Τα αποτελέσματα της εν εξελίξει αρχαιολογικής έρευνας στην αρχαία Πέλιννα παρουσιάστηκαν από τον Δρ Κωνσταντίνο Κουτσαδέλη, αρχαιολόγο της Ε...
Τα αποτελέσματα της εν εξελίξει αρχαιολογικής έρευνας στην αρχαία Πέλιννα παρουσιάστηκαν από τον Δρ Κωνσταντίνο Κουτσαδέλη, αρχαιολόγο της Εφορείας Αρχαιοτήτων Τρικάλων και επιβλέποντα τον αρχαιολογικών εργασιών στην Πέλιννα, κατά την διάρκεια του επιστημονικού συνεδρίου παρουσίασης του Αρχαιολογικού Έργου Θεσσαλίας και Στερεάς Ελλάδος (ΑΕΘΣΕ), το οποίο πραγματοποιήθηκε στον Βόλο από τις 3 έως τις 6 Απριλίου 2025.
Οι εν εξελίξει ανασκαφικές εργασίες (2021-2024) πραγματοποιούνται στο πλαίσιο του έργου «Προστασία και ανάδειξη αρχαιολογικού χώρου αρχαίας Πέλιννας και του ελληνιστικού τύμβου Πετροπόρου, Δήμου Φαρκαδόνας», το οποίο είναι ενταγμένο στο ΕΣΠΑ «Θεσσαλία 2014-2020» και «Θεσσαλία 2021-2027» και υλοποιείται από την Εφορεία Αρχαιοτήτων Τρικάλων. Η εν λόγω ανασκαφική έρευνα έχει εμπλουτίσει σημαντικά τις γνώσεις μας για την αρχαία Πέλιννα, ρίχνοντας φως στην δημόσια αρχιτεκτονική, τις οχυρώσεις, την πολεοδομική οργάνωση, καθώς και στην διαχρονική κατοίκηση της θέσεως.
Πιο συγκεκριμένα, αποκαλύφθηκε σε όλη του την έκταση οικοδόμημα διαστάσεων 40,50 x 30,0 μ. το περίγραμμα του οποίου είχε ανασκαφικά προσδιοριστεί κατά τα έτη 2005 και 2006. Το κτήριο αναπτύσσεται σε δύο επίπεδα, τα οποία επικοινωνούν με κλίμακα, και αποτελείται από αύλειους και στεγασμένους χώρους. Η ανεύρεση πλήθους θραυσμένων πήλινων γυναικείων προτομών υποστηρίζει την λατρευτική χρήση του οικοδομήματος, αν και πιθανότατα αυτό είχε και άλλες λειτουργίες. Ως προς την χρονολόγηση, με βάση τα νομίσματα, το κτήριο είχε αλλεπάλληλες οικοδομικές φάσεις, με τις κυριότερες εξ αυτών να τοποθετούνται στο τέλος του 4ου και τις αρχές του 3ου αι. π.Χ., ενώ φαίνεται ότι παρέμεινε σε χρήση τουλάχιστον έως τον 2ο αι. π.Χ.. Κατά την Μεσοβυζαντινή περίοδο (10ος αι. μ.Χ.) επί των αρχαίων καταλοίπων αναπτύχθηκε οργανωμένος χώρος ταφής, ο οποίος παρέμεινε εν χρήσει έως τους πρώιμους Οθωμανικούς χρόνους. Με την λειτουργεία του χώρου ως νεκροταφείου συνδέεται και η ανέγερση μονόχωρου δρομικού ναού (εκκλησίας) επί των αρχαίων καταλοίπων.
Κατά τις εργασίες ανάδειξης ήρθαν, επίσης, στο φως εκτεταμένα τμήματα των τειχών του άστεως, τα οποία ακολουθούν το ορθογώνιο/ τραπεζιόσχημο σύστημα δόμησης, καθώς και της Ακροπόλεως, τα οποία είναι επιμελώς κατασκευασμένα κατά το λέσβιο σύστημα. Εντυπωσιακός είναι ο μνημειακής κατασκευής προμαχώνας του ΒΔ. τείχους της Ακροπόλεως, μήκους 58 μ. και ύψους 5,00 μ., ο οποίος διαθέτει δύο προεξέχοντες πύργους, καθώς και διπλή κλίμακα στην εσωτερική πλευρά του. Οι οχυρώσεις της Ακροπόλεως παρέμειναν σε χρήση κατά τους Βυζαντινούς χρόνους, περίοδο κατά την οποία δέχθηκαν εκτεταμένες επεμβάσεις.
Η πολεοδομική οργάνωση της πόλεως ήταν αποτέλεσμα σχεδιασμού, δεδομένου ότι στην υπό διερεύνηση περιοχή έχουν εντοπιστεί αρκετές ευρείες οδοί με κατεύθυνση Ανατολή – Δύση. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει οδός κυμαινόμενου πλάτους 5,50-6,50 μ., η οποία διέρχεται βορείως του προαναφερθέντος κτηρίου και καταλήγει σε πύλη του δυτικού τείχους του άστεως, διανύοντας απόσταση τουλάχιστον 200 μέτρων.
Το επιστημονικό προσωπικό του έργου, Χ. Καλιώρα (αρχαιολόγος), Ι. Κολτσίδα (πολ. μηχ.), Δ. Βλαχάβα (αρχιτέκτων), Γ. Ρόγκας (πολ. μηχ.), Κ. Παπαϊωάννου (συντηρήτρια), καθώς και οι ειδικευμένοι εργατοτεχνίτες Α. Αναγνωστοπούλου, Γ. Αντωνίου, Ν. Γαλάνης, Α. Δραγούτσος, Γ. Καλλιώρας, Π. Καρατάσος, Δ. Μπαρμπάτης, Η. Παπακώστας, Θ. Πίσσας, Ι. Σιάτρας και Η. Χαλίλης δίνουν καθημερινά τον καλύτερο εαυτό τους για την πρόοδο του σημαντικού αυτού έργου.
Πηγή: ΤρίκκηPress
Δεν υπάρχουν σχόλια