Ένα σπάνιο ψηφιδωτό που απεικονίζει δύο ερωτιδείς σε μάχη και μια μνημειακή επιγραφή βρέθηκαν στο Βουλευτήριο της αρχαίας Τέως

Κάτω από στρώματα χώματος, η Μάνθα Ζαρμακούπη και οι συνεργάτες της άρχισαν να αποκαλύπτουν την πλακόστρωτη άκρη τουλάχιστον δύο ψηφιδωτών, ...

Κάτω από στρώματα χώματος, η Μάνθα Ζαρμακούπη και οι συνεργάτες της άρχισαν να αποκαλύπτουν την πλακόστρωτη άκρη τουλάχιστον δύο ψηφιδωτών, που απλώνονται σε ξεχωριστά δωμάτια και χρονολογούνται από τον 3ο αιώνα π.Χ.. Ένα από αυτά που ξεχώρισαν απεικονίζει δύο ερωτιδείς που μάχονται (επάνω). [Credit: Teos Archaeological Project]

Η αρχαία Τέως, που βρίσκεται στη δυτική ακτή της Μικράς Ασίας, απέναντι από την Αθήνα, ήταν στην αρχαιότητα σημαντικός κόμβος πολιτισμού, τέχνης και εμπορίου στον ελληνιστικό και ρωμαϊκό κόσμο. Αν και σήμερα σώζονται μόνο τα ερείπιά της, πριν από δύο και πλέον χιλιάδες χρόνια, η πόλη αυτή ήταν ένας θύλακας μεγάλης σημασίας.

Από τον 3ο αιώνα μ.Χ., η περιοχή παρέμεινε σε μεγάλο βαθμό ακατοίκητη και, το πιο σημαντικό για τους αρχαιολόγους, δεν έχουν χτιστεί σύγχρονες κατασκευές πάνω στα κατάλοιπά της, επιτρέποντας την αδιάλειπτη έρευνα.

Αξιοποιώντας αυτή τη μοναδική ευκαιρία, η αρχαιολόγος Μάνθα Ζαρμακούπη, καθηγήτρια στο Πανεπιστήμιο της Πενσυλβάνια, ηγήθηκε ανασκαφών που επικεντρώθηκαν στο Βουλευτήριο, ένα αρχαίο κτήριο του δημοτικού συμβουλίου.

Επικλινή καμπυλόγραμμa λίθινα εδώλια που αποτελούν μέρος του ερειπίου του Bουλευτηρίου, το οποίο περιλαμβάνει επίσης τον εξωτερικό τοίχο του κτηρίου και αποσυναρμολογημένα αρχιτεκτονικά κομμάτια που βρίσκονται σε ένα κατάφυτο τοπίο. [Credit: Teos Archaeological Project]

Ο χώρος αυτός, που θεωρείται η καλύτερα διατηρημένη δομή στην Τέω, έχει αρχίσει να αποκαλύπτει σημαντικές πληροφορίες για την πρώιμη ιστορία της πόλης και την εξέλιξη των πολιτικών και αρχιτεκτονικών δομών της.

Μετά από τέσσερις περιόδους επιτόπιας έρευνας, οι αρχαιολόγοι κατάφεραν να καθορίσουν ένα ακριβές χρονοδιάγραμμα για το Βουλευτήριο και τις τροποποιήσεις του κατά τη διάρκεια των αιώνων. Αρχικά χτίστηκε στα τέλη του 3ου αιώνα π.Χ. κατά την ελληνιστική περίοδο, ενώ το κτήριο υπέστη μια σημαντική μεταμόρφωση τον 1ο αιώνα μ.Χ., όταν προστέθηκε μια στοά κατά τη διάρκεια της ρωμαϊκής κυριαρχίας.

Σύμφωνα με τον Peter Satterthwaite, υποψήφιο διδάκτορα αρχαίας ιστορίας και συνεργάτη του έργου, το κτήριο αυτό έπαιζε καθοριστικό ρόλο στην πολιτική ζωή της πόλης, καθώς αποτελούσε το κέντρο των δημοκρατικών διαβουλεύσεων της κοινότητας.

Η ομάδα παρατήρησε ότι τα μπλοκ του επιστυλίου - που βρίσκονται σήμερα τυχαία διασκορπισμένα από προηγούμενες ανασκαφές - φαινόταν να φέρουν μια μνημειακή επιγραφή ύψους 30 εκατοστών που είχε σβηστεί. Μόνο στο λοξό φως των χειμερινών μηνών η επιγραφή ήταν περισσότερο ορατή. 
[Credit: Teos Archaeological Project]

Ωστόσο, μια από τις πιο εκπληκτικές ανακαλύψεις που έκανε η αρχαιολογική ομάδα έγινε κατά την ανασκαφή των βαθύτερων στρωμάτων του χώρου. Κάτω από μια συσσώρευση χώματος και συντριμμιών, αναδύθηκε η άκρη ενός ψηφιδωτού, το οποίο, καθώς συνεχίστηκαν οι εργασίες, αποδείχθηκε ότι αποτελούσε μέρος τουλάχιστον δύο διαφορετικών ψηφιδωτών που βρίσκονταν σε ξεχωριστά δωμάτια και χρονολογούνταν στον 3ο αιώνα π.Χ..

Το ένα από αυτά έχει τραβήξει ιδιαίτερα την προσοχή των αρχαιιδικών: απεικονίζει δύο ερωτιδείς σε μάχη, μορφές που συνδέονται με τον Έρωτα, τον θεό του έρωτα, η εικονογραφία του οποίου συνδέεται στενά με τον Διόνυσο, τον θεό του κρασιού και την κύρια θεότητα της Τέου.

«Είναι ένα συναίσθημα απόλυτης ευφορίας», είπε η κ. Ζαρμακούπη, περιγράφοντας τη στιγμή που ανακάλυψε τα ψηφιδωτά. «Είναι εκείνη η στιγμή που συνειδητοποιείς ότι βλέπεις κάτι πραγματικά ξεχωριστό».

Εκτός από αυτές τις καλλιτεχνικές αποκαλύψεις, οι αρχαιολόγοι βρήκαν επίσης μια μνημειακή επιγραφή που έχει αρχίσει να αποκρυπτογραφείται, παρέχοντας περαιτέρω στοιχεία για την πολιτική και πολιτιστική ζωή της αρχαίας πόλης. Με κάθε νέα ανασκαφή, η Τέως συνεχίζει να αποκαλύπτει θραύσματα του παρελθόντος της, προσφέροντας ένα ανεκτίμητο παράθυρο στον ελληνιστικό και ρωμαϊκό πολιτισμό και επιβεβαιώνοντας τη σημασία της στη μελέτη των δημοκρατικών δομών της αρχαίας Μεσογείου.

Πηγή: LBV Magazine