Το έργο στου Φιλοπάππου (1954 – 1957) Τη συντήρηση και αποκατάσταση των αρχιτεκτονικών έργων του σπουδαίου αρχιτέκτονα, ακαδημαϊκού κα...
 |
| Το έργο στου Φιλοπάππου (1954 – 1957) |
Τη συντήρηση και αποκατάσταση των αρχιτεκτονικών έργων του σπουδαίου αρχιτέκτονα, ακαδημαϊκού και καλλιτέχνη Δημήτρη Πικιώνη (1887-1968), τα οποία βρίσκονται εντός των ορίων του, ξεκινά ο Δήμος Αθηναίων.
Χθες υπεγράφη σύμφωνο συνεργασίας του δήμου με την αστική μη κερδοσκοπική εταιρεία «ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΙΚΙΩΝΗΣ». Το σύμφωνο υπέγραψαν ο δήμαρχος Αθηναίων, Γιώργος Καμίνης και η πρόεδρος της εταιρείας και κόρη του μεγάλου αρχιτέκτονα, Αγνή Πικιώνη.
Η συνεργασία αφορά τα έργα πρασίνου του αρχιτέκτονα γύρω από την Ακρόπολη και τον λόφο του Φιλοπάππου, που έχουν χαρακτηριστεί ως ιστορικό διατηρητέο μνημείο και έργο τέχνης παγκοσμίου ενδιαφέροντος, καθώς και το 14ο Δημοτικό Σχολείο «ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΙΚΙΩΝΗΣ», στα Πευκάκια Νεάπολης Εξαρχείων.
 |
| Διαμόρφωση του χώρου γύρω από την Ακρόπολη και τον Λόφο του Φιλοπάππου, 1954-1958 |
 |
| Διαμόρφωση του χώρου γύρω από την Ακρόπολη και τον Λόφο του Φιλοπάππου, 1954-1958. |
 |
| Εκκλησία Αγίου Δημήτριου Λουμπαρδιάρη και αναπαυτήριο, 1954-1958: Το πρόπυλο και η εκκλησία |
 |
| Το 14ο Δημοτικό Σχολείο |
Πρόκειται για μια εξέλιξη που καταδεικνύει την άρρηκτη σχέση που έχει το έργο του Πικιώνη με την πόλη, αλλά και την εικαστική-αρχιτεκτονική δύναμη των δημιουργημάτων του, δεκαετίες από τη στιγμή που έκαναν την εμφάνισή τους στο τοπίο της πρωτεύουσας.
Το λιθόστρωτο που οδηγεί στον Άγιο Δημήτριο τον Λουμπαδιάρη στον λόφο του Φιλοπάππου και το εκκλησάκι, όπως και ο περίπατος που περικλείει την Ακρόπολη, είναι έργα του σπουδαίου αρχιτέκτονα Δημήτρη Πικιώνη. Μόνο που κυρίως ήταν ποιητής και ζωγράφος κι αυτή η διαλεκτική σχέση του με τις τέχνες και την καθημερινότητα, ήταν που μπόλιασε με διαχρονικότητα και λαϊκότητα τις επεμβάσεις του στην Αθήνα.
 |
| Ο Δημήτρης Πικιώνης με τα παιδιά του Ινώ, Ίωνα, Τάσο και Πέτρο στην Αίγινα, περ. 1937. |
«Ελιμπίσθικα το ανέφικτο», είχε γράψει ο ίδιος σε μια υποσημείωσή του, ενώ περιγράφοντας την προσήλωσή του στην προσαρμογή της τεχνικής στο τοπίο είχε αναφέρει: «Ήταν φορές που αισθανόμουν πως εις τα θεμέλια που εις χωρούσαν βαθιά στη γη, εις τους ογκώδεις τοίχους και τις καμάρες των, ήταν η ψυχή μου που εντοιχιζόταν εις το ανώνυμο πλήθος των...».
Η ενασχόλησή του με τη φιλοσοφία επηρέασε βαθιά την αρχιτεκτονική του οπτική, καθώς πίστευε ότι υπάρχει μια οικουμενική παράδοση που πρέπει να συντίθεται με το εθνικό πνεύμα. «Μια ενιαία παράδοση του πλανήτη που απλώνεται από την Ανατολή στη Δύση και από τον Βορρά στη Μεσημβρία», όπως ανέφερε σε σημειώσεις του για ομιλία στην Ακαδημία Αθηνών.
Πηγή: LiFO, με πληροφορίες από ΑΠΕ-ΜΠΕ
Δεν υπάρχουν σχόλια