Προστασία του Ανακτόρου του Νέστορα

Με απόφαση του γενικού γραμματέα της Αποκεντρωμένης Διοίκησης Πελοποννήσου, Δυτικής Ελλάδας και Ιονίου Τάσου Αποστολόπουλου και μετά τη θε...

Με απόφαση του γενικού γραμματέα της Αποκεντρωμένης Διοίκησης Πελοποννήσου, Δυτικής Ελλάδας και Ιονίου Τάσου Αποστολόπουλου και μετά τη θετική αξιολόγηση της Διαχειριστικής Αρχής, εντάχθηκε στο Εθνικό Στρατηγικό Πλαίσιο Αναφοράς (ΕΣΠΑ) η «Προστασία και ανάδειξη του αρχαιολογικού χώρου του Ανακτόρου του Νέστορος στον Άνω Εγκλιανό της Χώρας.

Ο προϋπολογισμός του έργου είναι 400.000 ευρώ. Η εγκεκριμένη μελέτη που θα υλοποιηθεί, περιλαμβάνει τη διαμόρφωση και κατασκευή διαδρομών κίνησης επισκεπτών, ενώ ιδιαίτερη είναι η μέριμνα για την κυκλοφορία των ατόμων με ειδικές ανάγκες,  καθώς προβλέπεται η εξομάλυνση του εδάφους στα σημεία που η κλίση είναι μεγάλη, ώστε να διευκολυνθεί η προσβασιμότητα των αμαξιδίων.
Επίσης, το έργο περιλαμβάνει την κατασκευή μικρών κτισμάτων (αναψυκτήριο, χώρο προβολών κ.λπ.) και τοποθέτηση πινακίδων πληροφόρησης για την εξυπηρέτηση του κοινού, καθώς και την  εγκατάσταση οπτικοακουστικών μέσων στο χώρο προβολής και παρουσίασης.

Το ανάκτορο

Το ανάκτορο ήρθε στο φως στη διάρκεια ανασκαφών που ξεκίνησαν το 1939 και συγκαταλέγεται στα σημαντικότερα μνημεία της μυκηναϊκής Ελλάδας. Χτίστηκε τον 13ο αι. π.Χ. από το βασιλιά Νέστορα και καταστράφηκε σχεδόν ολοκληρωτικά στις αρχές του 12ου αι., από πυρκαγιά. Η θέση του εντοπίστηκε από τον Κ. Κουρουνιώτη και η αποκάλυψή του ολοκληρώθηκε από τον Αμερικανό Καρλ Μπλέγκεν.
Το ανάκτορο του Νέστορα είναι το καλύτερα σωζόμενο μυκηναϊκό ανάκτορο. Πρόκειται για ένα συγκρότημα από διάφορα κτίρια με ένα σύνολο 105 ισογείων διαμερισμάτων ή άλλων χώρων. Τα σημαντικότερα διαμερίσματά του είναι η μεγάλη ορθογώνια«αίθουσα του θρόνου» με την κυκλική εστία, το λουτρό με τον πήλινο λουτήρα και οι αποθήκες με τα πολυάριθμα αποθηκευτικά αγγεία.
Στη διάρκεια των ανασκαφών ήρθαν στο φως τα ερείπια πλουσιότατου διώροφου κεντρικού οικοδομήματος και άλλων δύο βοηθητικών, καθώς και περισσότερες από 1.000 πήλινες πινακίδες με Γραμμική Β γραφή, από τη μελέτη των οποίων προέκυψαν σημαντικά στοιχεία για τη βιοτεχνική και εμπορική δραστηριότητας της εποχής. 








Πηγές: Εφημερίδα "Θάρρος", Περιοδικό "Αρχαιολογία και Τέχνες"