Φύλλα Ευβοίας: Το κάστρο του Λικάριο, ο Μιαούλης και η μονή «ΑΡΜΑ»

Τα Φύλλα, στους πρόποδες του λόφου όπου βρίσκονται τα λείψανα του μεσαιωνικού κάστρου του Λικάριο   Στους πρόποδες ενός απόκρημνου λ...

Τα Φύλλα, στους πρόποδες του λόφου όπου βρίσκονται τα λείψανα του μεσαιωνικού κάστρου του Λικάριο  

Στους πρόποδες ενός απόκρημνου λόφου της Κεντρικής Εύβοιας, που υψώνεται σε απόσταση λίγων χιλιομέτρων ανατολικά της Χαλκίδας, απλώνονται τα σπίτια μιας αγροτικής κωμόπολης, των Φύλλων.

Στην κορυφή του λόφου των Φύλλων δεσπόζουν τα λείψανα ενός μεσαιωνικού κάστρου, που είναι γνωστό ως Καστέλι και προσφέρει εκπληκτική θέα. 

Το κάστρο αυτό αποτέλεσε ορμητήριο αλλά και τόπο κατοικίας του Λικάριο (ελληνιστί, Λικάριος ή Ικάριος), ενός ιππότη γενοβέζικης καταγωγής, που είχε γεννηθεί στην Κάρυστο. 

Το 13ο αιώνα ο Λικάριο κατάφερε, με τη συνδρομή του βυζαντινού αυτοκράτορα Μιχαήλ Η' Παλαιολόγου (1259-1282), να ανακαταλάβει για λογαριασμό των Βυζαντινών τα περισσότερα κάστρα της φραγκοκρατούμενης Εύβοιας και να τιμηθεί γι' αυτόν το λόγο με υψηλά αξιώματα.

Πέραν του Λικάριο, με την κωμόπολη των Φύλλων είναι άρρηκτα δεμένη μια εξέχουσα προσωπικότητα της νεότερης ελληνικής ιστορίας, ο Ανδρέας Μιαούλης (1769-1835).

Τα Φύλλα ήταν η γενέτειρα του θρυλικού ναυάρχου, που κατήγαγε περιφανείς νίκες επί των τουρκοαιγυπτιακών ναυτικών δυνάμεων κατά τη διάρκεια της Επανάστασης του 1821 (Ψαρά, Χίος, ναυμαχίες Γέροντα κ.α.).

Το σπίτι στο οποίο γεννήθηκε ο Μιαούλης, στις 20 Μαΐου 1769, και η προτομή του ξακουστού θαλασσομάχου βρίσκονται εντός της κωμόπολης, απέναντι από το ιερό της εκκλησίας της Παναγίας, που είναι αφιερωμένη στα Εισόδια της Θεοτόκου.

Δυτικά από τα Φύλλα, στην περιοχή του Μύτικα με τις εκτεταμένες αμπελοκαλλιέργειες, ορθώνονται, σε γειτονικά υψώματα, δύο εντυπωσιακοί πύργοι, άγρυπνοι φρουροί του τόπου από το Μεσαίωνα. 

Ανατολικά από τα Φύλλα, μετά τη θέση «Καλογερόβρυση» με το μικρό οικιστικό κέντρο της Πρώιμης και της Μέσης Χαλκοκρατίας, βρίσκεται η μονή του Αγίου Γεωργίου «ΑΡΜΑ».

Το έτος ιδρύσεως της μονής του Αγίου Γεωργίου δεν έχει τεκμηριωθεί έως τώρα. Σύμφωνα πάντως με μια εκδοχή, η μονή ιδρύθηκε το έτος 1141, εξ ου και η προαναφερθείσα επονομασία της (1141=ΑΡΜΑ). 

Από τα κτίσματα της μονής σώζεται το καθολικό (εγγεγραμμένος σταυροειδής ναός με τρούλο), ενώ ο νάρθηκας (αγιογραφήθηκε πιθανώς το 1637) αποτελεί μεταγενέστερη προσθήκη. 

Επί Τουρκοκρατίας η μονή του Αγίου Γεωργίου υπήρξε πνευματικό κέντρο της ευρύτερης περιοχής.

Πηγή: Β. Στεργιόπουλος, in.gr