Το κοίλο του θεάτρου ως σκηνικό

Το κοίλο Η εκστρατεία για την ανάδειξη και αναβίωση των αρχαίων θεάτρων σε όλη την επικράτεια, την οποία εγκαινίασε ο Σταύρος Μπένος μ...

Το κοίλο

Η εκστρατεία για την ανάδειξη και αναβίωση των αρχαίων θεάτρων σε όλη την επικράτεια, την οποία εγκαινίασε ο Σταύρος Μπένος με το «Διάζωμα», προκειμένου να αναπτυχθεί μια σχέση ανάμεσα στον πολίτη και την πολιτιστική του κληρονομιά, για να πάψει το μνημείο να παραμένει αιωνίως ερείπιο, εγκαταλειμμένο και βουβό, φαίνεται πως έχει αποδώσει καρπούς.

Γιατί χωρίς τους κουμπαράδες του «Διαζώματος», με πρωτοβουλία της ΙΓ' Εφορείας Προϊστορικών και Κλασικών Αρχαιοτήτων μπήκε σε τροχιά ανάδειξης το λιθολογημένο από την αρχαιότητα θέατρο που κατασκεύασε κατά την ίδρυση της πόλης της αρχαίας Δημητριάδος ο Μακεδόνας βασιλιάς Δημήτριος Πολιορκητής.

Συντήρηση

Τα έργα που βρίσκονται σε εξέλιξη στο θέατρο Δημητριάδος αναμένεται να ολοκληρωθούν ώς το τέλος του έτους, καθώς αντλούν κονδύλια (750.000 ευρώ) από το ΕΣΠΑ που λήγει το 2013.

Ήδη έχει γίνει λεπτομερής συντήρηση και στερέωση όλου του κοίλου που ήταν κατασκευασμένο, εκτός των πρώτων μαρμάρινων σειρών, με εύθρυπτο πωρόλιθο, ο οποίος έχει υποστεί μεγάλης έκτασης φθορές, σε σημείο που να μην μπορεί πλέον να δεχθεί θεατές. Ωστόσο, το θέατρο δεν θα μείνει μόνο επισκέψιμο μνημείο μετά την ολοκλήρωση των επεμβάσεων. Θα χρησιμοποιηθεί για παραστάσεις όπως και στο παρελθόν, με τη διαφορά ότι οι θεατές δεν θα κάθονται στο κοίλο αλλά στην ακριβώς αντίθετη πλευρά. Θα είναι στραμμένοι προς το κοίλο του θεάτρου, το οποίο θα προβάλλει ως φυσικό σκηνικό για τα δρώμενα. «Μπροστά από τη σκηνή του υπάρχει μια ανοικτή πλατεία στην οποία μπορούν να αναπτυχθούν εκατοντάδες καθίσματα. Με τον κατάλληλο φωτισμό του κοίλου δημιουργείται μια επιβλητική ατμόσφαιρα και η αίσθηση του κοινού εμπλουτίζεται από την παρουσία ή καλύτερα τη συμμετοχή του αρχαίου θεάτρου στην υπόθεση του έργου», σύμφωνα με την έφορο Αργυρούλα Ιντζεσίλογλου.

Το θέατρο της Δημητριάδος, κατασκευασμένο όπως και η πόλη το 294-2 π.Χ., έχει όλα τα χαρακτηριστικά των ελληνιστικών θεάτρων: κοίλο, ορχήστρα και σκηνικό οικοδόμημα. Αποκαλύφθηκε στη μορφή που το βλέπουμε σήμερα τη δεκαετία του '50, έπειτα από εκτεταμένες εργασίες αποχωματώσεων. Τότε, κατά τις αποχωματώσεις βρέθηκαν οι αρχαίοι γωνιόλιθοι του θεάτρου, οι οποίοι τοποθετήθηκαν σαν καθίσματα στο κοίλο μαζί με τσιμεντένιους πεσσούς που είχαν γίνει αρχικά για την οριοθέτηση των αρχαιολογικών χώρων. «Το λιθολογημένο κοίλο, έστω και με τον πρόχειρο αυτό τρόπο, μπόρεσε να παίξει για πολλά χρόνια το ρόλο που είχε από την αρχαιότητα, προσφέροντας την ικανοποίηση στους πολίτες του Βόλου να παρακολουθούν παραστάσεις έργων της αρχαίας δραματουργίας», λέει η αρχαιολόγος.

Το αρχαίο θέατρο Δημητριάδος (294 π.Χ.) ώς το τέλος του έτους θα είναι έτοιμο.
Το προσκήνιο όπως είναι σήμερα, μετά την αποκατάσταση του.

Αντί εδωλίων είχαν χρησιμοποιηθεί ξύλινα καθίσματα, που με τα χρόνια σάπισαν και αφαιρέθηκαν. Ποτέ δεν έγιναν μεγάλης κλίμακας αναστηλωτικές ή άλλου είδους επεμβάσεις στο μνημείο. Η μοναδική επέμβαση που πραγματοποιήθηκε ήταν η μερική αναστήλωση της ρωμαϊκής σκηνής, μετά τις εργασίες αποχωμάτωσης του θεάτρου το 1958.

Τα λιγοστά σωζόμενα αρχιτεκτονικά μέλη του θριγκού του ελληνιστικού προσκηνίου του θεάτρου πρόσφεραν τη μορφή του προσκηνίου της σκηνής που βλέπουμε σήμερα. Στη μέση της ορχήστρας βρισκόταν ένας κυλινδρικός βωμός με βουκράνια (δηλ. παράσταση κρανίων βοών) και γιρλάντες, ενώ στην περιφέρειά της ήταν στημένα ψηφίσματα της Δημητριάδος και του Κοινού των Μαγνήτων, όπως το μεγάλο τιμητικό ψήφισμα του Κοινού των Μαγνήτων. Κατά την περίοδο που το θέατρο δεν λειτουργούσε, στα μέσα του 1ου αι. π.Χ., το θέατρο έγινε χώρος απόκρυψης ενός θησαυρού αργυρών νομισμάτων του Κοινού των Θεσσαλών και των Μαγνήτων. Τη λειτουργία του στα ρωμαϊκά χρόνια πιστοποιεί μεταξύ άλλων και ένα ενεπίγραφο βάθρο προς τιμήν του αυτοκράτορα Τίτου, που βασίλεψε από το 79 ώς το 81 μ.Χ. και χαρακτηρίζεται ως Νέος Απόλλων.

Στο πλαίσιο του έργου «Αναστήλωση και αποκατάσταση τμημάτων του αρχαίου θεάτρου Δημητριάδος και συνολική βελτίωση του μνημείου και του περιβάλλοντος χώρου του» γίνεται αναστήλωση δύο ημικιονίων του προσκηνίου (από πωρόλιθο Πιτσών Κορινθίας) με πιστά αντίγραφα των αρχαίων που είναι σε πολύ κακή κατάσταση. Γίνονται συμπληρώσεις στην τοιχοποιία, όπως επίσης στους βατήρες τριών εδωλίων, αποκατάσταση του αγωγού περιμετρικά της ορχήστρας και συστηματικός καθαρισμός και συντήρηση των λίθων και των τοίχων της σκηνής, της ορχήστρας, του κοίλου και του μνημειακού συγκροτήματος που βρίσκεται στην περιοχή του θεάτρου.

Πηγή: Ν. Κοντράρου-Ρασσιά, Ελευθεροτυπία