Η διευθύντρια Μουσείων και Πολιτιστικής Κληρονομιάς του Συμβουλίου Τεχνών της Αγγλίας Εμι Κελ μιλάει για τον ρόλο τους και τις προκλήσεις πο...
Η διευθύντρια Μουσείων και Πολιτιστικής Κληρονομιάς του Συμβουλίου Τεχνών της Αγγλίας Εμι Κελ μιλάει για τον ρόλο τους και τις προκλήσεις που αντιμετωπίζουν.
«Μα πού πήγαν οι Μούσες;», είναι η απορία που ενδεχομένως να έχουν τα μουσεία του 21ου αιώνα, εκτιμά η διευθύντρια Μουσείων και Πολιτιστικής Κληρονομιάς του Συμβουλίου Τεχνών της Αγγλίας (Αrt Council), Εμι Κελ. Λίγες ημέρες πριν έρθει στην Αθήνα για το διεθνές συνέδριο που διοργανώνουν το Μουσείο Μπενάκη και το Βρετανικό Συμβούλιο, το Co Museum – που συμπληρώνει 15 χρόνια με φετινό θεματικό άξονα «Μουσεία και Ελπίδα» –, μιλάει στα «ΝΕΑ» για το ψυχικό φορτίο της επιβίωσης των ιδρυμάτων, τον ρόλο και τις προκλήσεις που αντιμετωπίζουν. «Στην καλύτερή τους εκδοχή, τα μουσεία είναι χώροι που μας κάνουν να σκεφτόμαστε και να αισθανόμαστε διαφορετικά· πυροδοτούν νέες ιδέες και ζωντανεύουν τη φαντασία μας ώστε να σκεφτόμαστε δημιουργικά. Σε έναν κόσμο γεμάτο προβλήματα, πιστεύω ότι αυτός είναι ο θεμελιώδης σκοπός των μουσείων – να ενισχύουν τη δημιουργική μας ικανότητα», λέει η Εμι Κελ. «Με ενδιαφέρει ιδιαίτερα η σχέση μνήμης και φαντασίας και ο ρόλος που μπορούν να παίξουν τα μουσεία και οι συλλογές τους, βοηθώντας μας να στοχαστούμε με μεγαλύτερη προοπτική. Στην Αγγλία υπάρχει έντονη ανησυχία για τις οικονομικές πιέσεις που απορρέουν από την αύξηση του κόστους και τη μείωση της χρηματοδότησης, και για πολλούς επικεφαλής μουσείων αυτή η επισφάλεια αποτελεί ένα βαρύ φορτίο. Οπως είπε ο ιδρυτής του Συμβουλίου Τεχνών της Αγγλίας, Τζον Μέιναρντ Κέινς: “Η δυσκολία δεν έγκειται τόσο στην ανάπτυξη νέων ιδεών, όσο στο να ξεφύγουμε από τις παλιές”».
Ποια θεωρεί ως τη μεγαλύτερη πρόκληση στη διαμόρφωση της πολιτικής ενός μουσείου; «Ο ρόλος μας είναι να τεκμηριώνουμε τον αντίκτυπο που έχουν τα μουσεία στη ζωή μας, το δέος που μπορούν να προκαλέσουν οι συλλογές τους, παράλληλα με τα κοινωνικά και οικονομικά οφέλη που προσφέρουν στις κοινότητες. Το να επικοινωνήσουμε τη μοναδική αξία τους σε ένα περιβάλλον όπου οι πιέσεις στις δημόσιες δαπάνες είναι πολλές, αποτελεί ταυτόχρονα πρόκληση και ευκαιρία» υποστηρίζει και αναφέρει ως παράδειγμα το νέο ταμείο 20 εκατ. στερλινών για τα περιφερειακά μουσεία της Βρετανίας, το Ταμείο Ανανέωσης Μουσείων.
Αν σας ζητούσαν να δώσετε μία συμβουλή στα ελληνικά μουσεία για την επόμενη δεκαετία, ποια θα ήταν;
Είμαι πάντα επιφυλακτική στο να δίνω συμβουλές. Ισως, αντί για συμβουλή, να προσφέρω μια πρόσκληση για συνεργασία και συμμετοχή σε ένα διευρυνόμενο δίκτυο ανθρώπων που ενδιαφέρονται για τη γνώση του μέλλοντος και τα μουσεία. Γνωρίζουμε ότι υπάρχουν ήδη πολλοί ειδικοί στην Ελλάδα. Θέλουμε να συνδεθούμε μαζί τους για να δούμε πώς μπορούμε να αναπτύξουμε αυτόν τον τρόπο σκέψης προς όφελος των κοινοτήτων μας και του τομέα μας.
Ποια είναι μία απλή ενέργεια που μπορεί να κάνει οποιοδήποτε μουσείο για να γίνει πιο ανοιχτό και συνδεδεμένο με την κοινότητά του;
Ανησυχώ ότι στα μουσεία έχουμε μάθει να χρησιμοποιούμε αφηρημένη γλώσσα για να περιγράψουμε την αξία τους. Αυτό έχει υπονομεύσει την ικανότητά μας να αναδεικνύουμε τον μοναδικό σκοπό τους ως χώρων δέους, θαυμασμού, δημιουργικότητας και έμπνευσης. Νομίζω ότι οι άνθρωποι κατανοούν διαισθητικά γιατί αυτές οι εμπειρίες είναι σημαντικές – και πρέπει να επικοινωνούμε γιατί είναι σημαντικό. Ισως είστε καλύτεροι σε αυτό στην Ελλάδα – ανυπομονώ να το ανακαλύψω!
Αν μπορούσατε να τοποθετήσετε ένα αντικείμενο από την καθημερινή σας ζωή σε ένα μουσείο, ποιο θα επιλέγατε και ποια ιστορία θα θέλατε να αφηγηθεί;
Εχω ένα μικρό βότσαλο από την κοντινή παραλία. Μου θυμίζει τη βαθιά σύνδεση που νιώθω με τον τόπο όπου ζω, την Κορνουάλη, με τη φύση και την ατελείωτη ομορφιά του κόσμου μας. Η καλλιτέχνιδα Μπάρμπαρα Χέπγουορθ (η οποία εμπνεύστηκε τόσο από την Ελλάδα όσο και από την Κορνουάλη) μίλησε με πάθος για το πώς γενιές ανθρώπων συλλέγουν πέτρες για να τις κουβαλήσουν μαζί τους για μια μέρα, και για το αίσθημα σύνδεσης με τους προγόνους μας στο πέρασμα του χρόνου.
Αν τα μουσεία μπορούσαν να μιλήσουν μεταξύ τους, τι πιστεύετε ότι θα έλεγαν για τον 21ο αιώνα;
Ισως να ρωτούσαν πού έχουν πάει οι Μούσες – από τη λέξη «μουσείον». Σκέφτομαι τι μπορούν να μας πουν οι Μούσες ως τρόπο σκέψης για την έμπνευση και τη δημιουργικότητα και πώς μπορούμε να καλλιεργήσουμε ατμόσφαιρα σύνδεσης, ιδεών, θαυμασμού και χαράς.
Πηγή: Μ. Αδαμοπούλου, Τα Νέα
Δεν υπάρχουν σχόλια