William-Adolphe Bouguereau, Idylle (1852) «Όσοι εις Έρωτα εβαπτίσθητε» (1) παράκουσε μια μέρα Τρίτη και πρόστρεξε να μεταλάβει. Ήταν...
 |
| William-Adolphe Bouguereau, Idylle (1852) |
«Όσοι εις Έρωτα εβαπτίσθητε» (1) παράκουσε μια μέρα Τρίτη και πρόστρεξε να μεταλάβει. Ήτανε νέα τότες, έβραζε το αίμα, λαχταρούσε να χυθεί σ’ ανδρικά κορμιά. Και ο γητευτής θεός δεν σήκωνε αντιρρήσεις. Κέλευε θυσία τα τρυφερά σαρκία σε ισόπαλη μάχη στους στρώμνινους βωμούς. Ιερουργία μύησης. Έτσι γίνεται. Ο έρωτας έτσι γίνεται.
Δεν είναι εύκολος ο έρωτας. Όχι. Σε ξεγελάει, σε μπερδεύει, σε απαιτεί, σε θέλει καταδικιά του να σε θωρεί να κορώνεις, να λιώνεις, να ξιπάζεσαι. Το λέει και ο χιλιοψαλμένος τρισάγιος ύμνος: "Άγιος ο Έρωτας, άγιος Ισχυρός, άγιος Αθάνατος, ελέησον ημάς". Τον υπηρέτησε πιστά τον θεό της, έμαθε απέξω τον ύμνο, το μάντρα (2) του έρωτα. Παρέδωσε το κορμί, τις αισθήσεις, το Εγώ της στη δόνηση της κορύφωσης του ανθρώπινου Σύμπαντος. Και όπως οι πόθοι ανταριάζουνε στα κύματα, γιατί δεν θέλουν να σβήσουν, έτσι πυρωμένη πορεύτηκε κι αυτή. Μυήθηκε η μικρή μαγίστρα και έλαβε τη χάρη του θεού: άλλοτε έκσταση διονυσιακή, άλλοτες απολλώνια, τη μια δύναμη αλχημιστή, την άλλη στιγμές αθανασίας.
Όσο ερωτευόταν, ζούσε παράφορα και όσο παράφορα ζούσε, άγγιζε την άκρη , και όσο άγγιζε την άκρη (3), μάθαινε ν’ αγαπάει. «Σ’ αγαπώ», ένιωθε. Δεν κόρωνε πια, δεν έλιωνε, δεν ξιπαζόταν. Ναι, τον αγάπησε πολύ τον έρωτα Πέτρο, τον έρωτα Σταύρο, τον έρωτα Ανδρέα και γινόταν μαζί του η Ελένη, η Νίκη, η Μαρία…Έρως και Ψυχή (4), καρδιές ανοιχτές, ατείχιστες, δεμένες με άλικη (5) τρίκλωνη κλωστή σε ένα ηράκλειο άμμα (6).
Έναν, όμως, έρωτα τον αγάπησε περισσότερο και αυτόν τον πιότερο αγαπημένο τον παρέδωσε ακριβό φυλαχτό στα δυό παιδιά της να τον κάμουν αθάνατο στα νερά της Στύγας (7). Και τον έκαμαν… στα μάτια της. Ό,τι γεννιέται μ’ αγάπη, μ’ αγάπη αρμενίζει στους καιρούς των καιρών.
Πολλά δεν κατάλαβε. Απλώς τα έζησε. Τα ρούφηξε μέχρι το μεδούλι και σιγά σιγά ανθρώπεψε, γιατί αγαπήθηκε πολύ. Μούσα, Ηγερία (8), νοικοκυρά, Μαργιόλα (9), αερικό, μάγισσα, η χρυσαλλίδα γίνηκε πεταλούδα (10). Και τώρα, οφείλει ένα τρισάγιο σε όλους τους άνδρες-έρωτες που συνάντησε στη μισαίωνη βιοτή της· νωρίς ή αργότερα όλοι τους πέθαναν ολοκληρωτικά, όπως συμβαίνει στη θνητή ζωή. Τους έθαψε έναν έναν σε λαξευτό κιβούρι στο νεκροταφείο της καρδιάς της και απέδωσε τις προσήκουσες τιμές στον καθένα τους, ανάλογα με το μεράδι του στη ζωή της. Μερικούς τους πένθησε με πολύχρονη άκαρπη οδύνη, άλλους με σύντομη θαλερή θλίψη. Ένας νεκρός γίνηκε αθάνατος, όχι γι’ αυτό που ήταν ως θνητός, αλλά γιατί η απουσία του φανέρωσε τα άρρητα, αποκάλυψε το Νόημα.
Η ψυχή, λένε, εγκαταλείπει το κορμί σε 4 χτύπους (11): 1, 2, 3, 4. Αυτό ήταν. Το ίδιο για τους πλάνητες και τους πεπλανημένους, τους περιπλανώμενους και τους οικουρούς. Η άκρη της καμπυλότητας.
Άγιος και τρισάγιος ο βίος της αγάπης.
Καλή σου ώρα Βασιλική, όπου και αν είν’ ο δρόμος σου. Καλήν ανάπαψη. Ες το διηνεκές λοιπόν.
----------------
(1) Παράφραση του εκκλησιαστικού ύμνου «Όσοι εις Χριστόν εβαπτίσθητε».
(2) Σανσκριτική λέξη. ΜΑΝ (συνείδηση)+ΤRA (παραδίδω). Τα μάντρας είναι σύστημα διαλογισμού των ανατολικών θρησκειών.
(3) Σημειολογικά, στο άκρο της γήινης καμπυλότητας βρίσκεται το πέρασμα στον άλλο κόσμο.
(4) Αναφορά στον αρχαιοελληνικό μύθο του γνωστού ζεύγους.
(5) Έντονα κόκκινη.
(6) Ο κόμβος του Ηρακλή. Είναι αρχαιότατο θρησκευτικό σύμβολο. Με αυτό τον κόμπο έδενε στο λαιμό του ο Ηρακλής τη λεοντή του λιονταριού της Νεμέας. Δηλώνει το δέσιμο της ζωής με τον θάνατο μέσα από τη σύνδεση που επιτυγχάνει ο Ηρακλής ανάμεσα στους δύο κόσμους και βέβαια τον διττό χαρακτήρα του ήρωα (ημίθεος). Στον «κόμβο του Ηρακλέους» απέδιδαν ιδιαίτερες αποτρεπτικές, προφυλακτικές και ιαματικές ιδιότητες, γι’ αυτό τον λόγο τον συναντάμε συχνά στα κοσμήματα, που έρχονταν σε επαφή με το ανθρώπινο σώμα.
(7) Τα ύδατα της Στύγας/Στυγός είναι οι πηγές του ποταμού Κράθη στον Χελμό της Επαρχίας Καλαβρύτων στην Αχαΐα. Στα ύδατα της Στυγός ορκίζονταν όλοι οι θεοί, ακόμη και ο Ήλιος: ήταν ο μεγαλύτερος όρκος που μπορούσε να κάνει ένας θεός και εκεί εξέτιαν την ποινή τους οι θεοί όταν ήταν τιμωρημένοι. Έλεγαν πως όποιο ον ζωντανό έπινε από το νερό της πέθαινε, και οποιοδήποτε μέταλλο το βουτούσαν στα νερά της έλιωνε (θάνατον δὲ τὸ ὕδωρ φέρει τοῦτο καὶ ἀνθρώπῳ καὶ ἄλλῳ ζῴῳ παντί). Εκεί βούτηξε η Θέτιδα τον Αχιλλέα για να τον κάνει αθάνατο, αλλά τον κρατούσε από τη φτέρνα και αυτό ήταν το μοναδικό τρωτό σημείο στο σώμα του.
(8) λατ. Εgeria (νύμφη της ρωμαϊκής μυθολογίας). Σύζυγος του μυθικού βασιλιά και νομοθέτη Νουμά Πομπιλίου, δεύτερου βασιλιά της Ρώμης, ο οποίος για να προσδώσει περισσότερο κύρος στους νόμους του έλεγε ότι αυτούς τους υπαγόρευε σ΄ αυτόν η Νύμφη Ηγερία που τη συναντούσε στο δάσος. Συνεκδοχικά, σημαίνει την προικισμένη γυναίκα που παραστέκεται, συμβουλεύει, που εμπνέει και ασκεί επιρροή στην πολιτική, πνευματική ή καλλιτεχνική δραστηριότητα κάποιου. https://www.liberal.gr/arthro/51816/glossari/itta/igeria.html
(9) Ένα από τα ωραιότερα ερωτικά μοιρολόγια της Ηπείρου.
Βασιλική Χριστοπούλου
Αρχαιολόγος, ΜΑ
υπέροχο!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
ΑπάντησηΔιαγραφήευχαριστώ πολύ!
ΑπάντησηΔιαγραφή