Οι θησαυροί του Μουσείου Ερμιτάζ στη Ρωσία βρίσκονται σε καλά χέρια. Από τον πρώτο χρόνο της λειτουργίας του, το 1764, το μουσείο «διόρισ...
Οι θησαυροί του Μουσείου Ερμιτάζ στη Ρωσία βρίσκονται σε καλά χέρια. Από τον πρώτο χρόνο της λειτουργίας του, το 1764, το μουσείο «διόρισε» γάτες ως φρουρούς υψηλών προσόντων με καθήκον τους να εξολοθρεύουν τα τρωκτικά.
Εκείνο το πρωινό του Δεκέμβρη ήταν ιδιαίτερο. O Ιγκόρ ήταν πραγματικά περήφανος για τον εαυτό του και τους 64 συντρόφους του. Μέσα σε μια νύχτα κατάφερε να οργανώσει τον στρατό του και να απαλλάξει τα Χειμερινά Ανάκτορα από τα τρωκτικά.
Η μάχη δόθηκε σώμα με σώμα στους διαδρόμους και τις γωνιές του μουσείου και οι 65 γάτες έσωσαν για άλλη μια φορά τους ανεκτίμητους θησαυρούς του.
«Ιγκόρ, δεν έφαγες πρωινό!» άκουσε τη φωνή της Καταρίνας. Ήταν μια από τις εθελόντριες του μουσείου που κατέβαιναν στα υπόγεια και ετοίμαζαν το φαγητό για τις γάτες που φρουρούσαν το Κρατικό Μουσείο Ερμιτάζ της Αγίας Πετρούπολης στη Ρωσία. «Δεν θέλω τσακωμούς μεταξύ σας σήμερα, περιμένουμε τα σχολεία», του φώναξε από μακριά ο λευκοντυμένος βοηθός του διευθυντή.
Ο Ιγκόρ τινάχτηκε σαν ελατήριο. Ξημερώματα απώθησε τον στρατό του τρομοκράτη αρουραίου Λεόν στον κήπο. Τον απειλούσε ότι θα μπει στα «ερημητήρια» και θα ροκανίσει με τα δόντια του τους αγαπημένους Φλαμανδούς ζωγράφους της Αυτοκράτειρας Αικατερίνης. «Θα τρίζουνε τα κόκαλα των προγόνων μου», μονολογούσε ο γάτος διασχίζοντας την αίθουσα με τις ελληνικές αρχαιότητες.
«Ιγκόρ, το πάσο σου!» του φώναξε ο βιαστικός υπάλληλος και του στερέωσε στον λαιμό μια πλαστική καρτούλα με τη φωτογραφία του. Όμως ο Ιγκόρ δεν είχε χρόνο για τυπικότητες και δημόσιες σχέσεις. Καθώς διέσχιζε βιαστικός την αίθουσα με τις αιγυπτιακές περγαμηνές, άκουσε ένα παρατεταμένο νιαούρισμα. Ήταν ο βασιλικός γάτος, ο Ιβάν. Η γενιά του κρατούσε από τις βασιλικές γάτες της αυτοκράτειρας Ελισάβετ, που ζούσαν στους θαλάμους των ανακτόρων και ακολουθούσαν τα αφεντικά τους στον θάνατο. Όμως οι καιροί άλλαξαν. Τώρα, οι βασιλικοί γάτοι περιφέρονται στις αίθουσες του Ερμιτάζ και φωτογραφίζονται με τους τουρίστες.
Είναι κανόνας του Ερμιτάζ: Κάθε εργαζόμενη γάτα έχει ταυτότητα και απολαβές εργαζομένου. Τροφή, στέγη, εθελοντές γιατρούς και απεριόριστη ελευθερία κίνησης στους χώρους του μουσείου. Κι αυτό όχι επειδή προβλέπεται ειδικό κονδύλι στον προϋπολογισμό του, αλλά χάρη στις προσφορές του κοινού και των εργαζομένων, που θεωρούν τις γάτες μασκότ του Ερμιτάζ και φροντίζουν για την καλοπέρασή τους.
Ο μακρινός πρόγονος του Ιγκόρ έφτασε τον 18ο αιώνα από την Ολλανδία για να σώσει τους 225 πίνακες του Ερμιτάζ από τα δόντια των αρουραίων. Ο Τσάρος Πέτρος τον διόρισε διοικητή της πρώτης «επιλαρχίας» με γάτες.
Η ζωή όλα αυτά τα χρόνια δεν ήταν εύκολη για τις 65 εργαζόμενες γάτες του Ερμιτάζ. Όμως, ο πόλεμος, η πείνα και η φωτιά δεν κατάφερε να τις αφανίσει, ούτε να κάμψει το φρόνημα. Οι εργαζόμενες γάτες του μουσείου επέζησαν της Οκτωβριανής Επανάστασης και βεβαίως της Σοβιετικής Ρωσίας.
Ο Ιγκόρ καταγόταν από γενιά πολεμιστών. Κατά τη διάρκεια της πολιορκίας του Λένινγκραντ (1941-44) ο προπάππος του, στάλθηκε από τη διοίκηση του Ερμιτάζ να βοηθήσει την πόλη που είχε παραδοθεί στα τρωκτικά. Μαζί με όσες γάτες επέζησαν από τη φοβερή πείνα, που ανάγκασε τους λιμοκτονούντες Ρώσους να θυσιάσουν τα συμπαθή τετράποδα προκειμένου να επιβιώσουν.
«Πού τα θυμήθηκα τώρα όλα αυτά;» νιαούρισε ο Ιγκόρ και με ένα σάλτο βρέθηκε στο παράθυρο. Καθισμένος στο ίδιο περβάζι που ο πρόγονός του ατένιζε τις γέφυρες του Λένινγκραντ, ο Ιγκόρ χαζεύει τους επισκέπτες που σχηματίζουν ουρά στην είσοδο του μουσείου. «Καλημέρα, Ιγκόρ! Είσαι κούκλος». Κλικ! Η πρώτη φωτογραφία της ημέρας. Η ζωή είναι ωραία, σκέφτεται ο διάσημος γάτος. Είναι ένα χειμωνιάτικο πρωινό με ήλιο στο Μουσείο Ερμιτάζ.
Πηγή: Κ. Τωμαδάκη, Το Ποντίκι
Δεν υπάρχουν σχόλια