Πριν από λίγες μέρες παρουσιάστηκε η ψηφιακή αποκατάσταση του προσώπου της μούμιας που πριν από περίπου έναν χρόνο είχε ενθουσιάσε...
Πριν από λίγες μέρες παρουσιάστηκε η ψηφιακή αποκατάσταση του προσώπου της μούμιας που πριν από περίπου έναν χρόνο είχε ενθουσιάσει την αρχαιολογική κοινότητα.
Μόλις πέρσι τον Απρίλιο, η αρχαιολογική σκαπάνη έφερε στο φως το εξαιρετικά διατηρημένο ταφικό μνημείο μίας γυναίκας κατά πάσα πιθανότητα ευγενούς καταγωγής στην περιοχή Apero του Caral, στα βόρεια του Περού και τώρα η αρχαιολογία και η επιστήμη συνεργάστηκαν για να μας δώσουν μια εικόνα για το πρόσωπο και την εμφάνιση αυτής της γυναίκας.
Απομεινάρια του σκελετού της ίδιας γυναίκας είχαν βρεθεί στην περιοχή Huaca de los Idolos, μία πυραμιδική κατασκευή από επάλληλα επίπεδα προσβάσιμα από μία κεντρική σκάλα. κατασκευασμένη από τον πολιτισμό Νorte Chico, ίσως τον αρχαιότερο στην Αμερική, που άκμασε μεταξύ 4ης και 2ης χιλιετίας π.Χ. Το γυναικείο σώμα που είχε ταφεί εκεί ήταν προσεκτικά τοποθετημένο ανάμεσα σε στρώσεις από ανθεκτικά, αλλά εξαιρετικής ποιότητας υφάσματα: μία στρώση από βαμβακερό ύφασμα ήταν καλυμμένο γύρω από το κεφάλι της, μία ακόμη στρώση γύρω από το σώμα της και όλη μαζί καλυπτόταν στο τέλος από μία ψάθινη επένδυση, την οποία συγκρατούσαν δεμένη μερικά σχοινιά. Αυτή η ανθεκτική μορφή σάβανου είχε τοποθετηθεί στην κορυφή μίας μαρμάρινης λεκάνης, που πρωτύτερα είχε καλυφθεί με στρώματα χώματος, δεδομένα που δίνουν πειστικές εξηγήσεις στους αρχαιολόγους για την άριστη συντήρηση του ταφικού μνημείου μέσα στους αιώνες.
Το άλλο δεδομένο, όμως, που πέρσι είχε ενθουσιάσει τους αρχαιολόγους ήταν το ύφασμα που κάλυπτε το σώμα της γυναίκας ήταν καρφιτσωμένο με 4 μεγάλες καρφίτσες σε σχήμα ζώων: δύο πουλιά με μακριές ουρές και δύο πίθηκοι, με χρυσά μάτια. Ο λόγος για τις 4 πόρπες που χάρισαν στην ένοικο του τάφου το κατοπινό όνομά της. Κάτω από εκεί που το κεφάλι της ακουμπούσε σχεδόν στα γόνατά της, βρέθηκε ένα εντυπωσιακό μακρύ κολιέ, φτιαγμένο από περίπου 460 μαργαριταρένιες χάντρες. Το πολύτιμο κόσμημα ήταν που τελικά έπεισε τους αρχαιολόγους ότι η γυναίκα που είχε ταφεί με τέτοιες προφυλάξεις και φροντίδα εδώ ανήκε στην υψηλή κοινωνία του Apero και πεθαίνοντας, οι οικείοι της την τίμησαν ακριβώς όπως της άρμοζε.
Ας σημειωθεί ότι το Caral υπήρξε από τα μεγαλύτερα αστικά κέντρα εκείνης της εποχής και οι μελέτες που αφορούν την ποιότητα του πολιτισμού των κατοίκων του επικεντρώνονται στο γεγονός ότι σε αυτή την πόλη δεν είχαν βρεθεί ποτέ αμυντικά τείχη, ίχνη και απομεινάρια μαχών. Επίσης, δεν βρέθηκαν ποτέ όπλα ή ενδείξεις μυστηριακών ταφικών εθίμων ή τελετών ανθρωποθυσιών, όπως είχαν βρεθεί σε άλλους πολιτισμούς, όπως των Ίνκας, για παράδειγμα.
Όταν η αρχαιολογική σκαπάνη έφερε στο φως τη Γυναίκα με τις 4 Πόρπες ή έστω το εξαιρετικά διατηρημένο μουμιοποιημένο σώμα της, οι ειδικοί μελέτησαν πολύ τα ευρήματα που αφορούσαν το ταφικό μνημείο της, πριν καταλήξουν σε συμπεράσματα. Μέχρι στιγμής, γι' αυτήν γνωρίζουμε ότι υπήρξε γυναίκα ευγενούς καταγωγής, που όταν πέθανε ήταν γύρω στα 40-50 έτη της ζωής της. Λογικά, του θανάτου της προηγήθηκε κάποια πτώση που προκάλεσε κακώσεις σε αρκετά οστά του σώματός της. Το κρανίο της είχε πεπλατυνθεί, όταν ήταν ακόμη βρέφος, μια τελετουργική πρακτική αρκετών πολιτισμών του Περού, που συνήθως σχετιζόταν με τα πρότυπα γυναικείας ομορφιάς.
Η ίδια πρακτική απαντάται στους αρχαίους πολιτισμούς των Άνδεων, όμως το κρανίο της Γυναίκας με τις 4 Πόρπες ήταν το αρχαιότερο πάνω στο οποίο είχαν την ευκαιρία να πειραματιστούν αρχαιολόγοι σε συνεργασία με graphic designers από τη Βραζιλία. Συγκεκριμένα, ο Cicero Moraes ξεκίνησε με υπομονή και έμφαση στη λεπτομέρεια να μετατρέπει το κρανίο σε πρόσωπο ή τουλάχιστον στο πρόσωπο που κάποτε είχε αυτή η γυναίκα. Του πήρε σχεδόν δύο μήνες για να ολοκληρώσει με ακρίβεια τα χαρακτηριστικά της -μάτια, μύτη, μέτωπο- προσπαθώντας να μείνει πιστός στην κατατομή των γυναικών του Περού αυτής της χρονικής περιόδου.
Το πρόσωπο της Γυναίκας με τις 4 Πόρπες παρουσιάστηκε πριν από λίγες μέρες και συγκεκριμένα στις 11 Οκτωβρίου από το υπουργείο Πολιτισμού της Λίμας και θεωρείται πλέον μία από τις πιο επιτυχημένες αποκαταστάσεις που μπορούν να προσφέρουν πολύτιμες πληροφορίες σε ειδικούς, αλλά και ευρύ κοινό για τους αρχαίους πληθυσμούς της ευρύτερης περιοχής.
Πηγή: LiFO
Δεν υπάρχουν σχόλια