Έφυγε απ’ τη ζωή o διάσημος βυζαντινολόγος Cyril Mango

Απεβίωσε ο γεννημένος στην Κωνσταντινούπολη Βρετανός λόγιος, Σύριλ Αλεξάντερ Μάνγκο (Cyril Alexander Mango), ο οποίος εξειδικευόταν σε θέματ...

Απεβίωσε ο γεννημένος στην Κωνσταντινούπολη Βρετανός λόγιος, Σύριλ Αλεξάντερ Μάνγκο (Cyril Alexander Mango), ο οποίος εξειδικευόταν σε θέματα ιστορίας, τέχνης και αρχιτεκτονικής της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας.

Γεννημένος στις 14 Απριλίου του 1928 στην Κωνσταντινούπολη, υπήρξε ένας από τους τρεις γιους μιας εύπορης αγγλορωσικής οικογένειας, που αγάπησε τόσο πολύ τη μελέτη της ιστορίας του Βυζαντίου, ώστε εξελίχθηκε σε καθηγητή του Βασιλικού Κολεγίου του Λονδίνου και του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης στο μάθημα της Βυζαντινής και Σύγχρονης Ελληνικής Γλώσσας και Λογοτεχνίας.

Σπούδασε στο St Andrew’s και τη Σορβόννη, ενώ ως ακαδημαϊκός εργάστηκε στο Dumbarton Oaks της Ουάσιγκτον, το King’s College του Λονδίνου και τέλος ως Καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης (1973-1995), στην έδρα Βυζαντινής και Νεοελληνικής Γλώσσας και Λογοτεχνίας Bywater & Sotheby. Ωστόσο, ο Μάνγκο πέρασε το μεγαλύτερο μέρος της ακαδημαϊκής του καριέρας μελετώντας τα μνημεία της γενέτειράς του, ανακατασκευάζοντας το αστικό τοπίο της Κωνσταντινούπολης με βάση γραπτές και υλικές πηγές. Ταυτόχρονα, η εργασία του αποτελεί πολύτιμη τεκμηρίωση μνημείων από την εποχή που το ιστορικό κέντρο της πόλης ήταν σχετικά ανέπαφο, πριν η αστικοποίηση αλλά και οι εναλλασσόμενες πολιτικές πολιτιστικής διαχείρισης που εφαρμόστηκαν στη σύγχρονη Τουρκία στο πέρασμα των δεκαετιών το αλλάξουν.

Το αρχαιολογικό και ακαδημαϊκό έργο του Μάνγκο (ανασκαφές, δημοσιεύσεις, επιμέλεια εργασιών, μεταφράσεις) για τον βυζαντινό πολιτισμό είναι ιδιαίτερα πλούσιο. Ιδιαίτερης σημασίας παραμένει η συμβολή του στις εργασίες αποκατάστασης της εμβληματικής Αγίας Σοφίας της Κωνσταντινούπολης. Ως ομότιμος καθηγητής δεν σταμάτησε ποτέ την έρευνά του, δουλεύοντας μέχρι πρόσφατα σε μια τοπογραφική τεκμηρίωση της πόλης του, της Κωνσταντινούπολης. Και θα παραμείνει αλησμόνητος όχι μόνο από τους συναδέλφους του ερευνητές, αλλά και από κάθε φοιτητή αρχαιολογίας που ανακάλυψε στο έργο του μεγάλου Βυζαντινολόγου τον τρόπο να προσανατολιστεί στον τόπο αλλά και τον χρόνο, σε μια από τις κορυφαίες μητροπόλεις του κόσμου.

Ένα από τα σπουδαιότερα έργα του υπήρξε το «The Mosaics of St. Sophia at Istanbul» (1962) (Τα μωσαϊκά της Αγίας Σοφίας στην Κωνσταντινούπολη), με λεπτομέρειες για την ιστορία των ψηφιδωτών της Αγιά Σοφιάς.

Σε μια άλλη ιστορική του μελέτη με τίτλο: «Βυζάντιο, Η Αυτοκρατορία της Νέας Ρώμης» εξέταζε πληθώρα θεμάτων που αφορούν στον λαμπρό πολιτισμό των Βυζαντινών όπως: οι λαοί και οι γλώσσες, οι πόλεις, η εκπαίδευση, ο μοναχισμός, η οικονομία, οι πεποιθήσεις της εποχής, αλλά και οι αιρέσεις και οι ηγέτες αυτών. Ταυτόχρονα, μελετούσε τη λογοτεχνία, την τέχνη και την αρχιτεκτονική εκείνης της εποχής.