Νιλ ΜακΓκρέγκορ, επί 12 χρόνια διευθυντής στο Βρετανικό Μουσείο Σ’ ένα διεθνή χάρτη «χρηματιστηρίου» των μεγάλων μουσείων ξεχωρίζει κα...
 |
| Νιλ ΜακΓκρέγκορ, επί 12 χρόνια διευθυντής στο Βρετανικό Μουσείο |
Σ’ ένα διεθνή χάρτη «χρηματιστηρίου» των μεγάλων μουσείων ξεχωρίζει κανείς τις ορατές και αόρατες συμμαχίες και τα δίκτυα που σταδιακά θα αντικαταστήσουν ως πηγές χρηματοδότησης τα κρατικά κονδύλια που στερεύουν.
Τα τελευταία 12 χρόνια που ανέλαβε τα ηνία του Βρετανικού Μουσείου ο (ιστορικός τέχνης) Νιλ ΜακΓκρέγκορ, τέθηκαν οι βάσεις για τη μελλοντική ευημερία του οργανισμού καθώς για το 100% των αναγκών του έχει φθάσει στο σημείο να «γεννάει» με δικά του μέσα το 60%. Το υπόλοιπο 40% είναι η κρατική επιχορήγηση.
«Όταν πρωτοήρθα στο Βρετανικό Μουσείο», λέει σε μια εκτενή του συνέντευξη στους FT ο Niall FitzGerald, με αφορμή την αποχώρησή του από τη θέση του ως προέδρου στο board of trustees του μουσείου, «έθεσα το ερώτημα: θέλω όλοι μας να υποθέσουμε ότι σε 20 χρόνια από τώρα δεν θα υπάρχει κανενός είδους επιχορήγηση, οπότε τι κάνουμε από τώρα ώστε να εξασφαλίσουμε την επιβίωσή μας στο μέλλον;».
Το Βρετανικό Μουσείο, που αύξησε τον αριθμό των επισκεπτών του σε 6,7 εκατομμύρια το 2013 (μόνο το Λούβρο το περνάει) χάρη στις ευφάνταστες εκθέσεις του αλλά και στην πολιτική εξωστρέφειας του διευθυντή του, κινείται με αισιοδοξία προς το μέλλον. Ο Νιλ ΜακΓκρέγκορ, ως διευθυντής, οργάνωσε ένα από τα πιο επιτυχημένα πρότζεκτ για διαφήμιση του μουσείου και αύξηση των εσόδων, την «Ιστορία του κόσμου σε 100 αντικείμενα», που μετά την προβολή του από το BBC έγινε βιβλίο με υψηλές πωλήσεις.
Αυτήν την περίοδο, το Βρετανικό Μουσείο εμπλέκεται στην οργάνωση του Εθνικού Μουσείου Βασιλέως Φαϊζάλ στο Αμπου Ντάμπι, εκμισθώνοντας επί της ουσίας στους Αραβες τη βρετανική εμπειρία του, την τεχνογνωσία και κάποιες συλλογές. Αυτό γίνεται διακριτικά όσο είναι δυνατόν. Όπως λέει στους FT o Niall FitzGerald, «το «όνομα», το branding, δεν παραχωρείται. Είναι σαν να επιτρέπεις σε έναν τρίτο να αποκομίσει όφελος από αυτό που έχεις χτίσει εσύ. Το Λούβρο και το Γκουγκενχάιμ (που έχουν άλλη πολιτική στη Μέση Ανατολή) θα το μετανιώσουν».
Πηγή: Ν. Βατόπουλος, Καθημερινή
Δεν υπάρχουν σχόλια