Στις ακμές των ψηφιδωτών που επενδύουν τα εσωράχια της τοξοστοιχίας του νότιου υπερώου της Αχειροποιήτου, που βάσει νεώτερων μελετών έχουν α...
Στις ακμές των ψηφιδωτών που επενδύουν τα εσωράχια της τοξοστοιχίας του νότιου υπερώου της Αχειροποιήτου, που βάσει νεώτερων μελετών έχουν αναχρονολογηθεί στο β΄ μισό του 7ου ή στο πρώτο μισό του 8ου αιώνα, αναπτύσσονται γραπτά πλαίσια που στρέφονται προς το νότιο μέτωπο της τοξοστοιχίας για τη μετάβαση στην τοιχογραφία που θα κοσμούσε το εσωτερικό των υπερώων.
Ευρύτερα από τα πλαίσια των πρωτοβυζαντινών ψηφιδωτών του ισογείου φέρουν λεπτό στρώμα κυανόγκριζου, μελανού ή ωχρού χρώματος, που σε ορισμένες περιπτώσεις ποικίλλεται με ερυθρές πινελιές (εικ.1).
Στο κέντρο του γραπτού πλαισίου που ορίζει την ακμή του ψηφιδωτού διακόσμου του εσωραχίου του κεντρικού —έβδομου από δυτικά— τόξου της τοξοστοιχίας του νότιου υπερώου και συγκεκριμένα στη θέση του κλειδιού του, εντοπίστηκε το μικρογραφικό πρόσωπο μιας αγένειας μορφής (εικ. 2), χαρακτηριστικό δείγμα της λεγόμενης μοναστικής τεχνοτροπίας της μεταβατικής περιόδου (7ος -8ος αι.). Ζωγραφισμένη με την τεχνική της νωπογραφίας, η —εμφανώς σύγχρονη με τα ανεικονικά ψηφιδωτά των εσωραχίων της τοξοστοιχίας του υπερώου— αταύτιστη μορφή, συνολικού ύψους 9,5εκ., δεν ήταν ορατή με γυμνό μάτι από το επίπεδο του υπερώου.
Δεν υπάρχουν σχόλια