Η συλλογή Ηλία Ε. Δαραδήμου, ένα πρότυπο μουσείο στο Χρισσό Φωκίδος, αποκαλύπτει έναν ολόκληρο κόσμο

Το παλιό σχολείο στο Χρισσό έγινε το μουσείο που στεγάζει τη μοναδική συλλογή Ηλία Δαραδήμου. Ένα αξιοθέατο του νομού Φωκίδος. «Εί...

Το παλιό σχολείο στο Χρισσό έγινε το μουσείο που στεγάζει τη μοναδική συλλογή Ηλία Δαραδήμου. Ένα αξιοθέατο του νομού Φωκίδος.

«Είναι ένα μικρό Μουσείο Μπενάκη», μου έλεγε ο δήμαρχος Δελφών Θανάσης Παναγιωτόπουλος για το μουσείο που υπάρχει στο Χρισσό, ένα από τα ωραιότερα χωριά της Φωκίδας. 

Είχα πάει σε αυτήν τη μαγική γωνιά της Ελλάδας για το Φεστιβάλ Δελφών, που διαχέεται και αξιοποιεί τους χώρους της Παρνασσίδας και της Δωρίδας αλλά δεν θα πήγαινα σε αυτό το μοναδικό μουσείο αν δεν το είχε φέρει η κουβέντα.

Το Χρισσό, στον δρόμο για Άμφισσα ή Ιτέα, το γνώριζα όπως όλοι που πηγαίνουν στους Δελφούς, καθώς είναι ένα κεραμοσκέπαστο στέμμα στο δελφικό τοπίο, αλλά δεν είχα φανταστεί ότι διέθετε ένα τέτοιο μουσείο, με πρώτη ύλη τη Συλλογή του Ηλία Ε. Δαραδήμου που γέννησε το Εθνογραφικό και Λαογραφικό Μουσείο Χρισσού.

Είχα αδημονία να το γνωρίσω μετά τις καλές συστάσεις που είχα, επιθυμία που είχε ενταθεί μετά την περιήγησή μου στην Αμφισσα αλλά και στο χωριό της Αγίας Ευθυμίας. Ένιωθα λίγο ντόπιος, όταν επιστρέφοντας από μια περιήγηση στα χωριά της Παρνασσίδας πήρα τον δρόμο για τους Δελφούς με σκοπό να κάνω μια στάση στο Χρισσό.

Υψηλής τέχνης είναι οι λεπτομέρειες σε όλες τις
 παραδοσιακές φορεσιές στο Μουσείο του Χρισσού.

Αν υπάρχει ένας τόπος που να συμπυκνώνει την αίσθηση της παλιάς, γλυκιάς Ελλάδας, αυτός θα μπορούσε να είναι το Χρισσό της Φωκίδας. Σκαρφαλωμένο, πράσινο, ήρεμο, πανέμορφο, με νεοκλασικά και λαϊκά σπίτια, το Χρισσό, με τους 300 μόνο κατοίκους, προσφέρει στους επισκέπτες του το δώρο που λέγεται Εθνογραφικό και Λαογραφικό Μουσείο.

Αν είστε στην περιοχή, βάλτε το στο πρόγραμμά σας. Θα βγείτε πολλαπλώς ωφελημένοι. Με συγκίνηση σκέφτεται κανείς ότι η θαυμαστή συλλογή του μουσείου, με φορεσιές ασύλληπτης ομορφιάς και τέχνης, αντικείμενα, γκραβούρες, πίνακες, σκεύη, κειμήλια, είναι το αποτέλεσμα της συστηματικής ενασχόλησης του κ. Ηλία Ε. Δαραδήμου επί σειράν ετών. Με καταγωγή από το Χρισσό, ο κ. Δαραδήμος αποφάσισε πριν από λίγα χρόνια το μεγάλο αντίδωρο στην ιδιαίτερη πατρίδα του και εύκολα καταλαβαίνει κανείς τι σημαίνει για έναν παθιασμένο συλλέκτη να αποχωρίζεται τη συλλογή του. Αλλά τα μοναδικά εκθέματα είναι πλέον κοινό κτήμα, βρίσκονται εκεί για να τα χαιρόμαστε όλοι εμείς και να έχει ένας μικρός, ιστορικός τόπος, όπως το Χρισσό, ένα μουσείο - πηγή περηφάνιας.

Οι φορεσιές από διάφορα μέρη της Ελλάδας, αλλά και από την Καππαδοκία ή τη Β. Ήπειρο, είναι μοναδικές.

Ανεβαίνοντας την ανηφόρα από την πλατεία με τον πλάτανο, περνώντας από σπίτια που ζαλίζουν από την ομορφιά, το βλέμμα θα σταθεί στην κορωνίδα των κτιρίων, εκεί όπου στεγάζεται το μουσείο. Είναι θαυμαστά ανακαινισμένο και προδιαθέτει για μια μοναδική εμπειρία. Είναι το παλιό σχολείο του Χρισσού, εκεί όπου ήταν μαθήτρια και η ευγενής κ. Νάνσυ Τσαμαντάνη, που ήταν η ξεναγός μας. «Εδώ ήταν το σχολείο μου», θα πει και με αγάπη μας μίλησε για τη συλλογή. Έδωσα δίκιο στον κ. δήμαρχο Δελφών. Πράγματι, είχα έρθει σε ένα «μικρό Μπενάκη». Θα μου μείνει αξέχαστη η ποιότητα στη συλλογή των φορεσιών. Η παρουσίαση, ο σεβασμός, η καλαισθησία. Αναχωρείς από αυτόν τον τόπο γεμάτος εικόνες και σκέψεις, με την επιθυμία πάντα να επιστρέψεις.

Πηγή: Ν. Βατόπουλος, Καθημερινή