Page Nav

HIDE
HIDE_BLOG

ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΝΕΑ:

latest

Η πέτρα ως άνθος

Παρασκευή βράδυ. Το τελευταίο φως πέφτει πίσω από τα βουνά που κυκλώνουν τα Λαγκάδια Αρκαδίας· το βλέμμα καθηλώνει ένας φλογισμένος ορίζοντα...

Η πέτρα ως άνθος

Παρασκευή βράδυ. Το τελευταίο φως πέφτει πίσω από τα βουνά που κυκλώνουν τα Λαγκάδια Αρκαδίας· το βλέμμα καθηλώνει ένας φλογισμένος ορίζοντας στο βάθος από ένα ηλιοβασίλεμα που δεν είδαμε ποτέ. Το αχνό πορτοκαλί της δύσης σμίγει με το θερμό πράσινο των δασωμένων πλαγιών. Υπερθέαμα.

Η πλατεία του χωριού δεν έχει γεμίσει ακόμα, δεν είναι ακόμη η ώρα της. Αντίθετα, στην είσοδο του οικισμού, η αίθουσα που κάποτε στέγαζε το Ταχυδρομείο (αρχές του 20ού αιώνα τα Λαγκάδια αριθμούσαν 8.000 κατοίκους, σήμερα δεν ξεπερνούν τους 200) είναι ασφυκτικά γεμάτη. Κορυφώνονται οι φετινές εκδηλώσεις της Γιορτής της Πέτρας με μια έκθεση που φέρνει κοντά Λαγκαδινούς και Ηπειρώτες μαστόρους, μια τεράστια και ανεξερεύνητη παράδοση που ανασύρουν στο φως τα τελευταία χρόνια σε βίους δημιουργικά παράλληλους το σωματείο Φίλων Παραδοσιακής Αρχιτεκτονικής Αρκαδίας «Aνθη της Πέτρας» με βασικό εμψυχωτή τον Λαγκαδινό γιατρό και καθηγητή Γιάννη Τσιαούση και την αντίστοιχη πρωτοβουλία του επίσης καθηγητή Νίκου Γιαννή «Επέκεινα Χώρα» με έδρα τη Βίτσα Ζαγορίου.

Αυτούς τους δύο κόσμους ενώνει η έκθεση που επιμελήθηκε η Ιρις Κρητικού μέσα από ένα μοναδικό αρχειακό υλικό που συνθέτουν ιδιωματικά γλωσσάρια μαστόρων, φωτογραφίες, εργαλεία, οδοιπορικά και ημερολόγια εργασίας αλλά και μέσα από την τόσο ταιριαστή συνύπαρξη έργων της Λαγκαδινής Στρατηγούλας Γιαννικοπούλου και του Hπειρώτη γλύπτη Γιώργου Χουλιαρά.

Ηταν πολύ όμορφο να βλέπεις ότι στους ακροατές της συζήτησης που ακολούθησε τα εγκαίνια (συναρπαστικές οι ομιλίες του Γιάννη Δρίνη, του Γιώργου Σμύρη και της Μαρίας Τσούπη) πλειοψηφούσαν οι μικρότερες ηλικίες καθώς την προηγούμενη εβδομάδα βρισκόταν σε εξέλιξη το 4ο Εργαστήρι της Τέχνης της Πέτρας με τη συμμετοχή κυρίως φοιτητών σχολών που σχετίζονται με το αντικείμενο (μελλοντικοί αρχιτέκτονες, συντηρητές κ.λπ.). Το Εργαστήρι, έμαθα, γίνεται ανάρπαστο κάθε χρόνο, οι θέσεις κλείνονται μέσα σε λίγες ώρες. Ωραίες στιγμές, ωραίες εικόνες από μια Ελλάδα επίμονα και δημιουργικά παρούσα.


Πηγή: Δ. Ρηγόπουλος, Καθημερινή

Δεν υπάρχουν σχόλια