Το Υπουργείο Αρχαιοτήτων της Αιγύπτου ενέκρινε την μετατροπή του αρχαιολογικού χώρου του Mons Claudianus σε υπαίθριο αρχαιολογικό μουσ...
Το Υπουργείο Αρχαιοτήτων της Αιγύπτου ενέκρινε την μετατροπή του αρχαιολογικού χώρου του Mons Claudianus σε υπαίθριο αρχαιολογικό μουσείο με σκοπό την παρουσίαση της διαδικασίας εξόρυξης που εφαρμόσθηκε στην Αίγυπτο κατά τη ρωμαϊκή περίοδο.
Το Όρος του Κλαύδιου (Mons Claudianus) είναι μια περιοχή με λατομεία γρανίτη και περιλάμβανε ένα φρούριο, τον χώρο του λατομείου, έναν πλήρη οικισμό εργατών με στάβλους και μια γρανιτένια δεξαμενή νερού. Το αρχαίο λατομείο βρίσκεται στην ανατολική έρημο της Αιγύπτου, σε ακατοίκητη περιοχή κοντά στην Καινόπολις (σήμερα Κένα) του Νείλου βόρεια των Θηβών (σήμερα Λούξορ). Λειτούργησε από τα τέλη του 1ου αιώνα μ.Χ. μέχρι και τα μέσα του 3ου αιώνα μ.Χ. και παρήγαγε γνεύσιο.
Το γνεύσιο είναι ορυκτό που αποτελείται από πράσινους και μαύρους κρυστάλλους. Οι Ρωμαίοι ονόμαζαν το πέτρωμα «Μάρμαρο του Κλαυδίου» (marmor Claudianum). Οι Ιταλοί το ονόμασαν «granito del foro», διότι χρησιμοποιήθηκε στη αρχαία Ρωμαϊκή αγορά, αλλά και στο Πάνθεον όπως και σε πολλά άλλα έργα μνημειακής αρχιτεκτονικής. Στο ορυχείο υπάρχουν ακόμα δείγματα της εξόρυξης, όπως μια στήλη μάζας βάρους διακοσίων τόνων. Αργότερα το υλικό χρησιμοποιήθηκε σε κτίρια του Καΐρου για την επικάλυψη τοίχων και την επίστρωση δαπέδων.
Το λατομείο ανήκε μάλλον στον ίδιο τον αυτοκράτορα, ενώ ο στρατός ήταν επιφορτισμένος με την διοίκησή του. Οι ανασκαφές έδειξαν ότι οι εργάτες δεν ήταν σκλάβοι, αλλά εξειδικευμένο μόνιμο προσωπικό που εργάζονταν σκληρά, αλλά και ζούσε με ανέσεις. Το ορυχείο διέθετε οδική πρόσβαση μέχρι τον ποταμό Νείλο, που εξυπηρετούσε την μεταφορά των πετρωμάτων επάνω σε άμαξες με τέσσερις έως δώδεκα άξονες. Η μεταφορά διαρκούσε πέντε ημέρες τουλάχιστον. Σε απόσταση μιας ημέρας ήταν κτισμένα καταλύματα (υδρεύματα) για την διανυκτέρευση. Διέθεταν χώρους για ύπνο, στάβλους και στέρνες με νερό. Η διαδρομή είναι ακόμα και σήμερα ορατή μέσα στο τοπίο. 125 πέτρινοι σωροί και πύργοι ίσως να χρησίμευαν ως φρυκτωρίες για την ανταλλαγή μηνυμάτων. Διακρίνουμε επίσης περί τα 60 μικρά στρατιωτικά φυλάκια για την φρούρηση της μεταφοράς. Ο δρόμος αυτός χρησιμοποιήθηκε μέχρι τον 7ο αιώνα, και την εποχή του Διοκλητιανού και του Μεγάλου Κωνσταντίνου χρησίμευε ως μέρος των συνόρων. Αργότερα από τον δρόμο αυτό περνούσαν χριστιανοί προσκυνητές που πήγαιναν από την Αίγυπτο στους Αγίους Τόπους.
Οι εργάτες διατρέφονταν με βάση τα δημητριακά, φακές, χουρμάδες, ελιές, κρεμμύδι, κρέας γαϊδουρινό και ψάρια από την Ερυθρά θάλασσα. Συνόδευαν το φαγητό τους με λεμόνι, αγκινάρες, καρύδια, κουκουνάρι, αμύγδαλα, φουντούκια, ρόιδο, πεπόνι, αγγούρι, και στρείδια. Μέχρι και πιπέρι από την Ινδία κάνανε εισαγωγή. Βρέθηκαν επίσης σπόροι από λάχανο, παντζάρι, μαϊντανό, μαρούλι, δυόσμο και βασιλικό. Από φύτρα συμπεραίνουμε ότι έψηναν και μπίρα. Σε αμφορείς έκαναν εισαγωγή λαδιού, ψαρόσουπας, μούστου και κρασιού. Για την θέρμανση και την φωτιά χρησιμοποιούσαν κοπριά και κάρβουνο.
Ο αρχαιολογικός χώρο του λατομείου ανακαλύφθηκε τυχαία τον 19ο αιώνα από ταξιδιώτες. Ακολούθησαν ανασκαφές από το 1987 ως το 1993 υπό την διεύθυνση του Jean Bingen (Πανεπιστήμιο των Βρυξελλών) και υπό την διεύθυνση του Ντέιβιντ Πίκοκ από το Πανεπιστήμιο του Southampton.
Θραύσματα διάφορων αντικειμένων από γρανίτη έχουν επίσης βρεθεί στην περιοχή μαζί με σπασμένες στήλες και μια σειρά από χαραγμένα όστρακα. Χάρη στην ξηρασία της ερήμου βρέθηκαν πολλά καλά διατηρημένα ευρήματα, ανάμεσα στα οποία περίπου 50.000 κομμάτια από ύφασμα από την Ρωμαϊκή εποχή. Βρέθηκαν επίσης ψάθινα καλάθια, υποδήματα, σχοινιά, πάπυροι, κόκκαλα ζώων και υπολείμματα φυτών. Βρέθηκαν επίσης περίπου 10.000 επιγραφές σε όστρακα.
Τα αρχαιολογικά αυτά ευρήματα μας δίνουν μια πολύ καλή και ολοκληρωμένη εικόνα της ζωής και της εργασίας στο λατομείο. Έτσι μαθαίνουμε τι μισθό έπαιρναν οι εργάτες, έχουμε παραγγελίες για υλικά, άξονες για τα αμάξια και άλλα. Τα όστρακα ήταν μιας χρήσης, και μετά τα πέταγαν ή τα έριχναν σε γούβες σε διάφορες οικοδομές.
Ο Mamdouh Eldamaty, υπουργός Αρχαιοτήτων δήλωσε ότι κατά τη διάρκεια της ρωμαϊκής περιόδου, η περιοχή ονομαζόταν Granodiorite και χρησιμοποιήθηκε ως ορυχείο για την συλλογή πρώτων υλών κατασκευής.
Δεν υπάρχουν σχόλια