Στα πήλινα ποτήρια των μινωιτών κατοίκων του βρέθηκαν ίχνη «προϊστορικής τσικουδιάς» και στα απορρίμματα τους «μάρτυρες» για τα πρώτα συσσίτ...
Στα πήλινα ποτήρια των μινωιτών κατοίκων του βρέθηκαν ίχνη «προϊστορικής τσικουδιάς» και στα απορρίμματα τους «μάρτυρες» για τα πρώτα συσσίτια που καθιερώθηκαν στην Κρήτη. Και μπορεί περισσότερες από 100 μινωικές θέσεις που έχουν εντοπιστεί στην περιφέρεια Ρεθύμνου να μην είναι τόσο δημοφιλείς όσο τα ανάκτορα της Κνωσού και της Φαιστού, όμως αποκαλύπτουν ενδιαφέρουσες πτυχές της ζωής των κατοίκων της μινωϊκής Κρήτης από το 3200 π.Χ. έως το 1100 π.Χ.
Φως σε 12 εξ αυτών επιχειρεί να ρίξει η νέα έκδοση «Μινωϊκός πολιτισμός: Μια ματιά μέσα από μνημεία της Περιφερειακής Ενότητας Ρεθύμνου» σε γενική επιμέλεια της διευθύντριας Εφορείας Αρχαιοτήτων Ρεθύμνου Αναστασίας Τζιγκουνάκη και κείμενα της αρχαιολόγου Παρασκευής Βλάχου, που κυκλοφορεί με τη φροντίδα της Περιφέρειας Κρήτης και παρουσιάζεται -παράλληλα με μια φωτογραφική έκθεση- στο Μουσείο Ακρόπολης.
Ξεφυλλίζοντας το βιβλίο που θα μπορούσε να λειτουργεί ως οδηγός για τους επισκέπτες που αναζητούν τα ίχνη των μινωϊτών στην περιοχή του Ρεθύμνου ο αναγνώστης έχει την ευκαιρία να γνωρίσει το ανακτορικό κέντρο στο Μοναστηράκι Αμαρίου: μια εκτεταμένη ανακτορική εγκατάσταση που χρονολογείται στην Παλαιοανακτορική περίοδο (περίπου 2000- 1700 π.Χ.) με όλα τα χαρακτηριστικά ενός ανακτορικού κέντρου της εποχής όπως μνημειακή αρχιτεκτονική, πολεοδομική οργάνωση, εκτεταμένους εργαστηριακούς χώρους και αποθήκες, χώρους λατρείας και συλλογικής συνάντησης. Οι κάτοικοί του, όπως έδειξαν οι αναλύσεις οργανικών καταλοίπων από αγγεία σερβιρίσματος και πόσεως, κατανάλωναν κρασί με ρητίνη, μπύρα από κριθάρι και αλκοολούχα ποτά με βάση το μέλι, ενώ είναι πιθανό να γινόταν παραγωγή ποτού, ανάλογου της σύγχρονης κρητικής τσικουδιάς, καθώς η ανεύρεση πίθων που περιείχαν απανθρακωμένα υπολείμματα από κουκούτσια και τσαμπιά σταφυλιών, παραπέμπει σε μέθοδο απόσταξης.
Ακόμη παλαιότερο δε, περί το 2000 π.Χ. εκτιμάται ότι είναι ένα εργαστήριο αρωμάτων που βρέθηκε στο Χαμαλεύρι (12χλμ έξω από το Ρέθυμνο) καθώς οι αναλύσεις των οργανικών καταλοίπων από τα τοιχώματα των αγγείων έδειξαν ότι περιείχαν ελαιόλαδο, ιριδέλαιο, μέλι και ρητίνη, υλικά δηλαδή για την παραγωγή αρωμάτων και αιθέριων ελαίων.
 |
| Πήλινη λάρνακα από την νεκρόπολη των Αρμένων. |
Η Ζώμινθος, η νεκρόπολη...
Από την περιήγηση στο μινωϊκό παρελθόν του Ρεθύμνου δεν λείπει το μεγαλύτερο ορεινό ανάκτορο των Μινωικών χρόνων, η Ζώμινθος, που χτίστηκε σε υψόμετρο 1.200 μ.. και βρίσκεται στα Ανώγεια, με το εντυπωσιακό Νεοανακτορικό κεντρικό κτίριο να αποτελείται από 70 ισόγειους χώρους συνολικού εμβαδού άνω των 1600 τ.μ,, πολλοί από τους οποίους διέθεταν δεύτερο ή και τρίτο όροφο. Ούτε η παράκτια εγκατάσταση με το κτιριακό συγκρότημα των 300 τ.μ. στο Καλό Χωράφι, με τους πλούσια διακοσμημένους τοίχους, όπως μαρτυρά όχι μόνο το πλήθος των θραυσμάτων λευκού και πολύχρωμου κονιάματος, κάποια από τα οποία σώζουν σχέδια, αλλά και οι χρωστικές, τα λίθινα εργαλείων τριβής και άλεσης και ενός κωνικού κυπέλλου γεμισμένο με πάστα λευκού κονιάματος που δείχνουν πως το κτίριο επιχρίζονταν με κονίαμα λίγο πριν την καταστροφή του. Παρούσα και η νεκρόπολη των Αρμένων που «μίλησε» για τον μέσο όρο ζωής των ενηλίκων ανδρών (28-31 έτη) και των γυναικών (20-25 έτη). Όπως και ο θαλαμωτός τάφος από το Παγκαλοχώρι με τη λάρνακα στην οποία τάφηκε μια γυναίκα σε προχωρημένη εγκυμοσύνη μαζί με μια χάλκινη ζυγαριά για το ζύγισμα της ψυχής. Τέλος ενδιαφέρουσα και η στάση στην Κεφάλα Συβρίτου, όπου εντοπίστηκαν περισσότεροι από 40 αποθέτες- ο αριθμός τους δεν απαντά πουθενά αλλού στην Κρήτη- λαξεμένοι στο φυσικό βράχο με απορρίψεις από συλλογική κατανάλωση τροφής, που θα μπορούσαν να αποτελούν τον προπομπό των συσσιτίων, έναν από τους πιο σημαντικούς θεσμούς των Κρητικών πόλεων της αρχαϊκής περιόδου.
ΙΝFO
Η φωτογραφική έκθεση «Μινωϊκός πολιτισμός: Μια ματιά μέσα από μνημεία της Περιφερειακής Ενότητας Ρεθύμνου» στο Μουσείο Ακρόπολης έως τις 30 Οκτωβρίου.
Πηγή: Μ. Αδαμοπούλου, Τα Νέα
Δεν υπάρχουν σχόλια