπιστεί. Πολύ λιγότεροι είναι οι επισκέπτες που εισέρχονται ταυτοχρόνως στην έκθεση «Επέκεινα»: Μόνο 40-50 άτομα. Ο Ν. Σταμπολίδης λέει πως τα δωμάτια είναι μικρά (η έκθεση φιλοξενείται στο Μέγαρο Σταθάτου) και πρέπει ο αριθμός να είναι μικρός.

128 επιλεγμένα αριστουργήματα παρουσιάζονται στην έκθεση «Επέκεινα»

Υπενθυμίζει ότι έχει ληφθεί ειδική πρόνοια για τους μικρούς, με εκπαιδευτικά προγράμματα που έχουν σχεδιαστεί και για τις δύο εκθέσεις και αντικείμενα ειδικά φτιαγμένα στο πωλητήριο του μουσείου. Χαρακτηριστικό είναι ότι η πρώτη έκδοση του καταλόγου για την «Ίασι» έχει εξαντληθεί και τώρα κυκλοφορεί η δεύτερη.

Οι δύο εκθέσεις αποτελούν δεύτερο και τρίτο μέρος μιας τριλογίας που ξεκίνησε με τον «Ερωτα». Στην «Ίασι» παρουσιάζονται η αντίληψη και τα επιτεύγματα των αρχαίων Ελλήνων στον τομέα της Υγείας.

Η αρχαία ιατρική, όπως και οι πρακτικές για την αντιμετώπιση ασθενειών από τους απλούς ανθρώπους, συνδέονται με το θείο και με ανάλογες τελετές.

Εκατόν είκοσι οκτώ αριστουργήματα, διαλεγμένα ένα κι ένα, παρουσιάζονται στην έκθεση «Επέκεινα». Η επιλογή τους έγινε με ιδιαίτερη προσοχή αλλά και με δυσκολία, καθώς ο διευθυντής του μουσείου, καθηγητής Νικόλαος Σταμπολίδης, και οι συνεργάτες του επεδίωξαν η συγκεκριμένη έκθεση να είναι επιβλητική αλλά και λιτή, κάτι που πέτυχαν στο έπακρο.

Ο θάνατος αποτελεί «τη μοναδική βεβαιότητα του ανθρώπου» κατά τον κ. Σταμπολίδη που είναι και ο εμπνευστής της έκθεσης. «Εμείς τον είδαμε με αισιόδοξο τρόπο», τονίζει. Παρουσιάζονται ο θάνατος κατά την ομηρική εποχή, τα ήθη και έθιμα των ανθρώπων τότε, ο διονυσιακός ή ορφεοβακχικός θάνατος και ο πλατωνικός. Η αθανασία της ψυχής περιλαμβάνεται σε όλες τις όψεις.

Όπως τονίζει, άλλωστε, στο σώμα μας έχουμε σίδερο που φτάνει για ένα καρφί, νερό που αρκεί μόνο για να πλύνουμε ένα πουκάμισο, κάρβουνο με το οποίο μπορούμε να ανάψουμε μια μικρή φωτιά. Αλλά η ψυχή είναι κάτι άλλο, άπειρο.

Μέσα από αγγεία του Εξηκία, και άλλων περίφημων καλλιτεχνών της αρχαιότητας («η μεγάλη τέχνη που νικάει τον θάνατο») και από αντικείμενα μοναδικά, αποκτήματα ελληνικών ή ξένων μουσείων, ο επισκέπτης οδηγείται στις εκφάνσεις του θανάτου. Ρόλο παίζουν και οι προσεγμένοι φωτισμοί του Δημήτρη Κουτσογιάννη, που είχε και την αρχιτεκτονική επιμέλεια. Στο στήσιμο της έκθεσης μετείχε επίσης η Σταυρούλα Οικονόμου.

Πηγή: Αγγ. Κώττη, Έθνος