Πρόκειται για το μεγαλύτερο, έως τώρα, μυκηναϊκό(1390/70-1060/40π.Χ) νεκροταφείο της Κεφαλονιάς, με τους πιο αντιπροσωπευτικούς θαλαμοειδε...
Πρόκειται για το μεγαλύτερο, έως τώρα, μυκηναϊκό(1390/70-1060/40π.Χ) νεκροταφείο της Κεφαλονιάς, με τους πιο αντιπροσωπευτικούς θαλαμοειδείς τάφους σε όλο το Ιόνιο.
Τα πρώτα ευρήματα ήρθαν τυχαία στο φως το 1813, όταν ο, Ελβετός στην εθνικότητα, ταγματάρχης του αγγλικού στρατού και από το Μάρτιο του 1810 διοικητής των νησιών Κεφαλονιάς και Ιθάκης, Κάρολος – Φίλιππος Δεβοσέτος (Charles-Philippe de Bosset), διάνοιγε δρόμο στην περιοχή της Λειβαθούς. Η ανάγκη για εξόρυξη ασβεστοχώματος που θα χρησιμοποιείτο στην επίστρωση των δρόμων, οδήγησε στο πιο κατάλληλο για τον σκοπό αυτό μαλακό πέτρωμα της περιοχής των Μαζαρακάτων. Οι ιδιότητες του πετρώματος είχαν γίνει αντιληπτές από τους κατοίκους της περιοχής κατά τη Μυκηναϊκή εποχή, τρεις περίπου χιλιετίες νωρίτερα, όπου και κατασκεύασαν τους γνωστούς θαλαμωτούς τάφους. Τυχαία λοιπόν αποκαλύφθηκε το μυκηναϊκό νεκροταφείο, του οποίου αρχικά παραβιάστηκαν τέσσερις τάφοι. Τα αγνώστου τότε πολιτισμού ευρήματα που προέρχονταν από τις “κατακόμβες”, περισυλλέχθηκαν και ήρθαν στην κυριότητα του διοικητή της νήσου de Bosset, ο οποίος τα δώρισε αργότερα στο Μουσείο Neuchâtel της πατρίδας του, όπου ξεχάστηκαν και ταυτίστηκαν πολύ αργότερα. Εκεί παραμένουν έως και σήμερα.
Το 1899 εντοπίζει το νεκροταφείο ο Π. Καββαδίας και συνεχίζει τις ανασκαφές το διάστημα 1908-1909. Συνολικά ερευνήθηκαν από τον de Bosset και τον Καββαδία 16 θαλαμοειδείς τάφοι, ενώ ο 17ος τάφος ήρθε στο φως αρκετά αργότερα, το 1951. Ο τάφος βρισκόταν επί της επαχιακής οδού και έγινε αντιληπτός μετά την κατάρρευσή του. Ερευνήθηκε από τον Σπυρίδωνα Μαρινάτο και στη συνέχεια καλύφθηκε.
Δρόμος τάφου Μαζαρακάτων
Οι τάφοι είναι υπόγειοι, λαξευμένοι στο φυσικό βράχο (ψαμμίτης), και σχηματίζονται από το δρόμο, την είσοδο και το θάλαμο. Παρουσιάζουν αρχιτεκτονική ποικιλία ως προς το μέγεθος των δρόμων, το σχήμα και τις διαστάσεις των θαλάμων τους. Οι δρόμοι συχνά έχουν μήκος που κυμαίνεται από 4,00-6,00μ. ενώ έχει εντοπιστεί και ένας με μήκος 15,00μ. Ο δρόμος οδηγεί στην είσοδο και από εκεί στο θάλαμο. Η είσοδος είναι στενότερη του δρόμου, δεν έχει πάντα κανονικό σχήμα και συνήθως μετά τον ενταφιασμό φράσσεται με ξερολιθιά. Οι διαστάσεις των θαλάμων ποικίλουν, άλλοι είναι μικροί (1,40μ.x1,90μ.) με λίγες ταφές και άλλοι μεγαλύτεροι (5,50μ.x4,80μ.) με περισσότερες ταφές. Ποικίλει επίσης και το σχήμα των θαλάμων καθώς υπάρχουν τετράγωνοι, τραπεζιόσχημοι και ελλειπτικοί. Στο εσωτερικό των θαλάμων ανοίγονται αρκετοί λάκκοι για τον ενταφιασμό των νεκρών. Οι περισσότεροι έχουν διαστάσεις περίπου όσο το φυσικό μέγεθος ενός ανθρώπου ή και μεγαλύτερο. Το βάθος των λάκκων ποικίλει, και φθάνει έως τα 2,50μ. Οι νεκροί θάβονται σε συνεσταλμένη στάση ενώ οι τάφοι χρησιμοποιούνται αρκετές φορές καθώς επικρατεί το έθιμο της ανακομιδής.
Τα πιο αντιπροσωπευτικά κτερίσματα από το νεκροταφείο των Μαζαρακάτων παρουσιάζονται στο Αρχαιολογικό Μουσείο Αργοστολίου. Ανάμεσα σε αυτά ξεχωρίζουν ένας χειροποίητος ψευδόστομος αμφορίσκος που μιμείται το πολύ συνηθισμένο στους τάφους τροχήλατο μυκηναϊκό σχήμα, μία μεγάλη πρόχους διακοσμημένη με μαστοειδείς αποφύσεις στον ώμο και ένας δακτυλιόσχημος ασκός, που αποτελούν ιδιαίτερα αγγεία.
Δεν υπάρχουν σχόλια