Το «παιδί του Κριτίου». Αντιπροσωπευτική δημιουργία της εποχής μετά τους Περσικούς πολέμους. Συνδυάζει κίνηση, πλαστικότητα και σοβαρότητ...
 |
| Το «παιδί του Κριτίου». Αντιπροσωπευτική δημιουργία της εποχής μετά τους Περσικούς πολέμους. Συνδυάζει κίνηση, πλαστικότητα και σοβαρότητα στην έκφραση του προσώπου. Δημιουργός του θεωρείται ο γλύπτης Κρίτιος ή Κριτίας. Μετά το 480 π.Χ. (Ακρ. 698). Πηγή: Μουσείο της Ακρόπολης |
Ο πρόεδρος του Μουσείου της Ακρόπολης κ. Δημήτριος Παντερμαλής γράφει για το μοναδικό αυτό άγαλμα που βρίσκεται στη συλλογή του μουσείου.
Το άγαλμα του γυμνού νεαρού εφήβου βρέθηκε το 1865 στις ανασκαφές της Ακρόπολης, στα βορειοανατολικά του Παρθενώνα. Το κεφάλι του αγάλματος εντοπίστηκε αργότερα, το 1888, στον χώρο ανάμεσα στο Μουσείο της Ακρόπολης που τότε είχε κτιστεί στο νότιο τείχος. Το συνολικό του ύψος είναι 85 εκ. και το υλικό λαμπρό παριανό μάρμαρο.
Από την αρχαιολογική έρευνα έχει αποδοθεί στο πιο φημισμένο εργαστήρι της εποχής, εκείνο των καλλιτεχνών Κριτίου και Νησιώτη, στους οποίους είχε αναθέσει η πόλη της Αθήνας την κατασκευή των αγαλμάτων του Αρμόδιου και Αριστογείτονα, των Τυραννοκτόνων, που εκπροσωπούσαν τη δημοκρατία της Αθήνας. Κυρίως οι καλλιτεχνικές ομοιότητες ανάμεσα στον νεαρό έφηβο και στο άγαλμα του Αρμοδίου οδήγησαν στην άποψη ότι σχετίζονται και ότι ο δημιουργός και στις δύο περιπτώσεις είναι ο Κρίτιος. Έτσι, το γλυπτό αρ. 698 του Μουσείου Ακρόπολης ονομάστηκε «Το παιδί του Κριτίου». Πρόκειται πιθανότατα για έναν νεαρό αθλητή που νίκησε σε αγώνα της ηλικίας του και το άγαλμά του στήθηκε σε περίοπτη θέση στην Ακρόπολη.
Στο άγαλμα αυτό συνοψίζονται οι νέες καλλιτεχνικές τάσεις που γεννήθηκαν από τα βιώματα των περσικών πολέμων. Με εξαιρετική συνέπεια αποδίδει ο καλλιτέχνης την κίνηση που διατρέχει ολόκληρο το σώμα του γλυπτού. Η χαλάρωση στη στάση των σκελών μεταφέρεται στη λεκάνη και από τη μέση και πάνω αλλάζει ο άξονας σε μια αντικίνηση που οδηγεί στην αντίθετη πλευρά και από εκεί στο κεφάλι, που αλλάζει και πάλι κατεύθυνση και στρέφεται προς την πλευρά του χαλαρού σκέλους. Έτσι, ενώ στα αρχαϊκά αγάλματα η κίνηση ήταν αδιόρατη, τη διαισθάνεται κανείς παρά τη βλέπει, τώρα είναι φανερή και δίνει στο σώμα την αίσθηση του παλμού της ζωής. Κάθε αλλαγή της κίνησης σε ένα τμήμα του σώματος συνεπάγεται συνολική αλλαγή της κίνησης.
Ουσιώδης αλλαγή γίνεται και στην έκφραση των προσώπων των αγαλμάτων. Το αρχαϊκό χαμόγελο σβήνει και επικρατεί μια ιδιαίτερη σοβαρότητα, η οποία οδήγησε την έρευνα στη δημιουργία του όρου «αυστηρός ρυθμός» για την περίοδο αυτή.
Στο πρόσωπο τονίζεται ιδιαίτερα η δυνατή και σταθερή ματιά, το προβαλλόμενο δυναμικό πηγούνι και τα καλοσχηματισμένα, κλειστά χείλη. Η κόμη με κυματιστούς βοστρύχους επαναλαμβάνει το σχήμα του κρανίου και τα άκρα της δημιουργούν με τη συστροφή της γύρω από μια ταινία ένα είδος στεφάνου. Τα χρόνια μετά την καταστροφή των πολέμων είναι μια περίοδος δημιουργική, μια περίοδος ανασυγκρότησης, με υψηλή αυτοπεποίθηση των πολιτών ύστερα από τους νικηφόρους αγώνες.
Στα γλυπτά του αυστηρού ρυθμού θα ανακαλύψει κανείς όλα τα ποιοτικά χαρακτηριστικά που μια γενιά αργότερα θα οδηγήσουν στη δημιουργία της τέχνης του Παρθενώνα.
Το παιδί του Κριτίου χρονολογείται λίγο μετά το 480 π.Χ.
Πηγή: Γ. Πανταζόπουλος, LiFO
Δεν υπάρχουν σχόλια