Άποψη αίθουσας στο Διαχρονικό Μουσείο Λάρισας, ένα από τα άρτια νέα μουσεία που διερευνούν τη σχέση με το παρελθόν. Η εμπειρία από το ...
 |
| Άποψη αίθουσας στο Διαχρονικό Μουσείο Λάρισας, ένα από τα άρτια νέα μουσεία που διερευνούν τη σχέση με το παρελθόν. |
Η εμπειρία από το Διαχρονικό Μουσείο Λάρισας σε διαπερνά και θέτει ερωτήματα. Πώς γίνεται ένα τέτοιας ποιότητας μουσείο να μην είναι γνωστό στο πανελλήνιο κι ας εγκαινιάστηκε μόλις τον Νοέμβριο του 2015, παρότι ο αρχιτεκτονικός διαγωνισμός είχε προκηρυχθεί το 1984;
Είναι ένας περίπατος στο παρελθόν της Θεσσαλίας, με έναν τρόπο σύγχρονο και αφυπνιστικό, και αν τύχει να έχετε ξεναγό την προϊσταμένη της Εφορείας Λάρισας, αρχαιολόγο Σταυρούλα Σδρόλια, με ειδίκευση στα βυζαντινά, θα ανοίξει το μυαλό σας σε μια νέα ανάγνωση του παρελθόντος. Το Διαχρονικό Μουσείο Λάρισας, στην κορυφή πευκόφυτου λόφου στις νότιες παρυφές της πόλης, είναι φέτος υποψήφιο από την Ελλάδα, μαζί με το νέο Αρχαιολογικό Μουσείο της Θήβας, για το Ευρωπαϊκό Μουσείο της Χρονιάς (ΕΜΥΑ). «Τα διαχρονικά μουσεία είναι ακόμη κάτι σχετικά καινούργιο στον κόσμο των μουσείων», λέει η Σταυρούλα Σδρόλια. «Επιχειρούν να δείξουν πώς ενώνονται οι περίοδοι και τι σημαίνει αυτό σήμερα. Μας ενδιαφέρει η εξέλιξη της κοινωνίας, η μεταβολή, η κίνηση μπροστά. Μας ενδιαφέρει να διηγούμαστε ανθρώπινες ιστορίες ή να φωτίζουμε κοινωνικά ζητήματα ακόμη ανοικτά». Η περιήγηση από τα νεολιθικά ώς τα πρόσφατα χρόνια, στις αχανείς αίθουσες, είναι σαν ταξίδι στο παρελθόν, με στόχο την «εμπειρία». «Έγινε αυστηρή επιλογή των εκθεμάτων από τον θεσσαλικό χώρο στη διαχρονία του, με γνώμονα να επικοινωνούν με το σύγχρονο κοινό».
Το παρελθόν έρχεται πιο κοντά όταν δει κανείς το νεολιθικό πήλινο σπιτάκι με όλα τα μέλη της οικογένειας (5400-4500 π.Χ.) ή την αποκατάσταση τροχού άμαξας από ταφική πυρά ή τις πληροφορίες για τη διατροφή των «ευτράπεζων» Θεσσαλών που έτρωγαν πλιγούρι, βοδινό κρέας και τραχανά. Αν και ο σκοπός των διαχρονικών μουσείων δεν είναι η συγκέντρωση αριστουργημάτων αλλά η κατανόηση του παρελθόντος, είναι πολλά όσα συνεπαίρνουν τον νου. Η στήλη μενχίρ, πρώτη προσπάθεια αναπαράστασης σε φυσικό μέγεθος (3200-2100 π.Χ.), η επιτύμβια στήλη γυναίκας που θηλάζει βρέφος (450-425 π.Χ.), οι Θεσσαλοί πολεμιστές και ιππείς, τα ειδώλια από τον 2ο π.Χ. αιώνα, τα αγάλματα από το ιερό του Απόλλωνα στο Πύθιο, το άγαλμα του Ασκληπιού (που ήταν Θεσσαλός), οι ασημένιοι σκύφοι από τη ρωμαϊκή περίοδο, τα ψηφιδωτά δάπεδα της ύστερης αρχαιότητας, τα περισσότερα από τη Λάρισα, και τα εξίσου σημαντικά βυζαντινά γλυπτά από τον ναό του πολιούχου της πόλης Αγίου Αχιλλείου και οι αρχαιότητες από το Ορος των Κελλίων, στον Κίσσαβο. Είναι μια περιδιάβαση στη θεσσαλική κοινωνία στη διαχρονία της, αλλά η Θεσσαλία είναι το όχημα, ο τρόπος θέασης και κατανόησης του παρελθόντος, ο κοινός τόπος.
Η Λάρισα, με την ολοένα και πιο ενδιαφέρουσα πολιτιστική ζωή, διαθέτει ένα από τα άρτια μουσεία της Ελλάδας, που μαζί με τα παλαιότερα μουσεία της πόλης αποτελεί ισχυρή παρακαταθήκη πολιτισμού, οικονομίας και ανάπτυξης.
Πηγή: Ν. Βατόπουλος, Καθημερινή
Δεν υπάρχουν σχόλια