Μια σειρά από τοιχογραφίες κρυμμένες για αιώνες έχουν αποκαλυφθεί στη Εκκλησία του Τιμίου Σταυρού σε μοναστήρι των Φραγκισκανών στο χωριό ...
Μια σειρά από τοιχογραφίες κρυμμένες για αιώνες έχουν αποκαλυφθεί στη Εκκλησία του Τιμίου Σταυρού σε μοναστήρι των Φραγκισκανών στο χωριό Verucchio, που βρίσκεται στην κορυφή ενός λόφου, 16 χιλιόμετρα από το Ρίμινι της βορειοανατολικής Ιταλίας. Αν και χρειάζεται περισσότερη έρευνα, οι ειδικοί πιστεύουν ότι οι τοιχογραφίες δημιουργήθηκαν γύρω στο 1330 από τη σχολή Giotto του Pietro da Rimini.
Οι τοιχογραφίες ανακαλύφθηκαν από τον Federico Rovarin εντελώς τυχαία το καλοκαίρι του 2021. Ενώ εργαζόταν για να επισκευάσει μια αχρησιμοποίητη πηγή φωτός στον χώρο της χορωδίας, εντόπισε κάτι που έμοιαζε με την άκρη μιας καμάρας που πλαισιώνει μια κόγχη. Σκέφτηκε ότι μπορεί να ήταν περιτοιχισμένο παράθυρο, αλλά δεν μπορούσε να το δει καλά επειδή το κάλυπτε η ξύλινη επένδυση της αίθουσας. Έτσι κατέβασε το κινητό του με την κάμερα και τον φακό στο κενό μεταξύ του τοίχου και της ξύλινης επένδυσης. Με ένα δεύτερο κινητό τηλέφωνο συνδεδεμένο στο πρώτο, παρακολούθησε ζωντανά την πορεία καθώς η κάμερα απαθανάτισε μια όμορφη τοιχογραφία του Χριστού ζωγραφισμένη σε μια κόγχη. Ακόμη και η μικρή οπτική γωνία που κατέγραψε η κάμερα έδειχνε ότι η τοιχογραφία ήταν εξαιρετικής ποιότητας.
Μια ομάδα μοναχών, αρχιτεκτόνων, ιστορικών τέχνης, αναστηλωτών και στελεχών από τις περιφερειακές πολιτιστικές αρχές συνεργάστηκαν για να καταλήξουν σε ένα σχέδιο αποκάλυψης της τοιχογραφίας χωρίς να καταστραφεί η εύθραυστη επιφάνειά της. Τον Μάιο του τρέχοντος έτους, η ξύλινη επένδυση της αίθουσας αποσυναρμολογήθηκε προσεκτικά αποκαλύπτοντας τα υπολείμματα τοιχογραφιών που συνέχιζαν έξω από την κόγχη και στον παρακείμενο τοίχο.
Η εικονογραφία του Χριστού στην Pietà, λέει ο ιστορικός τέχνης Alessandro Giovanardi, «ακολουθεί το παραδοσιακό σχήμα, που προέκυψε στην Ανατολή κατά τη μετάβαση μεταξύ του 11ου και του 12ου αιώνα και επανερμηνεύτηκε πολλές φορές από το Ρίμινι, τη Μπολόνια και τους Βενετούς δασκάλους του 14ου αιώνα. Αυτός ο κανόνας περιλαμβάνει την ημιμορφή αναπαράσταση του νεκρού Χριστού με τα χέρια του να φέρουν τα τραύματα της θυσίας, να σηκώνεται από τη σαρκοφάγο σε ένα μονόχρωμο ή επίχρυσο φόντο μεταφυσικής αποτελεσματικότητας, που μερικές φορές χαρακτηρίζεται από την παρουσία του Σταυρού. Παρά το γεγονός ότι ο Χριστός απεικονίζεται ως έκπτωτος από το ικρίωμα, θρηνώντας και έτοιμος για ταφή, η εικόνα δεν έχει τίποτα αφηγηματικό, δεν μεταφέρει κάποιο νόημα, αλλά εκθέτει το βασανισμένο σώμα του Χριστού στα μάτια, την αφοσίωση και την ευφυΐα του πιστού, διεγείροντας το αίσθημα της κοινής ευσέβειας και της πρόκλησης θεολογικών και ευχαριστιακών νοημάτων. Στη βυζαντινή εκκλησία, η εικόνα ονομάζεται Υπέρτατη Ταπείνωση αλλά και Βασιλεύς της Δόξας (με αναφορά στην ορθόδοξη λειτουργία του Πάσχα), όπου υπενθυμίζεται ότι εκείνο το πληγωμένο και σκοτωμένο σώμα είναι του αθάνατου και σωτήρα Υιού του Θεού».
Για τον Giovanardi αυτό είναι ένα «καταπληκτικό εύρημα» που «σημαδεύει μια πρωτοφανή διαδρομή ανακάλυψης στη ζωγραφική του Rimini του 14ου αιώνα και πιθανότατα μας προσφέρει ένα μοναδικό επεισόδιο στη φραγκισκανική ιστορία και πνευματικότητα. H αρχαία εκκλησία του Τιμίου Σταυρού θα μπορούσε να αποκαλυφθεί σήμερα ως ένα από τα πιο σημαντικά κέντρα καλλιτεχνικού, λειτουργικού και θεολογικού πολιτισμού μεταξύ του 13ου και του 14ου αιώνα, στη Romagna και στην Ιταλία».
Οι τοιχογραφίες βρέθηκαν σε επισφαλή κατάσταση όταν αφαιρέθηκε η ξύλινη επένδυση. Ο σοβάς είχε αποκολληθεί από τον τοίχο και οι πίνακες κινδύνευαν να καταρρεύσουν. Το χρονικό διάστημα μεταξύ Μαΐου και Σεπτεμβρίου, οι συντηρητές εργάστηκαν γρήγορα για να σταθεροποιήσουν τα έργα, ενώ τα κράτησαν μακριά από τους πιστούς πίσω από έναν λευκό ξύλινο τοίχο. Η συντήρηση είναι ακόμη σε εξέλιξη.
Ενώ μέχρι στιγμής έχουν αποκαλυφθεί μόνο οι αρχικές τοιχογραφίες στο κάτω μέρος του τοίχου, θα πρέπει να κάλυπταν ολόκληρη την αψίδα. Μπορεί να είναι ακόμα εκεί, κρυμμένοι πίσω από λευκό γύψο που εφαρμόστηκε τον 19ο αιώνα. Η ανακάλυψη αποκάλυψε επίσης σημαντικά στοιχεία της αρχικής αρχιτεκτονικής από την οποία οι αρχαιολόγοι ελπίζουν να καθορίσουν την πρώτη διαμόρφωση της εκκλησίας του μοναστηριού των Φραγκισκανών προτού αλλοιωθεί εκτενώς.
Το μοναστήρι των Φραγκισκανών στο Verucchio ιδρύθηκε το 1215 και είναι το παλαιότερο στην περιοχή της Emilia Romagna. Φημίζεται επειδή φιλοξένησε τον ίδιο τον ιδρυτή του τάγματος, τον Άγιο Φραγκίσκο της Ασίζης. Ο θρύλος λέει ότι φύτεψε το μπαστούνι του στο έδαφος που βρίσκεται σήμερα το μοναστήρι και ως εκ θαύματος μεγάλωσε ένα κυπαρίσσι που στέκεται ακόμα και σήμερα. Το δέντρο έχει επιζήσει από τις καταστροφές του στρατού του Ναπολέοντα, των Ναζί κατακτητών που το χρησιμοποίησαν για καυσόξυλα και από μια ιδιαίτερα βίαιη καταιγίδα που ξέσπασε στην περιοχή.
Πηγή: The History Blog
Δεν υπάρχουν σχόλια