Η οστεομυελίτιδα εξαφάνισε τα πτηνά-κεραυνούς της Αυστραλίας

Το πτηνό κεραυνός είχε σοβαρά προβλήματα υγείας. Είναι γνωστό ότι στην Αυστραλία είχαν δημιουργηθεί οικοσυστήματα στα οποία είχε δημιουργηθε...

Το πτηνό κεραυνός είχε σοβαρά προβλήματα υγείας.

Είναι γνωστό ότι στην Αυστραλία είχαν δημιουργηθεί οικοσυστήματα στα οποία είχε δημιουργηθεί η αποκαλούμενη μέγκα-πανίδα της νησιωτικής ηπείρου. Πρόκειται για γιγάντιες εκδοχές σημερινών ζώων της Αυστραλίας (καγκουρό, αιλουρειδή κ.α.) ή για εξαφανισμένα σήμερα είδη. Ένα από αυτά είναι το Genyornis newtoni, ένα πτηνό με ύψος τριών μέτρων και βάρος 500 κιλών. Το τεράστιο αυτό πτηνό που έχει ονομαστεί από τους ειδικούς πτηνό-κεραυνός είχε περισσότερα κοινά χαρακτηριστικά με τις πάπιες παρά με μεγαλύτερα είδη όπως οι στρουθοκάμηλοι.

Πιστεύεται ότι πτηνό αυτό ήταν κυρίως φυτοφάγο αλλά αν χρειαζόταν κατέφευγε και στη σαρκοφαγία. Τα ευρήματα που υπήρχαν μέχρι σήμερα έδειχναν ότι τα πτηνά κεραυνοί έπεσαν θύματα των πρώτων γενιών αβοριγίνων πριν από περίπου 50 χιλιάδες έτη οι οποίοι είτε τα κυνηγούσαν είτε έκαναν επιδρομές και άρπαζαν τα αβγά τους οδηγώντας έτσι τα πτηνά αυτά στην εξαφάνιση.

Ερευνητές του Πανεπιστημίου Flinders στην Αυστραλία με δημοσίευση τους στην επιθεώρηση «Papers on Paleontology» αναφέρουν ότι τα πτηνά-κεραυνοί έπασχαν από οστεομυελίτιδα, μια σοβαρή φλεγμονή των οστών. Η οστεομυελίτιδα είναι μια χρόνια βακτηριακή μόλυνση του οστικού ιστού που προκαλείται συχνά από τραύμα που επιτρέπει στα μικρόβια να διεισδύσουν στο εσωτερικό. Εάν οι περιοχές του θώρακα, των ποδιών και των ποδιών έδειχναν την ασθένεια, αυτά τα πουλιά είχαν πολύ περιορισμένη κινητικότητα. Ως αποτέλεσμα, η εύρεση αρκετού νερού και τροφής στις λασπωμένες κοίτες της λίμνης Καλαμπόνα θα είχε γίνει ένα τρομακτικό έργο.

Λοίμωξη του στέρνου ή της πλάκας του μαστού με εικόνες των εσωτερικών δομών που σχετίζονται με τη μόλυνση. [Credit: PL McInerney]

Λοίμωξη στο πόδι του Genyornis Newtoni και ανακατασκευή οστού του τραυματισμένου πτηνού. [Credit: PL McInerney]

Οι ερευνητές εντόπισαν την παρουσία της φλεγμονής σε πολλά απολιθώματα αυτών των πτηνών. Όπως εκτιμούν η πάθηση αυτή δυσκόλευε πολύ την κίνηση τους και την αναζήτηση τροφής και νερού οπότε γρήγορα αποτέλεσε αιτία της δραστικής μείωσης των πληθυσμών τους και τελικά της εξαφάνισης τους. Οι ερευνητές εκτιμούν επίσης ότι κλιματικές αλλαγές οι οποίες προκάλεσαν μεγάλη ξηρασία στις περιοχές που ζούσαν αυτά τα πτηνά συνέβαλαν στην εξαφάνιση τους.

Υπό αυτή την έννοια, τα ιζήματα της λίμνης Callabonna και των γειτονικών συστημάτων λιμνών αποκαλύπτουν ότι μεταξύ 50.000 και 46.000 ετών ξεκίνησε μια μακρά ξηρασία η οποία σφράγισε τη μοίρα αυτών των πουλιών. Ο πληθυσμός παγιδεύτηκε στη πρόσφατα εκτεθειμένη λάσπη του πυθμένα της λίμνης καθώς έψαχνε για όλο και πιο σπάνιο νερό. Το άγχος των πτηνών μπορεί να τα βοήθησε να επιβιώσουν, αλλά μακροπρόθεσμα, αυτή η σωματική απόκριση εκτροπής των πόρων του ανοσοποιητικού συστήματος και αύξησε την προδιάθεση αυτών των πτηνών σε λοιμώξεις και ασθένειες των οστών.

Διαβάστε εδώ τη σχετική επιστημονική δημοσίευση.

Πηγή: Ναυτεμπορική, Sputnik, Per Sitter Bank