Τα υπολείμματα ενός μωρού πλησιόσαυρου μήκους έξι μέτρων, γνωστού και ως ελασμόσαυρος, βρέθηκαν τον Αύγουστο από τρεις χομπίστες κυνηγούς απ...
Τα υπολείμματα ενός μωρού πλησιόσαυρου μήκους έξι μέτρων, γνωστού και ως ελασμόσαυρος, βρέθηκαν τον Αύγουστο από τρεις χομπίστες κυνηγούς απολιθωμάτων στη γη ενός αγροκτήματος βοοειδών στην πολιτεία Κουίνσλαντ της δυτικής Αυστραλίας.
Ο Έσπεν Κνούτσεν, επικεφαλής παλαιοντολόγος στο μουσείο του Κουίνσλαντ, παρομοίασε την ανακάλυψη με την πέτρα της Ροζέτας – το μπλοκ γρανίτη από την αρχαία Αίγυπτο που ανακαλύφθηκε ξανά το 1799 και βοήθησε τους ειδικούς να αποκρυπτογραφήσουν τα ιερογλυφικά. “Δεν βρήκαμε ποτέ σώμα και κεφάλι μαζί, και αυτό θα μπορούσε να είναι το κλειδί για μελλοντική έρευνα σε αυτόν τον τομέα“, είπε ο Knutsen, προσθέτοντας ότι η ανακάλυψη θα μπορούσε να δώσει στους παλαιοντολόγους καλύτερη εικόνα για την προέλευση, την εξέλιξη και την οικολογία της περιόδου, σε αυτή την περιοχή.
Επειδή ο λαιμός αυτών των πλησιόσαυρων ήταν διπλάσιος από το υπόλοιπο σώμα, το κεφάλι συχνά αποχωριζόταν από το σώμα μετά τον θάνατο, καθιστώντας την εύρεση ενός απολιθώματος και με τις δύο πλευρές πολύ δύσκολη, εξήγησε ο Knutsen.
Ο πλησιόσαυρος, που είχε μήκος μεταξύ 8 και 10 μέτρων στην ωριμότητα, ζούσε στη θάλασσα Eromanga που εκτεινόταν σε μεγάλο μέρος της σημερινής επιφάνειας της Αυστραλίας, η οποία, πριν από 150 εκατομμύρια χρόνια, ήταν 50 μέτρα κάτω από τη στάθμη του νερού.
Ο Knutsen εξήγησε ότι όταν ένας πλησιόσαυρος πέθαινε, το σώμα του που αποσυντίθετο διογκωνόταν με αέρια, τα οποία θα τον έκανε να επιπλέει στην επιφάνεια του νερού. Το κεφάλι του τέρατος συχνά έσπαγε όταν τα αρπακτικά άρχιζαν να καταβροχθίζουν το πτώμα, κάνοντας την ανακάλυψη ολόκληρων σκελετών πολύ σπάνια. Επειδή ο σκελετός αυτός ανήκε σε ένα νεαρό δείγμα, η ανακάλυψη θα μελετηθεί για να κατανοηθεί καλύτερα πώς αλλάζει το σώμα του πλησιόσαυρου από τη νεότητα στην ενηλικίωση.
Τα αρχαία θαλάσσια ερπετά, όπως οι πλησιόσαυροι και οι ιχθυόσαυροι, δεν ταξινομούνται ως δεινόσαυροι παρόλο που ζούσαν την ίδια εποχή. Οι πλησιόσαυροι εξελίχθηκαν από προγόνους που ζούσαν στη στεριά και έτσι δεν είχαν βράγχια και έπρεπε να βγουν στην επιφάνεια για αέρα. Δεν είναι γνωστό πόσο καιρό αυτά τα ερπετά μπορούσαν να κρατήσουν την αναπνοή τους κάτω από το νερό. Αυτή είναι η πιο σημαντική ανακάλυψη ενός προϊστορικού δείγματος που έγινε στην Αυστραλία τα τελευταία χρόνια. Οι επιστήμονες επιβεβαίωσαν τον περασμένο Ιούνιο ότι ένας απολιθωμένος σκελετός που ανακαλύφθηκε στο Κουίνσλαντ το 2007 ανήκε στον μεγαλύτερο δεινόσαυρο που βρέθηκε ποτέ στην Αυστραλία.
Ο δεινόσαυρος, με το παρατσούκλι «Κούπερ» (επιστημονική ονομασία: Australotitan cooperensis), ήταν δύο ορόφων και είχε μήκος όσο ένα γήπεδο μπάσκετ. Δύο μήνες αργότερα, οι ερευνητές ανακάλυψαν ότι πριν από 105 εκατομμύρια χρόνια, ένα είδος ιπτάμενου «δράκου» περιπλανιόταν στον ουρανό της Αυστραλίας. Ο πτερόσαυρος περιγράφηκε από τους επιστήμονες ως ένα «τέρας τρομοκράτης» που τρεφόταν με τα μικρά άλλων δεινοσαύρων.
Πηγή: Μ. Λαμπρινίδου, ErtNews
Δεν υπάρχουν σχόλια