Τη σκηνή περιγράφει συχνά, πάντα με συγκίνηση, ο Αγγελος Δεληβορριάς: Λίγο προτού πεθάνει, η Μαρία Βαλαδώρου, η οποία είχε κληρονομήσε...
Τη σκηνή περιγράφει συχνά, πάντα με συγκίνηση, ο Αγγελος Δεληβορριάς: Λίγο προτού πεθάνει, η Μαρία Βαλαδώρου, η οποία είχε κληρονομήσει την πολύτιμη συλλογή του αδελφού της, κάλεσε τον διευθυντή του Μουσείου Μπενάκη να την επισκεφθεί στο κρεβάτι του νοσοκομείου. Δεν είχαν γνωριστεί ώς τότε.
Εκείνη είχε ειδοποιήσει παράλληλα κι ένα συμβολαιογράφο. Με συνοπτικές διαδικασίες τού ανακοίνωσε ότι αφήνει στο Μουσείο Μπενάκη έναν μικρό θησαυρό, διότι εμπιστευόταν το Ιδρυμα. Κάπως έτσι το μουσείο βρέθηκε να έχει στα χέρια του μία από τις σημαντικότερες δωρεές που έχει αποκτήσει τις τελευταίες δεκαετίες.
Και σήμερα, τιμώντας τη μνήμη του Τάσου και της Μαρίας Βαλαδώρου, οργανώνει στην οδό Κουμπάρη μια κομψή, περιεκτική έκθεση, που μας φέρνει σε επαφή με μια άγνωστη ιστορία. Ο Τάσος Βαλαδώρος (1911-1995) και η αδελφή του Μαρία (1923-2007) μεγάλωσαν στην Πλάκα και έζησαν μια μοναδική ατμόσφαιρα της γειτονιάς όπου βρισκόταν το πατρικό τους σπίτι. Ο Τάσος περνούσε πολλές ώρες στην Ακρόπολη, θαυμάζοντας τη σκέψη των αρχαίων. Παράλληλα όμως είχε εντρυφήσει και στον γοητευτικό στοχασμό της Ορθοδοξίας. Τις πνευματικές του αναζητήσεις επέτεινε η ένταξή του ως μέλους στη Θεοσοφική Εταιρεία, όπου μυήθηκε περισσότερο σε ένα σύστημα αποκρυφιστικών δοξασιών.
Αν και σπούδασε νομικά, κινήθηκε στον εμπορικό χώρο. Αρχικά ήταν υπάλληλος της μεταξοϋφαντουργίας «Η Χρυσαλλίς» και αργότερα άνοιξε δικό του εμπορικό κατάστημα. Η ειδίκευσή του ήταν στα ιερατικά υφάσματα. Η τριβή αυτή εξάσκησε το βλέμμα και την αφή. Χωρίς να διαθέτει σπουδαία περιουσία άρχισε να αγοράζει έργα θρησκευτικής τέχνης, έργα ιδιωτικής ευλάβειας (εικόνες) αλλά και ορισμένα αντικείμενα αρχαίας ελληνικής τέχνης. Κοινός παρονομαστής των αποκτημάτων δεν ήταν μόνο η σπανιότητα ή η ομορφιά, αλλά και οι πνευματικές του πεποιθήσεις που ένωναν διαφορετικές χρονικές περιόδους μέσα από μια φιλοσοφική θεώρηση. Ηταν γνώστης και μύστης και αυτό φαίνεται στο μεράκι του. Τα αντικείμενα αποθηκεύτηκαν αρχικώς στο σπίτι της Πλάκας και ύστερα τα πήρε μαζί του όταν μετακόμισε με την αδελφή του στο Θησείο. Το δεύτερο σπίτι τους κοντά στο Αστεροσκοπείο περιήλθε και αυτό στο Μουσείο Μπενάκη, με απώτερο στόχο να γίνει η στέγη της συλλογής.
Στην ωραία φωτισμένη κεντρική αίθουσα στο Κολωνάκι, ο Σταμάτης Ζάννος, που έχει κάνει τον αρχιτεκτονικό σχεδιασμό, επιτυγχάνει μια αίσθηση κατάνυξης μέσα στον μουσειακό χώρο. Κεντρικό έκθεμα είναι ο χρυσοκέντητος επιτάφιος του 14ου αιώνα (ένα «αδελφάκι» του βρίσκεται στη Θεσσαλονίκη και πιθανότατα προέρχεται από το ίδιο εργαστήριο) που κλέβει την παράσταση μαζί με τις εικόνες, τα βιβλία και τα αρχαία σπαράγματα.
Η έκθεση θα διαρκέσει έως και τις 24 Ιανουαρίου.
Πηγή: Μ. Πουρναρά, Καθημερινή
Δεν υπάρχουν σχόλια