Ο ρωμαίος αυτοκράτορας που ανέβηκε στην εξουσία το 218 μ.Χ. αφού η μητέρα και η γιαγιά του τον παρουσίασαν ως νόθο γιο του Καρακάλα, o Ηλι...
Ο ρωμαίος αυτοκράτορας που ανέβηκε στην εξουσία το 218 μ.Χ. αφού η μητέρα και η γιαγιά του τον παρουσίασαν ως νόθο γιο του Καρακάλα, o Ηλιογάβαλoς, μπορεί να μην είναι ανήκει στους πιο δημοφιλείς, όμως κατέχει μια θέση ανάμεσα στους πιο ιδιόρρυθμους ηγέτες της αρχαίας Ρώμης, τόσο που να θεωρείται ισάξιος με τον Νέρωνα και τον Καλιγούλα.
Τα δείπνα του ήταν αλησμόνητα- με την κακή έννοια- για τους συνδαιτημόνες του. Αν ήταν σε καλή διάθεση μπορούσε απλώς να σερβίρει αληθοφανή εδέσματα από κερί ή γυαλί στους λιγότερο σημαντικούς παρευρισκόμενους ενώ οι ανώτεροί τους θα έτρωγαν το αληθινό φαγητό. Αν ήταν κακοδιάθετος, ωστόσο, μπορούσε να απελευθερώσει λιοντάρια, λεοπαρδάλεις και αρκούδες μεταξύ των καλεσμένων του μετά το φαγητό, με αποτέλεσμα αρκετοί να πεθάνουν από τον τρόμο. Η παραμονή του στο θρόνο και η παράνοια που τη συνόδευε διήρκησε τέσσερα χρόνια. Δολοφονήθηκε και η σορός του κατέληξε στα βρώμικα νερά του Τίβερη το 222 μ.Χ.
Ο Ηλιογάβαλος (κατά άλλη εκδοχή Ελαγάβαλος) είναι ένας από τους πρωταγωνιστές της ρωμαϊκής ιστορίας στον οποίο στρέφει τους προβολείς η διακεκριμένη καθηγήτρια κλασικών σπουδών στο πανεπιστήμιο του Κέιμπριτζ ντέιμ Μαίρη Μπερντ στο νέο της βιβλίο «Αυτοκράτορας της Ρώμης» (εκδ. Profile). Πρόκειται για ένα κολοσσιαίο εγχείρημα, το οποίο καλύπτει λίγο λιγότερο από 300 χρόνια μονοανδρικής κυριαρχίας: από τον Ιούλιο Καίσαρα που δολοφονήθηκε το 44 π.Χ. έως τον Αλέξανδρο Σεβήρο ο οποίος δολοφονήθηκε το 235 μ.Χ.. Θεωρεί δε, ως βασικό πρόβλημα της πολιτικής σκηνής της αρχαίας Ρώμης το γεγονός ότι δεν υπήρχαν σαφείς κανόνες για τη διαδοχή της εξουσίας με αποτέλεσμα οι δολοφονίες των αυτοκρατόρων να αποτελούν συχνή μέθοδο για την εναλλαγή προσώπων στον θρόνο.
Όσο για τις ιστορίες τυραννικής μανίας που περιγράφει, η Μαίρη Μπερντ, αναφέρει ότι αρκετές είναι υπερβολικές καθώς γράφτηκαν από τους ιστορικούς της Ρώμης που ήθελαν να κερδίσουν την εύνοια των αντιπάλων και των διαδόχων του θρόνου.
«Η Αρχαία Ρώμη προσφέρει ορισμένα άμεσα μαθήματα για τον σύγχρονο κόσμο, αλλά η εξερεύνηση του κόσμου της μάς βοηθάει να δούμε τον δικό μας διαφορετικά», λέει σε συνέντευξή της στους βρετανικούς Times και συνεχίζει. «Είναι πραγματικά ενδιαφέρον από την άποψη της σύγχρονης κουλτούρας ακύρωσης», αναφερόμενη στο στο γεγονός ότι τα μαρμάρινα αγάλματα των νεκρών Ρωμαίων αυτοκρατόρων τροποποιούνταν κατά καιρούς για να ταιριάζουν με την εμφάνιση των διαδόχων τους. Μια πρακτική που υποδηλώνει, λέει, ότι θα μπορούσαμε να να μην είμαστε κι εμείς σήμερα υπερβολικά αυστηροί αποκαθηλώνοντας τα αγάλματα αμφιλεγόμενων προσωπικοτήτων προτείνοντας μια πιο ευφάνταστη λύση, όπως το να τα στρέψουμε με το πρόσωπο στον τοίχο.
Πηγή: Μ. Αδαμοπούλου, Τα Νέα
Δεν υπάρχουν σχόλια