Η Μύρτις είναι ένα κορίτσι που έπασχε από λοιμώδες νόσημα και είχε την ατυχία να πάσχει από αυτό σε συνθήκες επιδημιολογικής κρίσης - παρ...
 |
| Η Μύρτις είναι ένα κορίτσι που έπασχε από λοιμώδες νόσημα και είχε την ατυχία να πάσχει από αυτό σε συνθήκες επιδημιολογικής κρίσης - παράμετροι που συνθέτουν μια εξίσωση θανάτου. |
Μια σειρά από εξέχουσες προσωπικότητες των επιστημών, θετικών και ανθρωπιστικών, συμμετείχαν στην ημερίδα «Πέντε χρόνια με τη Μύρτιδα» που πραγματοποιήθηκε στο Μουσείο της Ακρόπολης.
Η ημερίδα διοργανώθηκε με αφορμή τη συμπλήρωση πέντε χρόνων από την παρουσίαση στον σύγχρονο κόσμο, του αναπλασμένου προσώπου της 11χρονης, η οποία έζησε και πέθανε τον 5ο αι. π. Χ.
Η ημερίδα άνοιξε με προσφωνήσεις από τον αναπληρωτή Πρύτανη Ακαδημαϊκών Υποθέσεων και Διεθνών Σχέσεων, καθηγητή Κωνσταντίνο Μπουραζέλη, τον πρέσβη της νορβηγικής πρεσβείας Σιούρ Λάρσεν, ο οποίος εξέφρασε και τη χαρά του για τη συνεργασία της πρεσβείας με τον κ. Μπουραζέλη στο πρόγραμμα «Μύρτις: Πρόσωπο με πρόσωπο με το παρελθόν» και τον υπουργό αναπληρωτή Έρευνας και Καινοτομίας, Κωνσταντίνο Φωτάκη.
Ο κ. Φωτάκης, όπως και οι υπόλοιποι ομιλητές της πρώτης συνεδρίας, εξήραν τη διεπιστημονικότητα του προγράμματος.
Με αφορμή την ημερίδα μάλιστα, ο υπουργός αναφέρθηκε σε μια «εμβληματική δράση που θα ανακοινωθεί, πιστεύω τον Ιούνιο, και θα αφορά το τρίπτυχο 'Πολιτισμός, πολιτιστική κληρονομιά και τεχνολογία'».
Η δράση θα υποστηριχθεί από το νέο ΕΣΠΑ, και αποσκοπεί στη δημιουργία συστάδων από ερευνητικά κέντρα, επιχειρήσεις και φορείς πολιτισμού.
Στη σύνδεση της Μύρτιδας με τον ΟΗΕ, στο πλαίσιο της παγκόσμιας ενημερωτικής εκστρατείας των Ηνωμένων Εθνών για την αντιμετώπιση της φτώχειας, αναφέρθηκε ο Δημήτρης Φατούρος, υπεύθυνος του ελληνικού γραφείου του Περιφερειακού Κέντρου Πληροφόρησης ΟΗΕ, σημειώνοντας πως η «βοήθεια» της αρχαίας Αθηναίας, θα ζητηθεί και για τους Στόχους Βιώσιμης Ανάπτυξης που τέθηκαν από τον ΟΗΕ τον περασμένο Σεπτέμβριο.
«Η Μύρτις είναι ένα κορίτσι που έπασχε από λοιμώδες νόσημα και είχε την ατυχία να πάσχει από αυτό σε συνθήκες επιδημιολογικής κρίσης -παράμετροι που συνθέτουν μια εξίσωση θανάτου. Την εποχή εκείνη, η έκβαση δεν θα μπορούσε να είναι διαφορετική» ανέφερε η Ευαγγελία Ντζάνη, επίκουρη καθηγήτρια επιδημιολογίας της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων.
Με αφορμή τη Μύρτιδα έκανε, μεταξύ άλλων, αναφορά στο ζοφερό παρόν που συχνά αντιμετωπίζουν τα παιδιά.
«Αν μου ζητούσε κάποιος να περιγράψω τη Μύρτιδα με μια φράση, θα έλεγα ότι είναι παιδί του πολέμου» ανέφερε η κ. Ντζάνη, κάνοντας έναν παραλληλισμό με τη σημερινή εποχή, όπου μονάχα την προηγούμενη δεκαετία, 2 εκατομμύρια παιδιά έχασαν τη ζωή τους, άλλα 4 εκατομμύρια έμειναν ανάπηρα και άλλα 10 εκατομμύρια θα μείνουν διά βίου σωματικά και ψυχολογικά ανάπηρα λόγω πολεμικών συρράξεων.
«Τι δεν έχουμε εμείς από την αρχαία Ελλάδα και τι δεν είχε η αρχαία Ελλάδα από το σήμερα σε επίπεδο διατροφής» ήταν ο τίτλος της ομιλίας του Ηλία Μαμαλάκη, συγγραφέα και δημοσιογράφου, που συνέκρινε τη σύγχρονη διατροφή με εκείνη της εποχής της Μύρτιδας.
Καφές, τσάι, αλλά και ντομάτες, πατάτες, καλαμπόκι, ρύζι, φασόλια, ζάχαρη και άλλα προϊόντα που τόσο καλά γνωρίζουμε, δεν πλαισίωναν το τραπέζι των αρχαίων Αθηναίων, καθώς τα παραπάνω ήρθαν στην Ευρώπη πολύ μεταγενέστερα, πληροφόρησε ο κ. Μαμαλάκης.
Όπως ανέφερε ο ομιλητής, οι αρχαίοι δεν έπιναν γάλα, δεν είχαν βούτυρο και δεν έτρωγαν γιαούρτι, αλλά κατανάλωναν ξινόγαλο και τυριά, μαλακά και ξηρά.
Στην Αθήνα ήταν γνωστά περίπου 70 διαφορετικά είδη, άλλα γεμιστά με τυριά, άλλα φουρνιστά, άλλα στα κάρβουνα, ακόμα και σουβλιστά πάνω σε θράκα, ενώ για τη ζέα, το δίκοκκο σιτάρι για το οποίο τόσος λόγος γίνεται τελευταία, ο κος Μαμαλάκης είπε πως ήταν όντως το σιτάρι της εποχής, το οποίο όμως, αντίθετα με τις διαδόσεις, περιέχει γλουτένη έχει και δεν είναι πιο υγιεινό από άλλα σιτάρια.
Στο ανθρώπινο πρόσωπο, το πιο αρχετυπικό σχήμα της ανθρώπινης ψυχής και τέχνης, αναφέρθηκε ο καθηγητής Αρχιτεκτονικής του ΕΜΠ, Μανόλης Κορρές.
Μέσα από ένα πλούσιο φωτογραφικό υλικό, ο καθηγητής ταξίδεψε τους παρευρισκόμενους σε μια μοναδική διαδρομή, στην οποία έργα ζωγραφικής και φωτογραφίας, έννοιες καθημερινές, αλλά και σύγχρονες προσεγγίσεις, βρέθηκαν στο επίκεντρο μιας ιδιαίτερα ενδιαφέρουσας παρουσίασης, από την οποία δεν έλειψαν και πρόσωπα-εκπλήξεις, όπως αυτά που αναδύονται μέσα από θεατρικές μάσκες, ακόμα και από σύννεφα, που συχνά γίνονται παιχνίδι αναζήτησης ανθρώπινων χαρακτηριστικών.
Η ημερίδα, κατά τη διάρκεια της οποίας η ηθοποιός Άννα Κοκκίνου απέδωσε θεατρικά το Λοιμό του Θουκυδίδη, έτσι όπως η ίδια τον δραματοποίησε αριστουργηματικά για τη σκηνή, ολοκληρώθηκε με την ομιλία του Γιώργου Παξινού, καθηγητή Νευροεπιστημών του Πανεπιστημίου της Νέας Νότιας Ουαλίας, αντεπιστέλλοντος μέλους της Ακαδημίας Αθηνών, και μέλους της Αυστραλιανής Ακαδημίας Επιστημών και της Ακαδημίας Κοινωνικών Επιστημών της Αυστραλίας.
Με τίτλο ομιλίας «Συνεισφορά των αρχαίων Ελλήνων στη σύγχρονη αντίληψη του εγκεφάλου και της νόησης», ο καθηγητής έκανε μια ιστορική αναδρομή στη φιλοσοφία, όσον αφορά στις σχέσεις εγκεφάλου και νου, με ιδιαίτερες αναφορές στον Πλάτωνα, στον Αριστοτέλη, στον Γαληνό και σε άλλους, φτάνοντας μέχρι τις μέρες μας.
Σε 1000 χρόνια από σήμερα, όταν η θερμοκρασία της γης θα έχει αυξηθεί υπέρμετρα, όπως όλα δείχνουν, η Μύρτιδα σύμφωνα με τον καθηγητή, θα αναρωτιόταν, «γιατί αφήσατε τη θερμοκρασία να αυξηθεί 17 βαθμούς και εγώ απέμεινα ο τελευταίος άνθρωπος στη γη; Γιατί εκτός των πολέμων, του λοιμού και της πείνας, μας προσθέσατε τη σαρκοφάγο του διοξειδίου του άνθρακα;».
Πηγή: LiFO, με πληροφορίες από ΑΠΕ-ΜΠΕ
Δεν υπάρχουν σχόλια