Ένα Δειπνοτράπεζο αποτελούμενο από εδέσματα της βυζαντινής κουζίνας, στήθηκε στον αύλειο χώρο της Κοσμοσώτειρας, την Κυριακή 23 Σε...
Ένα Δειπνοτράπεζο αποτελούμενο από εδέσματα της βυζαντινής κουζίνας, στήθηκε στον αύλειο χώρο της Κοσμοσώτειρας, την Κυριακή 23 Σεπτεμβρίου, από το Εθνολογικό Μουσείο Θράκης σε συνεργασία με την Συνεταιριστική Τράπεζα Έβρου και την Εφορεία Αρχαιοτήτων Έβρου.
Τριανταπέντε προσκεκλημένοι παρευρέθηκαν στον ιερό ναό Κοσμοσώτειρας στις Φέρες. Η έναρξη της βραδιάς έγινε με τη βυζαντινολόγο Λίλα Σαμπανοπούλου να ξεναγεί στο εσωτερικό του ναού όλους τους παρευρισκόμενους.
«Οι εγγεγραμμένες μνήμες στο χώρο, αλλά και οι γραμμένες και άγραφες ιστορίες της καθημερινότητας των ανθρώπων, όπως αυτές της τροφής και της διατροφής, κατέχουν δεσπόζουσα θέση στο ερευνητικό έργο του Ε.Μ.Θ. Το Δειπνοτράπεζο στρώθηκε για να αναδειχθεί, μέσα από τη προσέγγιση της τροφής η πολυσημία του Έβρου και των μνημείων του. Ένα πολιτιστικό απόθεμα του ενδιάμεσου αυτού χώρου Ανατολής και Δύσης που λέγεται Θράκη, ένας κόσμος που κληρονομήθηκε και αναγνωρίζεται στην τοπογραφία των γεύσεων της Θρακιώτικης κουζίνας», σημειώνει η διευθύντρια του Εθνολογικού Μουσείου Θράκης, Αγγελική Γιαννακίδου και προσθέτει:
«Τα αντιπροσωπευτικά πιάτα της Βυζαντινής εποχής που επιλέχθηκαν, δίνουν το στίγμα ενός δύσκολου εγχειρήματος: στις πληροφορίες από γραπτές πηγές και κείμενα γιατρών και σχολιαστών της εποχής, όπου περιγράφονται είδη φαγητών ,ποτέ δεν να αναφέρονται οι δοσολογίες των υλικών, αλλά ούτε και τα διαφοροποιημένα χαρακτηριστικά της αγροτικής, της αυτοκρατορικής και μοναστικής κουζίνας. Η μακραίωνη Βυζαντινή κουζίνα αποτελούσε πάντα μία χύτρα που ανακατευόταν όλο και περισσότερα συστατικά και γεύσεις, που προέρχονταν από τις περιοχές των κτήσεων της, αλλά και τα κύματα των ετερόκλητων εισβολέων. Ενσωματώνοντας ήθη, παραδόσεις και προϊόντα, η Βυζαντινή κουζίνα εξελίχθηκε σε μια πλούσια κουζίνα, που συνδυάζει την Ανατολή με τη Δύση, ελληνορωμαϊκές γεύσεις και σύνθετες συνταγές με πρωτόγνωρα υλικά».
Για την κατασκευή του εντυπωσιακού τραπεζιού χρησιμοποιήθηκε πόρτα από την Καππαδοκία (τέλη του 18ου αιώνα), πιάτα του 1769 και του 1800 από τα χάνια της Ξάνθης, ενώ τα μαχαιροπήρουνα ήταν ανακατασκευές δουλεμένα από μάστορες σιδεράδες της Θράκης.
Για τον σχεδιασμό του δείπνου αξιοποιήθηκε η έρευνα του γνωστού γευσιγνώστη και συνεργάτη του Μουσείου Μιχάλη Ζευγουλά, με αντιπροσωπευτικά φαγητά της βυζαντινής γαστρονομικής κουλτούρας.
Η μουσική με το ούτι ήταν από τον εθνομουσικολόγο Παναγιώτη Στουπιάδη, ενώ η Καππαδόκισσα από τους Ασκητές Κομοτηνής, Κατερίνα Φαρασοπούλου και ο λαογράφος Βασίλης Φαρασόπουλος ερμήνευσαν Καππαδόκικα τραγούδια με τη συνοδεία του μουσικού-ερευνητή Γιάννη Παγκοζίδη.
Τα διατροφικά προϊόντα που παραχωρήθηκαν ήταν από το «κτήμα Μιχελή», λάδι και ελιές «Κόνος», Γαλακτοκομικά «Εβροφάρμα» και καπνιστά από την Αλλαντοποιία του Φώτη Μπέγκα.
867 χρόνια μετά…
«Πέρασαν κάπου έξι αιώνες απ’ όταν οι μοναχοί της Κοσμοσώτειρας, που με τόση ζέση συνέστησε ο τριτότοκκος γιος του αυτοκράτορα Αλεξίου Α΄Κομνηνού και σεβαστοκράτορας Ισαάκιος στα μέσα του 12ου αιώνα, μαρτυρείται να την έχουν εγκαταλείψει για να στεγάσει το περιτειχισμένο εμβαδόν της σ’ ένα από τα μικρά άστεα της ύστερης βυζαντινής περιόδου. Την Κυριακή 23 Σεπτεμβρίου 2018 ή αν μετρήσουμε το χρόνο με τα δεδομένα του Ισαακίου του έτους 7527, δηλαδή 867 χρόνια απ’ όταν ο, πέραν των άλλων χαρισμάτων του και λεπτολόγος, Ισαάκιος συνέγραφε τον κανονισμό της λειτουργίας του μοναστηριού της δικής του Θεοτόκου, και 600 τουλάχιστον από την εγκατάλειψή του, στήνεται ξανά ανάμεσα στα ερείπια του περιβόλου του και της καθολικής του εκκλησίας ένα δειπνοτράπεζο, αποτελούμενο αποκλειστικά από εδέσματα της περιόδου.
Όχι βέβαια μ’ αγιοζώμιον καλογερικόν αλλά με κοσμικότερες νοστιμιές που ανασύρουν κάτι από παραμύθι, αλλά κρατώντας οπωσδήποτε το κρασοβόλιον του Τυπικού», τονίζεται σε σχετική ανακοίνωση της Εφορείας Αρχαιοτήτων Έβρου.
Πηγή: ArtPress
Φωτογραφίες: Θεοδόσης Γιαννακίδης, Γεώργιος Τουρατζής.
Δεν υπάρχουν σχόλια