Δειλά δειλά μπαίνει ο επισκέπτης στο Αρχαιολογικό Μουσείο Σπάρτης. Στο μυαλό του συγκεχυμένες αλλά και διογκωμένες εικόνες που έχουν ν...
Δειλά δειλά μπαίνει ο επισκέπτης στο Αρχαιολογικό Μουσείο Σπάρτης. Στο μυαλό του συγκεχυμένες αλλά και διογκωμένες εικόνες που έχουν να κάνουν με την Αρχαία Σπάρτη. Δεν ξέρει τι να περιμένει.
Η πραγματικότητα του Μουσείου είναι κάτι για το οποίο δεν είναι προετοιμασμένος. Η ουσία είναι πως το μεγαλείο της Σπάρτης ξεδιπλώνεται μπροστά του πολύ πολύ αργά [σχεδόν βασανιστικά].
Θέλει ωστόσο να «ακουμπήσει» σε αυτό που έχει στο μυαλό του. Την εικόνα των Αρχαίων Σπαρτιατών. Την εικόνα του περήφανου στρατιώτη. Και αυτή την εικόνα την σαρκώνει μόνον ένα έκθεμα απόλυτα. Ο κορμός του «Λεωνίδα».
Το ότι το Υπουργείο Πολιτισμού αφαίρεσε από το Μουσείο το ΣΥΜΒΟΛΟ του…. τον κράχτη του…. πείτε το όπως θέλετε για να ταξιδέψει για δυο χρόνια μαζί με άλλα εκθέματα είναι ένα τεράστιο ατόπημα.
Το Μουσείο – είτε το θέλουμε είτε όχι, είτε το βλέπουμε είτε όχι – είναι σήμερα «ορφανό». Ο επισκέπτης φεύγει με ένα αίσθημα ανικανοποίητου…. Βλέπετε, ο Λεωνίδας από μόνος του μπορούσε [ΚΑΙ ΣΕ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ] να σηκώσει όλο το βάρος των προσδοκιών…[Αντ’ αυτού … μια πινακίδα….]
Στον προαύλιο χώρο του μουσείου και προ της εισόδου έχει τοποθετηθεί από το Δήμο Σπάρτης banner που αποτυπώνει το Λεωνίδα όπως βρέθηκε και μετά την αποκατάστασή του. Μικρή …. παρηγοριά για τον επισκέπτη [που δεν βλέπει το ίδιο το άγαλμα], όμως είναι… μια κάποια παρηγοριά….
Πηγή: Π. Παπαδόλιας, Lakonistas
Δεν υπάρχουν σχόλια