Στη γη που υπηρέτησε, στα χώματα που ο ίδιος ανέσκαψε αφιερώνοντας ολόκληρη τη ζωή του, στο Λαύριο, θα ταφεί αύριο Τρίτη, στις 2 μετά ...
Στη γη που υπηρέτησε, στα χώματα που ο ίδιος ανέσκαψε αφιερώνοντας ολόκληρη τη ζωή του, στο Λαύριο, θα ταφεί αύριο Τρίτη, στις 2 μετά το μεσημέρι, ο αρχαιολόγος Ευάγγελος Κακαβογιάννης.
Υπήρξε ένας από τους σεμνούς, αθόρυβους και αφοσιωμένους ανθρώπους της Αρχαιολογικής Υπηρεσίας. Τον θυμάμαι με τι πάθος ανέβαινε στα μονοπάτια που οδηγούσαν στα αρχαία μεταλλεία Λαυρίου και με ξεναγούσε στα αρχαία πλυντήρια, με αφορμή κάποια έργα ανάδειξης που γίνονταν εκεί υπό την διεύθυνσή του, με παράλληλη έρευνα της λειτουργίας των μεταλλείων που ο ίδιος εκπονούσε. Ήταν αγωνιστής της Αρχαιολογίας.
Μαζί με τη σύζυγό του, επίσης αρχαιολόγο Όλγα Κακαβογιάννη, έδωσαν σκληρές μάχες για τη σωτηρία μνημείων που βρέθηκαν με αφορμή διάφορα δημόσια έργα στη Μερέντα Μαρκοπούλου,στην περιοχή που είχε την τύχη ο Ευάγγελος Κακαβογιάννης τον Μάιο του 1972, ως νεαρός επιστήμονας, βοηθός τότε του αρχαιολόγου Ευθύμιου Μαστροκώστα, να ανακαλύψει δύο αγάλματα που θεωρούνται έκτοτε από τα ωραιότερα της αρχαίας ελληνικής γλυπτικής.
Σε βάθος 200 μέτρων και σε έναν λάκκο 1,95x0,90 μ. βρήκε έναν μαρμάρινο Κούρο και το άγαλμα μιας Κόρης, της Φρασίκλειας (φωτ.), τοποθετημένα αντικριστά. Και τα δύο γλυπτά, που χρονολογούνται μεταξύ του 540 και του 530 π.Χ., είναι κατασκευασμένα από παριανό μάρμαρο και είναι έργα του Αριστίωνα. Ο Κούρος ήταν επιζωγραφισμένος, καθώς σώζονται ίχνη χρωμάτων σε διάφορα σημεία του σώματός του, όπως στα μαλλιά και στο λαιμό. Χρώματα έφερε και η Φρασίκλεια, η οποία είναι στολισμένη με ωραία κοσμήματα, δηλωτικά της πλούσιας οικογένειας από την οποία προέρχεται.
Έχει δημοσιεύσει αρκετές μονογραφίες και επιστημονικά άρθρα. Η αρχαιολογική οικογένεια παρακολουθούσε τα τελευταία χρόνια τον αγώνα του να ξεπεράσει διάφορα προβλήματα υγείας που τον ταλαιπωρούσαν. Τελικά δεν τα κατάφερε, έφυγε από τη ζωή σε νοσοκομείο της Αθήνας.
Η ανακοίνωσή από το Σύλλογο Ελλήνων Αρχαιολόγων (ΣΕΑ):
«Ο Βαγγέλης Κακαβογιάννης, παράδειγμα σεμνού και αυτοδημιούργητου αρχαιολόγου, αγωνίστηκε μέσα από δύσκολα και πολλές φορές δυσερμήνευτα για άλλους σκάμματα και ιδίως στους δύσκολους εργαστηριακούς αρχαιολογικούς χώρους του Λαυρίου, γέννημα θρέμμα και ο ίδιος του τόπου της εργατιάς των μεταλλωρύχων, διδάσκοντας εμάς τους νεότερους αλλά και παλαιότερους συναδέλφους του μεθοδολογία ανασκαφής και μελέτης του υλικού, δηλαδή το Α και το Ω της αρχαιολογίας», σημειώνουν οι αρχαιολόγοι του ΣΕΑ.
«Αυστηρός με τον εαυτό του αλλά με την υπομονή και την καλοσύνη του πραγματικού δασκάλου για τους άλλους, μας μάθαινε ότι οι ανασκαφές δεν είναι προσωπική μας περιουσία, ότι τα ευρήματα πρέπει να δημοσιεύονται και να μοιράζονται στους ειδικούς για να γίνονται κτήμα όλων και προπάντων της διεθνούς επιστημονικής κοινότητας», επισημαίνει ο ΣΕΑ για τον εκλιπόντα, χαρακτηρίζοντάς τον «άοκνο μελετητή και πιστό εργάτη της αρχαιολογίας», ειδικά τη δύσκολη εποχή των εργαστηρίων, «εκεί δηλαδή που παράγεται η τέχνη μέσα από τον μόχθο και την σκληρή δουλειά».
Ο Βαγγέλης Κακαβογιάννης «δεν κυνήγησε αξιώματα, δάφνες και τίτλους ούτε υπέκυπτε στους ισχυρούς, κατά τα άλλα, τοπικούς παράγοντες ή τα μεγάλα συμφέροντα ατόμων ή εταιρειών», συμπληρώνει η ανακοίνωση, που, μεταξύ άλλων, τονίζει «τη σεμνότητα και το ήθος» του εκλιπόντα, στοιχεία που τον χαρακτήριζαν από τα πρώτα χρόνια της υπηρεσιακής του καριέρας και τα οποία, όπως επισημαίνεται, «διαπιστώσαμε όλοι μας και κατά το σύντομο δυστυχώς χρονικό διάστημα που υπηρέτησε στην Ρόδο και όταν διετέλεσε Διευθυντής Προϊστορικών και Κλασικών Αρχαιοτήτων, πριν από την αφυπηρέτησή του από την Αρχαιολογική Υπηρεσία, ύστερα από την πολυετή του δόκιμη και σκληρή δουλειά στον χώρο»
Η ανακοίνωσή από το Σύλλογο Ελλήνων Αρχαιολόγων (ΣΕΑ):
«Ο Βαγγέλης Κακαβογιάννης, παράδειγμα σεμνού και αυτοδημιούργητου αρχαιολόγου, αγωνίστηκε μέσα από δύσκολα και πολλές φορές δυσερμήνευτα για άλλους σκάμματα και ιδίως στους δύσκολους εργαστηριακούς αρχαιολογικούς χώρους του Λαυρίου, γέννημα θρέμμα και ο ίδιος του τόπου της εργατιάς των μεταλλωρύχων, διδάσκοντας εμάς τους νεότερους αλλά και παλαιότερους συναδέλφους του μεθοδολογία ανασκαφής και μελέτης του υλικού, δηλαδή το Α και το Ω της αρχαιολογίας», σημειώνουν οι αρχαιολόγοι του ΣΕΑ.
«Αυστηρός με τον εαυτό του αλλά με την υπομονή και την καλοσύνη του πραγματικού δασκάλου για τους άλλους, μας μάθαινε ότι οι ανασκαφές δεν είναι προσωπική μας περιουσία, ότι τα ευρήματα πρέπει να δημοσιεύονται και να μοιράζονται στους ειδικούς για να γίνονται κτήμα όλων και προπάντων της διεθνούς επιστημονικής κοινότητας», επισημαίνει ο ΣΕΑ για τον εκλιπόντα, χαρακτηρίζοντάς τον «άοκνο μελετητή και πιστό εργάτη της αρχαιολογίας», ειδικά τη δύσκολη εποχή των εργαστηρίων, «εκεί δηλαδή που παράγεται η τέχνη μέσα από τον μόχθο και την σκληρή δουλειά».
Ο Βαγγέλης Κακαβογιάννης «δεν κυνήγησε αξιώματα, δάφνες και τίτλους ούτε υπέκυπτε στους ισχυρούς, κατά τα άλλα, τοπικούς παράγοντες ή τα μεγάλα συμφέροντα ατόμων ή εταιρειών», συμπληρώνει η ανακοίνωση, που, μεταξύ άλλων, τονίζει «τη σεμνότητα και το ήθος» του εκλιπόντα, στοιχεία που τον χαρακτήριζαν από τα πρώτα χρόνια της υπηρεσιακής του καριέρας και τα οποία, όπως επισημαίνεται, «διαπιστώσαμε όλοι μας και κατά το σύντομο δυστυχώς χρονικό διάστημα που υπηρέτησε στην Ρόδο και όταν διετέλεσε Διευθυντής Προϊστορικών και Κλασικών Αρχαιοτήτων, πριν από την αφυπηρέτησή του από την Αρχαιολογική Υπηρεσία, ύστερα από την πολυετή του δόκιμη και σκληρή δουλειά στον χώρο»
Δεν υπάρχουν σχόλια