Πιστεύω πως εδώ δικαιούμαστε να μιλάμε για έναν εκδοτικό άθλο: ο τιμητικός τόμος για τον Μ. Κορρέ περιλαμβάνει 64 επιστημονικές εργα...
Πιστεύω πως εδώ δικαιούμαστε να μιλάμε για έναν εκδοτικό άθλο: ο τιμητικός τόμος για τον Μ. Κορρέ περιλαμβάνει 64 επιστημονικές εργασίες, που γράφτηκαν για να τιμήσουν τον ιδιοφυή αυτό ερευνητή, καλύπτοντας 700 σελίδες άψογα σελιδοποιημένου κειμένου και απαιτώντας εξονυχιστικούς ελέγχους και συντονιστικές εργασίες από την τετραμελή ομάδα επιμελητών, οι οποίοι εργάστηκαν συστηματικά για δύο χρόνια.
Όταν οι επιμελητές ανέλαβαν να παρουσιάσουν, αναγκαστικά περιληπτικά, τις εργασίες που περιλαμβάνει ο τόμος στη σχετική εκδήλωση που οργανώθηκε στο Μουσείο Ακρόπολης στις 22 Ιουνίου, φάνηκε εκεί αμέσως η ποιοτική στάθμη των εργασιών και η ιδανική τους ταύτιση με τα ποικίλα ενδιαφέροντα που απασχόλησαν τον Μ. Κορρέ στη λαμπρή ώς τώρα σταδιοδρομία του. Αν και ο ίδιος, στην ομιλία του στο τέλος, φάνηκε συντετριμμένος από τις προσφορές που του είχαν κάνει, ήταν σε θέση να επισημάνει αμέσως κάτι καίριο: ότι ο τιμητικός αυτός τόμος περιλάμβανε συμβολές από γηραιότερούς του, με τους οποίους είχε συνεργαστεί, έρθει σε επαφή ή από τους οποίους είχε διδαχτεί, αλλά συνάμα και πολλές άλλες από νεότερούς του, συνεργάτες και μαθητές, που έτσι κέρδιζαν μια θέση ανάμεσα στην επιστημονική ελίτ του τόπου.
Γι’ αυτούς ειδικά τους τελευταίους, ο Κορρές ήταν έμπνευση και καθοδήγηση, το λαμπερό παράδειγμα που άνοιγε γενναιόδωρα καινούργιους δρόμους.
Ο τιμητικός τόμος* αυτός χαρτογραφεί με ακρίβεια, ανάμεσα σε άλλα, το εκπαιδευτικό έργο που επιτέλεσε ο Κορρές, διδάσκοντας Ιστορία της Αρχιτεκτονικής στο ΕΜΠ επί δεκαεπτά χρόνια.
Δεν ήταν άλλωστε σύμπτωση ότι ορισμένες από τις εργασίες του τόμου οφείλονταν είτε σε δική του προτροπή είτε, ακόμα πιο συγκεκριμένα, σε δική του συμβολή με στοιχεία που ο ίδιος είχε συλλέξει ή καταγράψει, καθώς κάποια μνημεία είχαν στο μεταξύ καταρρεύσει οπότε τα δικά του παλιότερα επιτόπου σκίτσα διέσωζαν χαμένα πια στοιχεία.
Ο Κορρές ταυτίστηκε με τα μνημεία με τρόπο απόλυτο. Ο ίδιος διηγήθηκε εκείνο το βράδυ της παρουσίασης πώς έτρεξε πρωί πρωί να περιηγηθεί όλα τα αρχαία μνημεία στο κέντρο της Αθήνας, μετά τον σεισμό του 1999, για να διαπιστώσει τις ζημιές που είχαν υποστεί και να μπορέσει έτσι να πληροφορήσει τις σχετικές υπηρεσίες.
Έτσι ήταν πάντα για όσους τον γνώρισαν: πρόθυμος να εξυπηρετήσει, να συμβάλει, αδιαφορώντας για τη δική του κόπωση, ολοκληρωτικά δοσμένος στο έργο του.
Προικισμένος με σπάνια χαρίσματα από τους θεούς, ο ίδιος δεν τα κράτησε για τον εαυτό του αλλά θέλησε να τα μοιραστεί με άλλους.
Έτσι, ο Μ. Κορρές είναι παντού παρών μέσα στον τιμητικό του τόμο, σαν σύνδεσμος ανάμεσα σε παλιότερες και νεότερες γενιές, όχι μόνο κάποιος που εξασφάλισε τη συνέχεια της επιστημονικής σκέψης γύρω από τα μνημεία στην Ελλάδα, αλλά κυρίως εκείνος που έδωσε μια τέτοια ώθηση στη σχετική έρευνα, τόσο μοναδική και ιδιαίτερη, που δίκαια αναγνωρίστηκε και θαυμάστηκε από τη διεθνή επιστημονική κοινότητα.
Οι μισές άλλωστε συμβολές στον τόμο γράφτηκαν από ξένους. Αλλά πιο άσφαλτο τεκμήριο είναι η φήμη του, ιδίως σε ό,τι αφορά τη μελέτη αποκατάστασης του Παρθενώνα, το έργο στο οποίο υπηρέτησε για δεκαέξι χρόνια κι εκείνο που τον στιγμάτισε και τον ανέδειξε.
* Κ. Ζάμπας, Β. Λαμπρινουδάκης, Ε. Σημαντώνη-Μπουρνιά, A. Ohnesorg (Επιμέλεια)
«Αρχιτέκτων. Τιμητικός τόμος για τον καθηγητή Μανόλη Κορρέ», Μέλισσα, 2016, Σελ. 706
Πηγή: Δ. Φιλιππίδης, Εφημερίδα των Συντακτών
Δεν υπάρχουν σχόλια