Ένα χρόνο μετά την ανακοίνωση ότι βρέθηκε στην Κάτω Πόλη των Μυκηνών «ο θρόνος του Αγαμέμνονα», κάτι που διαψεύσθηκε από το γ.γ. της Ε...
Ένα χρόνο μετά την ανακοίνωση ότι βρέθηκε στην Κάτω Πόλη των Μυκηνών «ο θρόνος του Αγαμέμνονα», κάτι που διαψεύσθηκε από το γ.γ. της Εν Αθήναις Αρχαιολογικής Εταιρείας Βασ. Πετράκο, επανέρχεται ο ανασκαφέας Χριστοφίλης Μαγγίδης και δίνει σήμεραο στις 12 το μεσημέρι συνέντευξη Τύπου στην ΕΣΗΕΑ και την Πέμπτη (16 Ιουνίου 7 μ.μ.) διάλεξη στο Ίδρυμα Θεοχαράκη.
Ο κ. Μαγγίδης υπόσχεται σε συνέντευξή του στο ΑΠΕ ότι θα δώσει όλα τα στοιχεία και όλες τις επιστημονικές απαντήσεις για την ταύτιση του ευρήματός του με το «θρόνο του Αγαμέμνονα», το οποίο εξέτασε επιτροπή ειδικών υπό τον κ. Πετράκο και διαπίστωσαν πως το κοίλο του λίθου παραπέμπει περισσότερο σε λεκάνη.
Ας δούμε τι ισχυρίζεται ο αρχαιολόγος και κατ΄ αρχάς ποια είναι η Κάτω Πόλη των Μυκηνών όπου βρέθηκε ο λίθος.
«Πρόκειται για τον οικισμό των Μυκηνών που εντοπίσθηκε και χαρτογραφήθηκε με χρήση δορυφορικής φωτογραφίας, αεροφωτογράφησης και γεωφυσικής έρευνας (2003-2015). Η συστηματική ανασκαφή του οικισμού (2007-2013), που περιβαλλόταν από εξωτερικό τείχος με δύο τουλάχιστον κεντρικές πύλες, επιβεβαίωσε τα πορίσματα της γεωφυσικής έρευνας, αποκαλύπτοντας οικίες, εργαστήρια, βιοτεχνικά συγκροτήματα, αποθήκες, και ταφές. Η αρχαιολογική έρευνα της Κάτω Πόλης φωτίζει πτυχές της καθημερινής ζωής στη μυκηναϊκή Ελλάδα, τη δυναμική των σχέσεων του οικισμού με το ανακτορικό κέντρο, τη συστηματική και οργανωμένη ανθρώπινη παρέμβαση στη διαμόρφωση και μεταλλαγή του αρχαίου περιβάλλοντος, στις ιστορικές συνθήκες, φυσικές καταστροφές, πολιτικο-οικονομικές δομικές και συστημικές παθογένειες που οδήγησαν στην παρακμή του μυκηναϊκού πολιτισμού.
Για πρώτη φορά από την εποχή των πρώτων ανασκαφών του 19ου αιώνα στις Μυκήνες εξακριβώθηκε η ύπαρξη οργανωμένου και εκτεταμένου οικισμού γύρω από την ακρόπολη -πρόκειται για τον μόνο μυκηναϊκό ανακτορικό οικισμό που έχει εντοπισθεί με ακρίβεια και ανασκάπτεται συστηματικά. Για πρώτη φορά, επίσης, πιστοποιήθηκε η συνεχής κατοίκηση του χώρου από την ύστερη Μυκηναϊκή εποχή (13ος αιώνας π.Χ.) έως τα τέλη της Αρχαϊκής περιόδου (480 π.Χ.) με την ανακάλυψη στρωματογραφίας επάλληλων αρχιτεκτονικών καταλοίπων της ύστερης χαλκοκρατίας, της πρωτογεωμετρικής, γεωμετρικής και αρχαϊκής περιόδου που θεμελιώνουν την πολιτισμική συνέχεια των μυκηναϊκών και των ιστορικών χρόνων στην Ελλάδα».
Στη διάλεξη και στη συνέντευξη Τύπου θα αναφερθεί, όπως ο ίδιος λέει, «στο χρονικό της αρχαιολογικής ανακάλυψης του θρόνου, στην παρουσίαση, περιγραφή και ανάλυση του ευρήματος, στα πορίσματα της πολύπλευρης και διεπιστημονικής μελέτης του ευρήματος που οδήγησε στην ασφαλή ταύτισή του με το θρόνο της τελευταίας φάσης του ανακτόρου των Μυκηνών (1250-1200 π.Χ.».
Χαρακτηρίζει το εύρημα μοναδικό -«είναι ο μοναδικός έως τώρα ανακαλυφθείς θρόνος μυκηναϊκού ανακτόρου στην ηπειρωτική Ελλάδα»- και την παρέμβαση της Αρχαιολογικής Εταιρείας «αυθαίρετη και παράτυπη», κάτι «που εγείρει σοβαρό θέμα παραβίασης της επιστημονικής δεοντολογίας και περιορισμού των πνευματικών δικαιωμάτων του επιστήμονα ως προς τη δημοσίευση και την ελευθερία έκφρασης».
Τι είναι αυτό που έχει βρει; Ο ίδιος σημειώνει:
«Στις 12 Ιουνίου 2014, κατά τη διάρκεια παλαιο-υδρολογικών μετρήσεων στην κοίτη και τις όχθες του Χάβου στο πλαίσιο της συστηματικής γεωφυσικής έρευνας στην Κάτω Πόλη των Μυκηνών, εντοπίσθηκε από μέλη της επιστημονικής ομάδος μου (συγκεκριμένα από τους μεταπτυχιακούς φοιτητές Αρχαιολογίας Erik DeMarche και Dan Fallu) μεγάλο θραύσμα ογκώδους λίθινου καθίσματος που, αφού φωτογραφήθηκε και μετρήθηκε επί τόπου, μεταφέρθηκε αμέσως στο Μουσείο Μυκηνών για να περισωθεί και να μελετηθεί».
Θυμίζουμε πως ο κ. Πετράκος, υπό το φόβο να ανοίξει μια ιστορία σαν της Αμφίπολης, πήγε στις Μυκήνες με μια Επιτροπή και εξέτασε επισταμένως το λίθο ο οποίος υποθετικώς ανήκει στο «θρόνο του Αγαμέμνονος» και κατέληξε στο συμπέρασμα ότι «πρόκειται για τμήμα οικιακού ή βιοτεχνικού σκεύους, λεκάνης, όπως προκύπτει από το βάθος του κοιλώματος, συνηθέστατου ως ευρήματος σε οικισμούς, στρατόπεδα, εργαστήρια», σύμφωνα με επιστολή του προς το υπουργείο Πολιτισμού.
Επίσης επεσήμαινε πως «ο λίθος είναι κακής ποιότητας, δύσκολα κατεργαζόμενος και ακατάλληλος για λάξευση και μεταβολή του στο επισημότερο έπιπλο ενός ανακτόρου, έχει διαστάσεις ± 0,55 (μήκος) x ± 0,22 (πάχος) x ± 0,30 (πλάτος), είναι αποσπασμένος από μεγαλύτερο κομμάτι και φέρει κατεργασία μόνο στη μια όψη, τη θεωρούμενη ως άνω, η οποία άνω όψη συνίσταται από μία λεία επίπεδη ταινία στη συμβατικώς λαμβανόμενη ως αριστερή πλευρά. Η ταινία ορίζει τμήμα κοιλώματος βάθους ± 5 εκατοστών.
Τα "ευθύγραμμα ίχνη πρόσφυσης λεπτής επίπεδης λίθινης πλάκας που προφανώς αποτελούσε το ερεισίνωτο του καθίσματος" δεν είναι άλλο από κενό που δημιουργήθηκε από την απόσπαση κροκάλας από τον κακής ποιότητος λίθο. Η λεγόμενη πρόσφυση (θηλυκό στην οικοδομική ορολογία ή μισοχάραγμα, μόρσο, περαστός, ραμποτέ, στις διάφορες παραλλαγές της τεχνικής αυτής συναρμογής δύο τεμαχίων) δεν αρκεί στατικώς για τη στερέωση ερεισινώτου που δεχόταν όπως είναι φυσικό ισχυρές πιέσεις».
Απ΄ ό,τι φαίνεται η ιστορία θα έχει και συνέχεια...
Πηγή: Ν. Κοντράρου-Ρασσιά, EnetPress
Δεν υπάρχουν σχόλια