Αποκαταστάθηκε πλήρως ο «σταυρός του πελεκάνου», ύστερα από την καταστροφή που υπέστη το 2016 εξαιτίας σεισμού στην κεντρική Ιταλία. Πρόκειτ...
Αποκαταστάθηκε πλήρως ο «σταυρός του πελεκάνου», ύστερα από την καταστροφή που υπέστη το 2016 εξαιτίας σεισμού στην κεντρική Ιταλία.
Πρόκειται για σταυρό του 15ου αιώνα που βρίσκεται στο αβαείο του Αγίου Ευτίτσιου στο Piedivalle di Preci, έξω από την Περούτζια. Ο σταυρός κατασκευάστηκε από τέμπερα σε ξύλο από τον Nicola di Ulisse di Siena περίπου στο 1472. Έμπνευση για τη σύνθεση του σταυρού αποτελούσε ο θάνατος του Χριστού.
Ο συγκεκριμένος σταυρός φέρει τον Χριστό σε μονοχρωματικό μπλε φόντο ενώ στις τέσσερις άκρες του υπάρχει το σχήμα του τριφυλλιού. Το πάνω μέρος όμως, αν και συνηθίζεται να φέρει το σύμβολο INRI (Ιησούς, Βασιλιάς των Ιουδαίων), περιέχει τον πελεκάνο σε ευλαβική στάση. Ο πελεκάνος σχίζει το ίδιο του το στήθος για να ταΐσει με το αίμα του τα τρία μικρά του. Πρόκειται για ένα δημοφιλές σύμβολο της θυσίας του Χριστού κατά τον Μεσαίωνα.
Ο σταυρός βρισκόταν σε άθλια κατάσταση, σπασμένος σε περισσότερα από 30 θραύσματα. Ωστόσο, ακριβώς επειδή υπήρξε από τα πλέον διάσημα αντικείμενα λατρείας, η αρχιεπισκοπή Spoleto-Norcia και η Αρχή Εποπτείας της Umbria αποφάσισαν να επιχειρήσουν την πλήρη αποκατάσταση της ζωγραφισμένης εικόνας, που έφερε τη μορφή του Χριστού καθώς και τον πελεκάνο, αντί να συντηρηθεί μόνο ό,τι είχε διασωθεί.
Τον Ιούλιο του 2018, οι ειδικοί στα εργαστήρια αποκατάστασης των μουσείων του Βατικανού ξεκίνησαν να ανασυνθέτουν το «παζλ». Ένωσαν τα θραύσματα και ανακατασκεύασαν τα τμήματα που έλειπαν, τοποθετώντας τον σταυρό σε μια νέα ξύλινη βάση για να γίνει αρκετά σταθερός, ώστε να τοποθετηθεί και πάλι πάνω στον βωμό, όπου ήταν και πριν. Η ζωγραφισμένη επιφάνεια κολλήθηκε εκ νέου. Στη συνέχεια, αναδημιουργήθηκαν τα τμήματα που είχαν χαθεί. Τέλος, το επιχρυσωμένο περιμετρικό πλαίσιο αποκαταστάθηκε με καθαρό χρυσό, σύμφωνα με την παραδοσιακή μέθοδο που χρησιμοποιούνταν τον 15ο αιώνα.
Ο αποκατεστημένος σταυρός εκτίθεται στα μουσεία του Βατικανού. Θα εκτεθεί στο Σπολέτο στην εκκλησία της Αγίας Ευφημίας αυτό το φθινόπωρο και στη συνέχεια θα επιστρέψει στον κεντρικό βωμό του αβαείου του Αγίου Ευτίτσιου.
Το αβαείο του Αγίου Ευτίτσιου
Η μονή ιδρύθηκε από Σύριους μοναχούς που διέφευγαν από διωγμούς στον απόηχο των οικουμενικών συνόδων τον 5ο ή 6ο αιώνα. Στο σημείο υπήρχαν πολλές φυσικές σπηλιές, που ταίριαζαν πολύ στο ύφος και τον τρόπο ζωής των μοναχών. Αρχικά, ξεκίνησε ως ένας τόπος αφιερωμένος στην Παναγία. Ο Άγιος Ευτίτσιο όμως, τον επέκτεινε σε κοινοβιακό μοναστήρι ενώ παράλληλα έγινε ηγούμενός του. Μετά τον θάνατό του το 540 μ.Χ., η εκκλησία πήρε το όνομά του. Το μοναστήρι εξελίχθηκε και από τις ασκητικές του καταβολές ασπάστηκε τον «κανόνα» του Αγίου Βενέδικτου. Τον 12ο αιώνα έφτασε στο αποκορύφωμα τόσο ως προς τη σημασία του στην περιφέρεια στην οποία υπαγόταν όσο και ως προς την περιουσία, με τα εκθέματα που έφερε στο εσωτερικό του.
Η εκκλησία βρίσκεται μεταξύ στην κοιλάδα και τη βραχώδη περιοχή με τις σπηλιές των ερημιτών. Όταν ο σεισμός κατέστρεψε την περιοχή τον Οκτώβριο του 2016, σημειώθηκε κατολίσθηση και ένας βράχος έπεσε πάνω στο μοναστήρι. Αποτέλεσμα ήταν ο σταυρός να εκσφενδονιστεί και να διαλυθεί στο έδαφος. Τα θραύσματα εγκλωβίστηκαν στα χαλάσματα για εβδομάδες. Από την πλευρά τους, οι πυροσβέστες συνεργάστηκαν με δεκάδες συντηρητές από τα μουσεία του Βατικανού ώστε να ανακτήσουν κάθε θραύσμα του τέμπλου που μπόρεσαν να βρουν.
Πηγή: LiFO
Δεν υπάρχουν σχόλια