Το μηριαίο οστό ενός τεράστιου, εξαφανισμένου θηλαστικού ίσως βοήθησε στην δημιουργία ενός ή δύο τεράτων της ελληνικής μυθολογίας. Γνωστό...
Το μηριαίο οστό ενός τεράστιου, εξαφανισμένου θηλαστικού ίσως βοήθησε στην δημιουργία ενός ή δύο τεράτων της ελληνικής μυθολογίας.
Γνωστό και ως το «Κόκκαλο της Νιχώριας», το μαυρισμένο απολίθωμα αποτελεί μέρος ενός μηριαίου οστού ενός τεράστιου εξαφανισμένου θηλαστικού που περιπλανιόταν στην νότια Ελλάδα πριν από 100.0000 χρόνια περίπου. Το κόκκαλο βρέθηκε αρχικά από τους αρχαίους Έλληνες και ίσως τους ενέπνευσε για την δημιουργία συγκεκριμένων τεράτων της ελληνικής κλασσικής μυθολογίας. Ανακαλύφθηκε ξανά πριν από 40 χρόνια.
Μέχρι τότε το απολίθωμα είχε εξαφανιστεί από την κοινή θέα.
«Θεωρούταν χαμένο μέχρι το 1998. Οι έρευνες που ακολούθησαν το εντόπισαν αποθηκευμένο σε μια αποθήκη του πανεπιστημίου της Μινεσότα. Στην συνέχεια πέρασε την τελευταία δεκαετία σε διάφορα εργαστήρια των ΗΠΑ» αναφέρει η Adrienne Mayor, ερευνήτρια Κλασσικών και Ιστορικών Σπουδών του Πανεπιστημίου του Standford.
Το ιστορικό απολίθωμα έτυχε ευρείας αποδοχής από τους εφόρους του μουσείου Ashmolean στην Οξφόδρη της Αγγλίας.
«Αυτό το μεγάλης σημασίας κόκκαλο αξίζει να εκτεθεί στο κοινό. Είναι ένα από τα δύο μοναδικά τεράστια σπονδυλωτά απολιθώματα που βρέθηκαν στην αρχαιότητα και ανακαλύφθηκαν από αρχαιολόγους στην Ελλάδα» επισημαίνει η Mayor.
Μεγάλα υπολείμματα απολιθωμάτων προϊστορικών ειδών, όπως αυτό το απολιθωμένο μηριαίο οστό, ίσως αποτέλεσε πηγή έμπνευσης για πολλά θρυλικά τέρατα της κλασσικής μυθολογίας, σύμφωνά με την Mayor, η οποία περιγράφει το απολίθωμα για πρώτη φορά στο βιβλίο της «The First Fossil Hunters» (2000).
Ανακαλύπτοντας τις ρίζες αρκετών μύθων, το βιβλίο, παρουσιάζει ότι πολλά προϊστορικά απολιθώματα που υπήρχαν σε αρκετά μέρη του κόσμου ενέπνευσαν την μυθοπλασία γιγαντιαίων τεράτων.
 |
| Τιτανομαχία, πίνακας του Cornelis van Haarlem, 1588 |
«Το πιο πιθανόν είναι, οι αρχαίοι Έλληνες να ανακάλυψαν το κόκκαλο στα λιγνιτικά αποθέματα της περιοχής της Μεγαλόπολης, γνωστή στην αρχαιότητα ως η περιοχή που έλαβε χώρα η Τιτανομαχία. Εκεί, η πυκνή συγκέντρωση μεγάλων απολιθωμένων οστών ενέπνευσε την πεποίθηση ότι ολόκληρες στρατιές από Τιτάνες είχαν κατακεραυνωθεί από τους κεραυνούς του Δία» αναφέρει η Mayor.
Το κόκκαλο της Νιχώριας ανακαλύφθηκε στην αρχαία ακρόπολη της Νιχώριας το χρονικό διάστημα μεταξύ 1969-1975 από αρχαιολόγους του πανεπιστημίου της Μινεσότα.
Το γεγονός ότι φυλασσόταν προσεχτικά στην ακρόπολη, που έστεκε 35 μίλια περίπου από την περιοχή του λιγνίτη όπου το κόκκαλο πιθανώς βρέθηκε, δείχνει ότι οι αρχαίοι Έλληνες είχαν τεράστιο ενδιαφέρον για τα απολιθώματα.
«Το κόκκαλο παρέχει επιπλέον την επιβεβαίωση ότι οι αρχαίοι Έλληνες είχαν ανακαλύψει τέτοια είδη και απέδιδαν μεγάλη σημασία σε αυτά» αναφέρει η Hans-Dieter Sues, παλαιοντολόγος και έφορος του Smithsonian's National Museum of Natural History στην Ουάσινγκτον.
Αναγνωρισμένο από το 1978 ως το μηριαίο οστό ενός πλειόκαινου ελέφαντα «Pliocene elephant», το κόκκαλο είχε χαθεί για δύο δεκαετίες. Ανακαλύφθηκε ξανά το 1998 στο εργαστήριο αρχαιομετρίας του πανεπιστημίου της Μινεσότα και παρέμενε μη καταγεγραμμένο μέχρι η Mayor να αναγνωρίσει την σπουδαιότητά του.
Πήρε το απολίθωμα στο Αμερικανικό Μουσείο Φυσικής Ιστορίας της Νέας Υόρκης όπου και εξετάστηκε από τον παλαιοντολόγο Ν. Σολούνια, ειδικό σε ελληνικά απολιθώματα των περιόδων Μεικαίνου και Ολοκαίνου.
Ο Σολούνια αναγνώρισε το κόκκαλο ως το ακραίο τέλος ενός μηριαίου οστού ενός τριχωτού ρινόκερου ή πιθανόν ενός Chalicotherium, ένα τεράστιου χορτοφάγου, που συναντάται στην Πλειστόκαινη περίοδο (πριν από 2.000.000 χρόνια – 10.000 χρόνια).
Σύμφωνα με το Σολούνια, το σκουριασμένο μαύρο χρώμα του κόκκαλου αποδεικνύει ότι πιθανόν βρέθηκε στα αποθέματα λιγνίτη κοντά στην αρχαία πόλη της Μεγαλόπολης. Μεταφέρθηκε από τους αρχαίους Έλληνες στην ακρόπολη της Νιχώριας, και ανακαλύφθηκε μετά από 2.000.000 χρόνια περίπου.
Από την Ελλάδα διέσχισε την Μεσόγειο και τον Ατλαντικό, πήγε στην Μινεσότα, μετά ανατολικά στο Πρίστον, New Jersey και Νέα Υόρκη για να εξεταστεί από παλαιοντολόγους. Μετά ταξίδεψε ξανά δυτικά στην Μοντάνα, όπου έγιναν εργασίες συντήρησης από επαγγελματίες συντηρητές του Museum of Rockies ώστε να σταθεροποιηθεί και να μην σπάσει περαιτέρω.
«Τότε μεταφέρθηκε δια ξηράς στο Palo Alto, Calif στο γραφείο μου μέχρι να βρούμε ένα κατάλληλο μουσείο για μόνιμη κατοικία» λέει η Mayor.
Αυτή την άνοιξη το απολιθωμένο κόκκαλο ταξίδεψε πάνω από τον Ατλαντικό από την Καλιφόρνια στο τελικό του σπίτι στο Ashmolean Museum της Οξφόρδης, όπου και θα εκτίθεται στο τμήμα Ελληνικής και Ρωμαϊκής Αρχαιότητας.
Δεν υπάρχουν σχόλια