Οι αρχαιολόγοι βρίσκουν μνημειώδη ρωμαϊκό τάφο στην αρχαία Αμαξιτό

Ο Ναός του Απόλλωνα Σμινθέου στην Αμαξιτό.  [Credit: IHA] Η Αμαξιτός  ήταν μια αρχαία ελληνική πόλη  που βρισκόταν στο νοτιοδυτικό άκρο της ...

Ο Ναός του Απόλλωνα Σμινθέου στην Αμαξιτό. [Credit: IHA]

Η Αμαξιτός ήταν μια αρχαία ελληνική πόλη που βρισκόταν στο νοτιοδυτικό άκρο της Τρωάδας στη Μικρά Ασία, στα σύνορα ανάμεσα στην Τρωάδα και την Αιολίδα, που βρίσκεται στο σημερινό χωριό Gülpınar στην επαρχία Çanakkale της Τουρκίας.

Αν και λέγεται πως ιδρύθηκε από Μυτιληνιούς (Αιολείς) αποίκους του 8-7ου αιώνα π.Χ., ωστόσο οι ανασκαφές δεν αποδεικνύουν ακόμη κάτι. Το 427 π.Χ. την πήραν οι Αθηναίοι από τους Μυτιληναίους και την κατέταξαν στις παραλιακές τρωαδικές πόλεις.

Η πόλη έγινε σημαντικό θρησκευτικό κέντρο μετά την κατασκευή του ιερού του Απόλλωνα Σμινθέου, ο οποίος χτίστηκε γύρω στο 150 π.Χ. αφιερωμένος στον Απόλλωνα Σμινθέα, ένα προσωνύμιο του Απόλλωνα που σχετίζεται με ποντίκια και αρουραίους. Η ετυμολογία του ονόματος "Σμινθεύς" δεν έχει διευκρινιστεί επειδή θεωρείται ξένο προς τους Έλληνες, μερικοί το χρεώνουν στους Πελασγούς ή στους κατοίκους της Μυσίας. Η αναφορά του Ομήρου δεν βοηθάει περισσότερο, καταγράφει το όνομα χωρίς να διευκρινίζει τίποτα για την προέλευση του. Την αρχαιότερη παράδοση μας παρέχει ο Καλλίνος τον 7ο αιώνα π.Χ. σε ένα Ελεγειακό ποίημα που σχετίζεται με την Έφεσο. Την εποχή που οι Τεύκριοι με καταγωγή από την Κρήτη εγκαταστάθηκαν στην περιοχή της Αμαξιτού τους επιτέθηκαν μια ομάδα ποντίκια που βγήκαν από τη γη. Ο χρησμός τους είχε συμβουλεύσει να ιδρύσουν αποικία εκεί που θα δεχτούν μια υπόγεια επίθεση, θεώρησαν την επίθεση των ποντικιών θεικό σημάδι και αποφάσισαν να ιδρύσουν πόλη. Ο μύθος σχετίζει τον όρο "Σμίνθιος" με το "ποντίκι", ο Απόλλων εξόντωσε τα ποντίκια για να τους προστατέψει ώστε να εγκατασταθούν με ασφάλεια, για αυτό ο Χρύσης στην Ιλιάδα αποκαλεί τον Απόλλωνα Σμίνθιο. Ο Στράβων γράφει ότι ο Απόλλων λατρευόταν σε όλη την Ελλάδα με πολλά ονόματα που σχετίζονταν με μικρά ζώα, δεν είναι βέβαιο ότι Σμίνθιος έχει σχέση με το ποντίκι. Ο όρος εμφανίστηκε σε ένα θραύσμα που έγραψε τον 5ο αιώνα π.Χ. ο τραγικός ποιητής Αισχύλος, φανερώνει ότι η ορολογία του Καλλίνου σχετικά με το ποντίκι βρισκόταν σε ένα τοπικό λεξικό της εποχής.

Στην φετινή ανασκαφή στον Ναό του Απόλλωνα Σμινθέου βρέθηκε στη νεκρόπολη ένας τάφος της ρωμαϊκής εποχής. Οι αρχικές εκτιμήσεις των διαταραγμένων σκελετών δείχνουν ότι φιλοξενούσε περισσότερα από 10 άτομα, συμπεριλαμβανομένων παιδιών και ενηλίκων. [Credit: IHA]

Οι πρόσφατες ανασκαφές που πραγματοποιήθηκαν από το Τμήμα Αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου Çanakkale Onsekiz Mart (ÇOMÜ) αποκάλυψαν έναν μνημειακό τάφο 2.000 ετών από τη ρωμαϊκή περίοδο δίπλα στο Ιερό του Απόλλωνα Σμινθέα.

Ο τάφος περιέχει τις ταφές περισσότερων από 10 ατόμων. Πιο συγκεκριμένα, οι αρχαιολόγοι εντόπισαν τα σκελετικά λείψανα παιδιών και ενηλίκων που βρέθηκαν διαταραγμένα.

Σύμφωνα με τους αρχαιολόγους, ο τάφος πιθανότατα ανήκει στην υψηλή ρωμαϊκή κοινωνική ελίτ της εποχής, παρέχοντας νέες γνώσεις για τις ρωμαϊκές ταφικές πρακτικές στην Αμαξιτό και τη συνεχιζόμενη επιρροή που είχε το ιερό κατά τη ρωμαϊκή περίοδο.

[Credit: IHA]

[Credit: IHA]

Μιλώντας στην Daily Sabah, ο Hüseyin Yaman, μέλος της ανασκαφικής ομάδας δήλωσε σχετικά: «Σκοπεύουμε όχι μόνο να αποκτήσουμε πληροφορίες για τις ταφικές παραδόσεις ατόμων και κοινοτήτων που υπήρχαν κάποτε εδώ, αλλά και να συμβάλουμε στην οριοθέτηση της περιοχής επιρροής των ιερών κατασκευών ή με άλλα λόγια, να καθοριστούν τα όρια του ιερού χώρου.

«Σύμφωνα με αυτόν τον στόχο, στις ανασκαφές που έγιναν σε τρία διαφορετικά σημεία, αποκαλύψαμε τα κατάλοιπα δύο τάφων μαζί με θεμελιώδη κατάλοιπα ορισμένων κτηρίων. Με βάση τα ευρήματα που βρέθηκαν στο μοναδικό δωμάτιο που φαινόταν να σώθηκε με άθικτα θεμέλια στον μνημειακό τάφο, εκτιμούμε ότι η προέλευσή του είναι πριν από 2.000 χρόνια περίπου, κοντά στον 1ο αιώνα μ.Χ.», πρόσθεσε ο Yaman.

Υπογραμμίζοντας ότι τα νέα ευρήματα που προέκυψαν στη νεκρόπολη είναι τα πρώτα μετά την πρώτη ανασκαφή που διενεργήθηκε στον χώρο στις αρχές της δεκαετίας του 1990, ο Yaman τόνισε την ανακάλυψη ορισμένων τοίχων που ανήκουν στην Ύστερη Ρωμαϊκή περίοδο, καθώς και το τμήμα μιας πλακόστρωτης αυλής ή αδιέξοδου δρόμου και ενός στρογγυλού σχήματος που μοιάζει με πισίνα.

[Credit: IHA]

«Η στρογγυλή κατασκευή, με την ασβεστοκονίαστη βάση της, ερμηνεύεται αρχικά ως μέρος ενός εργαστηρίου. Οι γεωφυσικές έρευνες που διεξήχθησαν παράλληλα με τις ανασκαφές σε τρία διαφορετικά σημεία και τα αρχικά αποτελέσματα έδειξαν την παρουσία διαφορετικών χώρων. Οι εργασίες θα συνεχιστούν και τα επόμενα χρόνια. Με την πιθανή εμφάνιση περισσότερων τάφων σε αυτήν την περιοχή, μαζί με την αύξηση του αριθμού άλλων χώρων, θα είμαστε σε θέση να λάβουμε πολύ πιο ολοκληρωμένες πληροφορίες σχετικά με τις ταφικές παραδόσεις, τους τύπους τάφων, τις αλλαγές στα όρια του ιερού χώρου και τις διάφορεες αρχιτεκτονικές φάσεις», συμπλήρωσε ο Yaman.

Ο αναπληρωτής επικεφαλής της ανασκαφής, Oğuz Koçyiğit από το ÇOMÜ, δήλωσε σχετικά: «Κατά τη διάρκεια της ανασκαφικής περιόδου, εστιάσαμε ιδιαίτερα στην περιοχή της νεκρόπολης. Δώσαμε επίσης έμφαση στις εργασίες χαρτογράφησης και τεκμηρίωσης. Πραγματοποιούμε εντατικές εργασίες τεκμηρίωσης στον ανασκαφικό χώρο τα τελευταία χρόνια. Η χαρτογράφηση είναι πολύ σημαντική για εμάς καθώς προσπαθούμε να συντάξουμε σχέδια υφιστάμενων κατασκευών και να τα εντάξουμε στο ευρύτερο πολεοδομικό σχέδιο της αρχαίας πόλης».

Πηγή: Heritage Daily, Daily Sabah