Το Επιγραφικό Μουσείο ιδρύθηκε το 1885 και θεωρείται το μεγαλύτερο στο είδος του παγκοσμίως. Μια εικαστική έκθεση με θέμα «Μνήμη - Λήθ...
 |
| Το Επιγραφικό Μουσείο ιδρύθηκε το 1885 και θεωρείται το μεγαλύτερο στο είδος του παγκοσμίως. |
Μια εικαστική έκθεση με θέμα «Μνήμη - Λήθη - Γραφή. Ελληνική - Κινεζική» μάς φέρνει στο Επιγραφικό Μουσείο, στον πολύπαθο πεζόδρομο της οδού Τοσίτσα.
Το άρωμα που αναδίδουν οι νεραντζιές σε οδηγεί στη βαριά σιδερένια πόρτα, στον κήπο του μουσείου και εκεί το καλωσόρισμα αναλαμβάνουν τα πουλιά. Τόσα κελαηδίσματα στο κέντρο της πόλης, ποιος να το φανταζόταν! Ο πεζόδρομος, που τα Σαββατοκύριακα «ανάβει» από τις μολότοφ, τα πρωινά ησυχάζει.
«Έχει ηρεμήσει η κατάσταση», μας ενημερώνει ο νέος διευθυντής του Επιγραφικού Νάσος Θέμος, ο οποίος γνωρίζει το πρόβλημα από το 2002 που εργάζεται εδώ. Υποστηρίζει πως το μουσείο έχει συμβάλει τα τελευταία χρόνια ώστε «να υπάρχει βελτιωμένη εικόνα της οδού Τοσίτσα για τους πολίτες, τουλάχιστον τις πρωινές και απογευματινές ώρες». Συνέβαλαν οι εκδηλώσεις μέσα και έξω από το κτίριο. «Η μοναδική μας πρόσβαση είναι από την οδό Τοσίτσα και συνεπώς αυτή αποτελεί ζωτικό χώρο για την ύπαρξη του μουσείου. Μένουν φυσικά να γίνουν πολλά όχι μόνον από το προσωπικό του».
Το επόμενο διάστημα σχεδιάζει, με τις τμηματάρχες Έλενα Ζαββού και Ιωάννα Βενιέρη, δράσεις και συζητήσεις που σχετίζονται με τον πεζόδρομο «για να τον αναδείξουμε ως χώρο πολιτισμού και αναψυχής στο κέντρο της Αθήνας».
Το Επιγραφικό, με τις 14.000 επιγραφές, μετράει 10.000 επισκέπτες τον χρόνο, με βασικό κοινό τα σχολεία. Είναι φανερό πως εδώ το ελληνικό κράτος δίνει λιγότερα από οποιοδήποτε άλλο δημόσιο μουσείο. Το προσωπικό που καταπιάνεται με το επιστημονικό έργο, τα εκπαιδευτικά προγράμματα ακόμη και την προβολή είναι τέσσερα άτομα μαζί με τον διευθυντή. Περιμένουν ένα ακόμη άτομο. Είναι ένα μουσείο ενάντια στο ρεύμα, λέει στην «Κ» ο κ. Θέμος. «Σε μια εποχή που επικρατεί η εικόνα, εμείς λέμε “ελάτε να διαβάσετε”».
Αν και οι περισσότεροι χώροι μοιάζουν αγκυλωμένοι στη δεκαετία του ’60, οι αναμορφωμένες κόκκινη και μπλε αίθουσα αποζημιώσουν τον επισκέπτη. Εδώ παρουσιάζονται η ιστορία της γραφής, η προέλευση του ελληνικού αλφαβήτου και οι πρωιμότερες σωζόμενες αρχαίες ελληνικές επιγραφές, όπως το χάραγμα από την Ακρόπολη σε βουστροφηδόν γραφή. Εντυπωσιακές είναι οι επιγραφές νομικού περιεχομένου, οι αναθηματικές επιγραφές από τα πρώτα Παναθήναια, τα αναθήματα των τεχνιτών, όπως των Αριστίωνος και Πασίου με την υπογραφή του Ηγία, δασκάλου του Φειδία.
Στην μπλε αίθουσα το ενημερωμένο κοινό αφιερώνει χρόνο στο ψήφισμα των κληρούχων της Σαλαμίνος, στους νόμους του Δράκοντος περί φόνου, στον ιερό νόμο του Εκατομπέδου, στο ψήφισμα του Θεμιστοκλή με το οποίο εισηγείται μέτρα για την αντιμετώπιση της περσικής εισβολής πριν από τη Ναυμαχία της Σαλαμίνας. Αλλοι θαυμάζουν τη στήλη που καταφέραμε να μας επιστραφεί το 2012 από το Γκετί.
Στους υπολογιστές, ο επισκέπτης λύνει τυχόν απορίες. Αναζητεί την επιγραφή που θέλει, τη μετάφρασή της και ένα σύντομο σχόλιο. Αν μάλιστα αποκτήσει το μουσείο Wi-Fi, τα πράγματα θα γίνουν ευκολότερα. Οι πέτρινοι ογκώδεις τοίχοι είναι το μεγάλο εμπόδιο.
«Το μουσείο έχει σκοπό να προωθήσει το έργο του τόσο στον επιστημονικό τομέα, που είναι και το κατ’ εξοχήν πεδίο του, όσο και στην προβολή και επέκταση των δραστηριοτήτων του. Προχωρούμε στην εκπόνηση επιστημονικών προγραμμάτων, όπως είναι η σταδιακή έκδοση του επιστημονικού καταλόγου των επιγραφών του, καθώς και προγραμμάτων-συνεργασιών με άλλες περιφερειακές υπηρεσίες του ΥΠΠΟΑ και άλλους φορείς, με στόχο τη μελέτη, την προστασία και την προβολή του επιγραφικού υλικού της ελληνικής επικράτειας», λέει ο κ. Θέμος.
Με τους συνεργάτες του σχεδιάζουν εκδηλώσεις, ομιλίες, σεμινάρια, προετοιμάζουν την εκπόνηση μουσειολογικής μελέτης, ώστε μία ακόμη αίθουσα «να γίνει περισσότερο φιλική προς το κοινό». Οι εκθέσεις σύγχρονης τέχνης έχουν θέση εδώ, αρκεί να σχετίζονται με τη γραφή. Παράδειγμα, η «Μνήμη - Λήθη - Γραφή. Ελληνική - Κινεζική», που επιμελήθηκαν οι Βασιλική Κολιπέτσα, Κωνσταντίνος Στουπάθης, Ioanna Lin. Η γραφή, σημειώνουν, «είναι ένας “μάρτυρας” της Ιστορίας, όπως και η τέχνη».
Πηγή: Γ. Συκκά, Καθημερινή
Δεν υπάρχουν σχόλια