Με πρωτοβουλία του δήμου προγραμματίστηκαν επισκέψεις μαθητών από σχολεία της περιοχής με ξεναγήσεις στη μονή Σέλτσου Το «δεύτερο Ζάλο...
 |
| Με πρωτοβουλία του δήμου προγραμματίστηκαν επισκέψεις μαθητών από σχολεία της περιοχής με ξεναγήσεις στη μονή Σέλτσου |
Το «δεύτερο Ζάλογγο», η ιστορική μονή Σέλτσου, όπου γράφηκε μια ακόμη πιο αιματηρή και τραγική θυσία, άγνωστη όμως στο ευρύ κοινό, αναστηλώνεται.
Και μαζί βγαίνει στο φως ένα κομμάτι της ελληνικής Ιστορίας: η θυσία 250 γυναικόπαιδων από το Σούλι, που βούτηξαν στο κενό μετά τον σφαγιασμό 800-900 αντρών από τους Τούρκους.
Στην ιστορική μονή Σέλτσου, που χρονολογείται από τον 10ο αιώνα και είναι «κρεμασμένη» στα Τζουμέρκα στην Αρτα, σε υψόμετρο 826 μέτρων, βρήκαν καταφύγιο τον χειμώνα του 1804 κοντά στους 1.150 Σουλιώτες -άντρες και γυναικόπαιδα- που ταμπουρώθηκαν για να γλιτώσουν από την επέλαση του Αλή Πασά.
Μετά από τετράμηνη πολιορκία, στις 20 Απριλίου του 1804 οι Τούρκοι κατάφεραν και εξουδετέρωσαν την αντίσταση των Σουλιωτών και μπήκαν στο μοναστήρι. Επιτόπου κατέσφαξαν 800-900 άτομα, ενώ 250 γυναίκες με τα παιδιά τους αγκαλιά, έτρεξαν και καταποντίστηκαν στο παρακείμενο βάραθρο Νεγκόζι, για να μην πέσουν στα χέρια του εχθρού. Αρχηγοί των πολιορκημένων ήταν ο Νότης και ο Κίτσος Μπότσαρης. Ο πρώτος τραυματίστηκε σοβαρά και αιχμαλωτίστηκε, ο δεύτερος μαζί με τον 13χρονο γιο του Μάρκο Μπότσαρη και μερικούς Σουλιώτες κρύφτηκαν σε μια σπηλιά και γλίτωσαν.
Είχε προηγηθεί η θυσία των γυναικών του Σουλίου στο Ζάλογγο. Το Δεκέμβριο του 1803, 53 από αυτές μαζί με τα παιδιά τους έφτασαν στο Στεφάνι και αφού έριξαν πρώτα τα παιδιά τους, έπεσαν στη συνέχεια και οι ίδιες στον γκρεμό για να μην αιχμαλωτιστούν και ατιμαστούν. Πιασμένες χέρι χέρι και τραγουδώντας βούτηξαν στο κενό, ενώ τις ακολούθησαν και 13 άντρες.
«Η μονή Σέλτσου είναι ένα αιματοβαμμένο μοναστήρι, αλλά δυστυχώς η ιστορία του είναι ελάχιστα γνωστή, ακόμη και στην τοπική κοινωνία. Στόχος μας είναι να ολοκληρωθούν οι εργασίες αναστήλωσης των κελιών και του περιβάλλοντα χώρου, στη συνέχεια να γίνει ασφαλτόστρωση του δρόμου, μήκους 5,5 χιλιομέτρων που οδηγεί από το χωριό Πηγές προς τη μονή, να συντηρηθούν οι εκπληκτικές τοιχογραφίες και να γίνει επισκέψιμο μνημείο», λέει στο «Έθνος», ο δήμαρχος Γεωργίου Καραϊσκάκη, Περικλής Μίγδος.
Τις επόμενες μέρες ολοκληρώνονται οι εργασίες αναστήλωσης των κελιών, που είχαν καταρρεύσει και απειλούσαν το καθολικό, αλλά και η διαμόρφωση του περιβάλλοντος χώρου, προκειμένου να είναι πιο εύκολα προσβάσιμος.
Με πρωτοβουλία του δήμου και σε μια προσπάθεια να γίνει γνωστή η ιστορία της μονής, που αναφέρεται από τους ντόπιους ως «δεύτερο Ζάλογγο» -στην πραγματικότητα είναι τραγικότερη και μεγαλύτερη από τη θυσία του Ζαλόγγου- η δημοτική αρχή προγραμμάτισε επισκέψεις μαθητών από σχολεία της περιοχής με ξεναγήσεις και είναι σημαντικό ότι τα παιδιά έμειναν απορημένα γιατί δεν γνώριζαν πως ένα σημαντικό ιστορικό μνημείο ήταν τόσο κοντά τους.
«Βρισκόμαστε στην τελική φάση του έργου αποκατάστασης και αναστήλωσης, το οποίο χρηματοδοτήθηκε από το πρόγραμμα Interreg, και σύντομα πιστεύουμε ότι το μοναστήρι θα είναι έτοιμο να δεχτεί επισκέπτες», μας λέει ο αντιπεριφερειάρχης Αρτας, Βασίλης Ψαθάς.
Με ιστορία από τον 10ο αι.
Το κτιριακό συγκρότημα της μονής ανεγέρθηκε τον 10ο αιώνα, αλλά καταστράφηκε την άνοιξη του 1489 από σεισμό 7,9 Ρίχτερ, τα οποία ταρακούνησαν συθέμελα την Ήπειρο και το Ιόνιο με επίκεντρο την Κεφαλονιά. Με χρήματα ιδιωτών της περιοχής ανεγέρθηκε εκ νέου το 1697, όπως αναγράφει η κτητορική επιγραφή. Ανάμεσα στους κτήτορες ήταν οι καπετάνιοι της Άρτας, Νίκος και Αποστόλης, οι οποίοι μάλιστα εικονογραφούνται στο ανατολικό τμήμα του νοτίου χορού, στο ύψος της ζώνης των ολόσωμων αγίων, στο εσωτερικό του ναού. Φέρουν στην κεφαλή φωτοστέφανο και προσφέρουν το ομοίωμα του ναού στη Θεοτόκο.
Η μονή Σέλτσου είναι μονόκλιτη βασιλική, αθωνίτικου τύπου, με εγκάρσιο σκαφοειδή θόλο, ο οποίος εξωτερικά είναι ορθογώνιος και εσωτερικά γίνεται κυκλικός.
Οι εντυπωσιακές τοιχογραφίες έγιναν από τον Αρτινό ιερέα Νικόλαο και τα παιδιά του, που ήταν επηρεασμένοι από την Κρητική Σχολή και αποτελούν το μοναδικό ενυπόγραφο έργο του αγιογράφου.
Πηγή: Μ. Ριτζαλέου, Έθνος
Δεν υπάρχουν σχόλια