Πεσμένο ανάμεσα σε βράχους, που ευτυχώς δεν μπόρεσαν να το καταστρέψουν, βρέθηκε πριν από λίγες μέρες στην Κροατία, το κράνος ενός πολεμιστ...
Πεσμένο ανάμεσα σε βράχους, που ευτυχώς δεν μπόρεσαν να το καταστρέψουν, βρέθηκε πριν από λίγες μέρες στην Κροατία, το κράνος ενός πολεμιστή, που τον είχε συντροφεύσει στην ταφή του.
Το κράνος ανακαλύφθηκε στις 20 Νοεμβρίου, στο Ζακοτάρακ, στη χερσόνησο Pelješac, στη νότια Δαλματία της Κροατίας, μέσα σε ταφικό σπήλαιο ενός πολεμιστή του 4ου αιώνα π.Χ.
Μαζί και άλλα αντικείμενα, όπως κοσμήματα, που συνόδευαν την ταφή μιας γυναίκας. Και όπως πιστεύουν οι αρχαιολόγοι του Πανεπιστημίου του Ζάγκρεμπ και του Μουσείου του Ντουμπρόβνικ, που έκαναν την ανακάλυψη αυτός ο τάφος άνηκε σε υψηλόβαθμο Έλληνα πολεμιστή, που τάφηκε με την περικεφαλαία στο κεφάλι του, η οποία ωστόσο ήταν και το μόνο που απέμεινε από αυτόν.
Το ορειχάλκινο κράνος ανήκει στην κατηγορία των «ιλλυρικών», έναν ιδιαίτερο τύπο, που χρησιμοποιήθηκε ευρύτατα, ειδικά στην Πελοπόννησο, που υπήρξε και τόπος εξέλιξής του, κατά τον 8ο και 7ο π.Χ. αιώνα. Διατηρείται μάλιστα σε πολύ καλή κατάσταση.
Ο τάφος βρέθηκε στην πλαγιά ενός βουνού στο Ζακοτάρακ της Νότιας Δαλματίας και σ΄αυτόν, μαζί με την περικεφαλαία οι αρχαιολόγοι ανακάλυψαν έναν ολόκληρο θησαυρό από αρχαία όπλα, κοσμήματα και αντικείμενα, αλλά και τα λείψανα γυναίκας που είχε ταφεί με ένα χάλκινο βραχιόλι στον καρπό της. Και δεδομένου, ότι η προέλευση των περισσότερων ευρημάτων είναι ελληνική, όπως και το γεγονός ότι πρόκειται για πολυτελή είδη της εποχής, για τους αρχαιολόγους είναι σαφές το υψηλό στάτους του άνδρα που ήταν θαμμένος εκεί.
Ο αρχαίος τάφος ανασκάφηκε κατά τις εργασίες αναστήλωσης ενός ταφικού μνημείου. Ο μεγάλος ορθογώνιος χώρος μετρήθηκε περίπου στα 3 x 2 μέτρα. Ο σκελετός του πολεμιστή βρισκόταν σε μια κατεύθυνση δυτικά-ανατολικά στον τάφο, αλλά τα οστά του βρέθηκαν σε «μάλλον κακή κατάσταση», σύμφωνα με τους ερευνητές.
Ο τάφος χρονολογείται κάπως νωρίτερα από την αποικία της Κόρκυρας Μέλαινας (σημερινό Korčula), που ιδρύθηκε στα τέλη του 4ου ή στις αρχές του 3ου αιώνα π.Χ., εξηγεί ο συντονιστής του έργου, δρ Hrvoje Potrebica από το Τμήμα Αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου του Ζάγκρεμπ.
Οι συνθήκες που οδήγησαν σε αυτήν την απίστευτη ανακάλυψη ξεκίνησαν το 2019 όταν μια ομάδα από το Κέντρο Προϊστορικής Έρευνας επισκέφθηκε το δυτικό Peljesac και εντόπισε πιθανά αρχαιολογικά ευρήματα στο ιερό του τάφου στη Nakovana, που χρονολογείται από τον 4ο έως τον 1ο αιώνα π.Χ.
Ο καθηγητής Potrebica λέει ότι το ελληνικό-ιλλυρικό κράνος του 4ου αιώνα π.Χ. «είναι εξαιρετικά σπάνιο» και ανήκει σε μια συλλογή περίπου σαράντα ίδιων κρανών, που έχουν βρεθεί συνολικά στην Ευρώπη.
Επίσης, οι ερευνητές ανακάλυψαν τριάντα «αγγεία» που ήταν κυρίως ελληνικής προέλευσης. Ισχυρίζονται δε, ότι αυτά ήταν από τα πιο ακριβά αγγεία εκείνη την εποχή.
Ο δρ Potrebica πιστεύει ότι ο χώρος ταφής του σπηλαίου όπου ανακαλύφθηκε ο τάφος έχει «τεράστιες δυνατότητες». Τον επόμενο χρόνο, όταν αρθούν οι τρέχοντες περιορισμοί του κορωνοϊού , οι ερευνητές ελπίζουμε ότι θα έχουν την ευκαιρία να εξερευνήσουν περαιτέρω την περιοχή.
Επιπλέον, ο Δρ. Potrebica αναφέρει ότι η ανακάλυψη του χάλκινου πολεμικού κράνους, που ήταν δημοφιλές στην Ελλάδα από τους ελληνο-περσικούς πολέμους, σε συνδυασμό με άλλα «εξαιρετικά ευρήματα στο Korcula», παρουσιάζουν στους αρχαιολόγους μια νέα εικόνα «της σημασίας της νότιας Αδριατικής στην ιστορική δυναμική αυτού του τμήματος της Ευρώπης».
Η ονομασία «ιλλυρικό» πάντως, που είναι σύγχρονη, έχει προκύψει από το γεγονός, ότι αρχικά οι αρχαιολογικές έρευνες είχαν φέρει στο φως πολλά κράνη αυτού του τύπου στην αρχαία Ιλλυρία. Είναι βέβαιο όμως ότι διαμορφώθηκε πρώτα στην Ελλάδα, για να χρησιμοποιηθεί ωστόσο στη συνέχεια από τους Ετρούσκους, τους Σκύθες και τέλος από τους, Ιλλύριους. Στην Ιταλία μάλιστα υπήρξε πολύ δημοφιλές, αφού το κατασκεύαζαν και από ελεφαντόδοντο! Στις περισσότερες περιοχές της Ελλάδας, αυτός ο τύπος της περικεφαλαίας είχε πάψει να χρησιμοποιείται ήδη από τον 5ο αιώνα π.Χ. καθώς δημιουργήθηκε στο λεγόμενο «κορινθιακό» κράνος, που επικράτησε γενικότερα, καθώς κάλυπτε πλήρως την κεφαλή, αφήνοντας ελεύθερα μόνο τα μάτια, τη μύτη και το στόμα.
Αυτά τα κράνη της αρχαίας Ελλάδας εξαπλώθηκαν γρήγορα σε όλο τον κόσμο της Μεσογείου κατά την Κλασική Αρχαιότητα και έχουν ανασκαφεί σε Ελλάδα, Ιταλία, Σικελία, Σαρδηνία, Ισπανία, Σερβία, Βουλγαρία, Κριμαία και Κρήτη.
Πηγή: Μ. Θερμού, MonoNews, LiFO, in.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια