Απολιθωμένος εμετός 150 εκατ. ετών ενθουσιάζει τους παλαιοντολόγους

Η απολιθωμένη μάζα, πιθανότατα εμετός ψαριού, περιείχε μικροσκοπικά οστά άτυχων βατράχων και σαλαμάνδρων. Ήταν κάποτε ένα ψάρι που ζούσε στι...

Η απολιθωμένη μάζα, πιθανότατα εμετός ψαριού, περιείχε μικροσκοπικά οστά άτυχων βατράχων και σαλαμάνδρων.

Ήταν κάποτε ένα ψάρι που ζούσε στις ιουράσιες λίμνες από τις οποίες έπιναν νερό οι δεινόσαυροι. Κάτι όμως πρέπει να το τρόμαξε και το ανάγκασε να ξεράσει το τελευταίο του γεύμα.

Περίπου 150 εκατομμύρια αργότερα, ο απολιθωμένος πια εμετός έγινε θησαυρός για τους παλαιοντολόγους που εξερευνούν τον Σχηματισμό Μόρισον στη Γιούτα των ΗΠΑ, μια περιοχή γνωστή για τα απολιθώματά της.

Η άμορφη μάζα περιείχε μικροσκοπικά οστά που ανήκουν σε τουλάχιστον δύο βατράχους, από τους οποίους ο ένας ήταν πιθανότατα ακόμα γυρίνος, και τουλάχιστον δύο σαλαμάνδρες.

Τα οστά αμφιβίων είναι πολύ μικρά, με ορισμένα να μην ξεπερνούν σε μήκος τα 3 χιλιοστά. Παρόλα αυτά, όμως, το σπάνιο εύρημα «μάς προσφέρει μια σπάνια ματιά στις αλληλεπιδράσεις μεταξύ ζώων σε αρχαία οικοσυστήματα» δήλωσε ο Τζον Φόστερ του Μουσείου Φυσικής Ιστορίας, μέλος της ερευνητικής ομάδας που υπογράφει την ανακάλυψη στην επιθεώρηση Palaios.

Καλλιτεχνική απεικόνιση του λασπόψαρου καθώς ετοιμάζεται να καταπιεί ένα από τα βατράχια [Credit: Brian Engh]

H διάταξη των οστών και το χημικό προφίλ του απολιθώματος υποδεικνύουν ότι πρόκειται για εμετό, εξηγούν οι ερευνητές σε ανακοίνωση της Υπηρεσίας Πολιτειακών Πάρκων της Γιούτα.

Παραμένει ασαφές ποιο ζώο μπορεί να ξέρασε τα αμφίβια, πιθανώς όμως ήταν ένα λασπόψαρο (Amia calva), είδος του γλυκού νερού που επιζεί σήμερα στη Βόρεια Αμερική ως ζωντανό απολίθωμα.

«Αν και δεν αποκλείουμε άλλους πιθανούς θηρευτές, το λασπόψερο είναι ο βασικός μας ύποπτος» είπε ο Φόστερ.

Ασαφές παραμένει επίσης για ποιο λόγο μπορεί το λασπόψαρο να αποχωρίστηκε το πλούσιο γεύμα του. Πιθανώς το τρόμαξε κάποιο άλλο αρπακτικό, εκτιμά η ερευνητική ομάδα.

«Ήταν τρία είδη ζώων που υπάρχουν και σήμερα, τα οποία αλληλεπιδρούσαν με τρόπους που παρατηρούμε και σήμερα –η λεία τρώγεται από τον θηρευτή και ο θηρευτής καταδιώκεται από άλλους θηρευτές.

Οστά αμφιβίων και ψαριών που είχαν βρεθεί νωρίτερα στον σχηματισμό Μόρισον, μαζί με πολυάριθμα οστά δεινοσαύρων, μαρτυρούν ότι στην περιοχή υπήρχε κάποτε μια σχετικά μικρή λίμνη, με φτέρες, γκίνγκο μπιλόμπα και πρωτόγονα κωνοφόρα να φύονται στις όχθες».

Όπως σχολίασε ο Τζέιμς Κέρκλαντ, παλαιοντολόγος της Υπηρεσίας Πάρκων της Γιούτα, «πρέπει τώρα να χτενίσουμε την περιοχή για να αναζητήσουμε κι άλλα μικρά θαύματα ανάμεσα στις φυλωσσιές».

Διαβάστε εδώ τη σχετική επιστημονική δημοσίευση.

Πηγή: in.gr