Μεσαιωνική ταφή βρυκόλακα αποκαλύφθηκε στο Chełm της Πολωνίας

[Credit: Lublin Voivodeship Conservator of Monuments] Σε μια πρόσφατη αρχαιολογική ανασκαφή στο Góra Chełmska στο Chełm της Πολωνίας, αποκαλ...

[Credit: Lublin Voivodeship Conservator of Monuments]

Σε μια πρόσφατη αρχαιολογική ανασκαφή στο Góra Chełmska στο Chełm της Πολωνίας, αποκαλύφθηκε ένας μυστηριώδης χώρος ταφής, προκαλώντας νέο ενδιαφέρον για τις μεσαιωνικές δοξασίες σχετικά με το υπερφυσικό.

Τα λείψανα δύο παιδιών, που χρονολογούνται από τον 13ο αιώνα, βρέθηκαν κατά τη διάρκεια εργασιών ανακαίνισης του φράχτη που περιβάλλει τους κήπους του πρώην παλατιού των Ουνιτών επισκόπων, ενός χώρου ιστορικής και θρησκευτικής σημασίας στην περιοχή. Η μία από αυτές τις ταφές έχει αναγνωριστεί ως «ταφή βαμπίρ», όρος που χρησιμοποιείται για να περιγράψει συγκεκριμένες πρακτικές που αποσκοπούν στο να αποτρέψουν τον νεκρό από το να αναστηθεί από τον τάφο και να προκαλέσει κακό στους ζωντανούς.

Επικεφαλής της ανασκαφής ήταν ο Δρ Stanisław Gołub, αρχαιολόγος του Lublin Voivodeship Συντήρησης Μνημείων. Η ομάδα του ανακάλυψε δύο παιδικούς σκελετούς θαμμένους σε μια περιοχή που, σύμφωνα με τα ιστορικά αρχεία, δεν είχε προηγουμένως συσχετιστεί με κανένα γνωστό νεκροταφείο. Τα λείψανα αποκαλύφθηκαν ενώ οι εργάτες αφαιρούσαν τις ρίζες των δέντρων στο πλαίσιο του έργου ανακαίνισης.

[Credit: Lublin Voivodeship Conservator of Monuments]

Αυτό που κάνει αυτή την ανακάλυψη ξεχωριστή είναι η ασυνήθιστη μεταχείριση του ενός σκελετού. Ο Dr. Gołub εξήγησε ότι το κρανίο του παιδιού είχε σκόπιμα διαχωριστεί από το σώμα και είχε τοποθετηθεί με το πρόσωπο προς τα κάτω στον τάφο. Βαριές πέτρες είχαν επίσης τοποθετηθεί πάνω στον κορμό. Αυτές οι πρακτικές συνάδουν με τελετουργίες κατά των βαμπίρ που βρέθηκαν σε διάφορα μέρη της μεσαιωνικής Ευρώπης, ιδίως στην Ανατολική Ευρώπη, όπου επικρατούσε η λαϊκή παράδοση για βαμπίρ και αναστημένους νεκρούς.

Σύμφωνα με τον Dr. Gołub, τα μέτρα αυτά θεωρούνταν ότι απέτρεπαν τους νεκρούς από το να επιστρέψουν ως κακόβουλα πνεύματα ή βαμπίρ. «Η ταφή δείχνει σαφώς σημάδια πρακτικών κατά των βαμπίρ, οι οποίες αποσκοπούσαν στο να σταματήσουν τους νεκρούς από το να αναστηθούν ξανά», ανέφερε σε δήλωσή του.

Η ανακάλυψη οπών στο χώρο της ταφής, οι οποίες πιθανότατα χρησίμευαν ως σημάδια τάφου, ενισχύει περαιτέρω την άποψη ότι πρόκειται για ειδικό ή ελεγχόμενο τάφο. Σε παρόμοιες περιπτώσεις σε όλη την Πολωνία, παρόμοιοι δείκτες χρησιμοποιούνταν για την παρακολούθηση των τάφων για τυχόν σημάδια ανάστασης νεκρού. Για παράδειγμα, μια προηγούμενη ανακάλυψη στο Pień αποκάλυψε μια γυναίκα που είχε ταφεί με ένα λουκέτο στο δάχτυλο του ποδιού της και ένα δρεπάνι στο λαιμό της - άλλα παραδείγματα των μέτρων που λάμβαναν οι μεσαιωνικές κοινότητες για να αποτρέψουν την επιστροφή των «απέθαντων».

Οι ταφές βρέθηκαν σε γύψινο χώμα και προσανατολισμένες κατά μήκος ενός άξονα ανατολής-δύσης, μια κοινή ταφική πρακτική της εποχής. Δεν ανακαλύφθηκαν φέρετρα ή κτερίσματα, γεγονός που αυξάνει το μυστήριο του γιατί αυτά τα παιδιά θάφτηκαν με τέτοιο τρόπο σε μια περιοχή που δεν είχε χαρακτηριστεί ως νεκροταφείο. Σύμφωνα με τον Επαρχιακό Συντηρητή Μνημείων του Lublin, ο χώρος αυτός αποτελούσε μέρος ενός συγκροτήματος καθεδρικού ναού, αλλά η παρουσία αυτών των τάφων εγείρει ερωτήματα σχετικά με το αν υπήρχε κάποτε εκεί ένας μη καταγεγραμμένος χώρος ταφής.

[Credit: Lublin Voivodeship Conservator of Monuments]

Η Chełm, μια πόλη πλούσια σε βυζαντινές και σλαβικές πολιτιστικές επιρροές, υπήρξε θρησκευτικό και διοικητικό κέντρο κατά τη διάρκεια του Μεσαίωνα. Η Góra Chełmska, όπου έγινε η ανακάλυψη, φιλοξενούσε οχυρώσεις και θρησκευτικά κτήρια, αλλά δεν είχε γνωστό νεκροταφείο, γεγονός που καθιστά το εύρημα ακόμη πιο σημαντικό. Οι αρχαιολόγοι πιστεύουν ότι τα λείψανα χρονολογούνται στον 13ο αιώνα, με βάση τη στρωματογραφία του χώρου και τα κοντινά θραύσματα κεραμικής.

Οι ευρύτερες επιπτώσεις αυτής της ανακάλυψης είναι βαθιές. Οι ταφές κατά των βαμπίρ αντικατοπτρίζουν τους βαθιά ριζωμένους φόβους της μεσαιωνικής κοινωνίας για το υπερφυσικό. Σε ορισμένους πολιτισμούς της Ανατολικής Ευρώπης υπήρχε η ευρεία πεποίθηση ότι ορισμένοι άνθρωποι, μετά το θάνατο, μπορούσαν να επιστρέψουν ως βαμπίρ, απειλώντας τους ζωντανούς μεταδίδοντας ασθένειες ή τρέφονταν με το αίμα τους. Τέτοιες πεποιθήσεις συχνά συνδέονταν με όσους είχαν πεθάνει κάτω από ασυνήθιστες ή ύποπτες συνθήκες, όπως αυτοκτονίες ή άτομα που πίστευαν ότι είχαν καταληφθεί από κακόβουλα πνεύματα.

Οι αρχαιολόγοι ελπίζουν να αποκτήσουν περισσότερες πληροφορίες σχετικά με τις πρακτικές ταφής και τις συνθήκες διαβίωσης εκείνη την εποχή. Το εύρημα αυτό έρχεται να προστεθεί στο σύνολο των στοιχείων από αρχαιολογικές ανασκαφές σε ολόκληρη την Ανατολική Ευρώπη, που τεκμηριώνουν τον ευρέως διαδεδομένο φόβο για τους βρυκόλακες και τα μέτρα που έπαιρναν οι κοινότητες για να προστατευτούν από την αντιληπτή απειλή των απέθαντων.

Πηγή: Archaeology News