Το neolaia.gr μίλησε με την αρχαιολόγο Σοφία Τόμπρα για την καθημερινότητα στο πεδίο, τις προκλήσεις του επαγγέλματος και την αλήθεια πίσω α...
Το neolaia.gr μίλησε με την αρχαιολόγο Σοφία Τόμπρα για την καθημερινότητα στο πεδίο, τις προκλήσεις του επαγγέλματος και την αλήθεια πίσω από τους μύθους - Αν σκέφτεσαι να σπουδάσεις αρχαιολογία ή βρίσκεσαι ήδη στη σχολή, διάβασε αυτή τη συνέντευξη πριν πας στο πεδίο των... ανασκαφών!
Η αρχαιολογία είναι ένας κλάδος που αν μη τι άλλο «ξυπνάει» την φαντασία. Λίγο ή πολύ όλοι και όλες τη φαντάζονται με σπουδαία ευρήματα, μαστίγια και περιπέτειες τύπου Indiana Jones. Ωστόσο, κατά πόσο όλα αυτά ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα;
Εμείς, ρωτήσαμε τη Σοφία Τόμπρα, αρχαιολόγο πεδίου στην Ελλάδα, προκειμένου να μοιραστεί μαζί μας τις δυσκολίες, τις προκλήσεις και τις «κρυμμένες» ομορφιές της δουλειάς. Συνεπώς, αν σπουδάζεις ή σκέφτεσαι να σπουδάσεις κάτι συναφές, τότε η παρακάτω συνέντευξη είναι για σένα, αφού θα σου δείξει το πώς είναι στην πραγματικότητα το επάγγελμα του/της αρχαιολόγου στο πεδίο.
Η ζωή μιας αρχαιολόγου (στην πράξη)
Πες μας λίγα πράγματα για εσένα και τη σταδιοδρομία σου…
Σπούδασα αρχικά Ελληνική Φιλολογία, αλλά πάντα ένιωθα πως κάτι με τραβούσε προς την αρχαιολογία, ειδικά το κομμάτι της ανασκαφής, το πεδίο, η δράση. Έτσι, αποφάσισα να δώσω κατατακτήριες και να μπω στο Ιστορικό-Αρχαιολογικό, όπου ακολούθησα την κατεύθυνση της Αρχαιολογίας. Από τότε, μπορώ να πω πως βρέθηκα «μέσα στο χώμα» κυριολεκτικά και μεταφορικά!
Ως αρχαιολόγος πεδίου έχω εργαστεί σε διάφορα σημεία της Ελλάδας, όπως η Πρέβεζα, η Νάξος, η Κέρκυρα κ.λπ. με συμβάσεις του Υπουργείου Πολιτισμού. Παράλληλα, συνέχισα τις σπουδές μου και στη Νομική Αθηνών, τόσο σε προπτυχιακό όσο και σε μεταπτυχιακό επίπεδο. Παρ’ όλα αυτά, δεν εγκατέλειψα ποτέ την αρχαιολογία, καθώς ήταν και παραμένει το βασικό μου επάγγελμα και η μεγάλη μου αγάπη.
[Credit: Προσωπικό Αρχείο Σοφία Τόμπρα]
Πώς είναι μία ημέρα στη ζωή μίας αρχαιολόγου; Μπορείς να μας δώσεις μια εικόνα «εκ των έσω»;
Μια τυπική μέρα στο πεδίο για μια αρχαιολόγο ξεκινάει πολύ νωρίς, ειδικά το καλοκαίρι. Συνήθως ξυπνάς γύρω στις 5:30 ή και νωρίτερα, γιατί στις 7:00 πρέπει να είσαι ήδη στο σημείο της ανασκαφής. Το πρωινό ξύπνημα δεν είναι εύκολο, αλλά είναι απαραίτητο για να προλάβεις τη ζέστη, αφού πρόκειται για εξωτερική εργασία και τις μεσημεριανές ώρες γίνεται σχεδόν αδύνατη η παραμονή στο πεδίο.
Μόλις φτάσεις εκεί, ξεκινά η οργάνωση των εργασιών της ημέρας. Ως επιβλέπουσα αρχαιολόγος, δίνεις κατευθύνσεις στο εργατοτεχνικό προσωπικό: εξηγείς τι θα γίνει σήμερα, σε ποια σημεία θα δουλέψει κάθε ομάδα, τι πρέπει να προσέξουν, και φυσικά, παρεμβαίνεις αν χρειαστεί. Ουσιαστικά, είσαι το «κέντρο ελέγχου» της ανασκαφής και το πρώτο άτομο που πρέπει να αντιδράσει σωστά αν προκύψει κάτι απρόοπτο.
Στη συνέχεια, επιβλέπεις τα σκάμματα για τα οποία είσαι υπεύθυνη. Η επίβλεψη δεν είναι απλώς να παρακολουθείς τι γίνεται, αλλά περιλαμβάνει λεπτομερή καταγραφή των ανασκαφικών εργασιών στο ημερολόγιό σου, φωτογραφική τεκμηρίωση, εκπόνηση σχεδίων, μέτρηση αποστάσεων και βάθους για κάθε εύρημα, και φυσικά, περιγραφή του κάθε ευρήματος με ακρίβεια. Όλα αυτά είναι πολύ σημαντικά για να μπορεί αργότερα κάποιος να «διαβάσει» το σκάμμα και να καταλάβει τι έγινε εκεί. Αν βρεθούν ευρήματα, από απλά θραύσματα κεραμικής έως σημαντικά αντικείμενα, γράφεις τα καρτελάκια με τις απαραίτητες πληροφορίες (θέση, κωδικός, ημερομηνία κ.λπ.), τα τοποθετείς σε σακουλάκια και τα στέλνεις είτε για συντήρηση είτε για φύλαξη σε ασφαλή χώρο, συνήθως εντός του μουσείου.
Και κάπως έτσι κυλά η μέρα, με συνεχή κίνηση, προσοχή στη λεπτομέρεια, επιστημονική τεκμηρίωση, συνεργασία με την ομάδα και αρκετή σωματική και πνευματική εγρήγορση.
Ποιες δεξιότητες θεωρείς σημαντικές για να γίνει κάποιος/κάποια αρχαιολόγος;
Η αρχαιολογία πεδίου είναι μια δουλειά που απαιτεί πολύ περισσότερα από γνώσεις – απαιτεί χαρακτήρα. Εκτός από την επιστημονική κατάρτιση, ορισμένες δεξιότητες είναι απολύτως κρίσιμες στην καθημερινότητα ενός αρχαιολόγου, ειδικά στο πεδίο.
Πρώτα απ’ όλα, επειδή έχεις καθημερινή επαφή με εργατοτεχνίτες και προσωπικό διαφόρων ειδικοτήτων, πρέπει να μπορείς να διαχειρίζεσαι σωστά διαφορετικούς ανθρώπους και χαρακτήρες. Ο αρχαιολόγος στο πεδίο συχνά λειτουργεί όπως ο συντονιστής της ορχήστρας, καθώς πρέπει να γνωρίζει πώς να κινητοποιήσει μια ομάδα, πώς να επιβληθεί όταν χρειάζεται, αλλά και πώς να δημιουργεί μια θετική, συνεργατική ατμόσφαιρα. Χρειάζεται ικανότητα στη διαχείριση ανθρώπινου δυναμικού, δηλαδή να μπορείς να κρίνεις σε τι είναι καλός ο καθένας, να κατανέμεις τα άτομα σε σωστές θέσεις και ισοδύναμες ομάδες, ώστε να υπάρχει ροή στο έργο χωρίς εντάσεις ή καθυστερήσεις.
Η ομαδικότητα, η ενσυναίσθηση, αλλά και η σταθερότητα στον ρόλο του συντονιστή, είναι δεξιότητες που χτίζονται με τον καιρό και είναι απολύτως απαραίτητες. Παράλληλα, επειδή συχνά προκύπτουν τεχνικά ζητήματα, καιρικές δυσκολίες ή άλλα απρόοπτα, είναι σημαντικό να διαθέτεις προσαρμοστικότητα και ευελιξία. Πολλές φορές χρειάζεται να πάρεις άμεσα αποφάσεις επί τόπου, να αναδιαμορφώσεις το πρόγραμμα της ημέρας ή να βρεις λύσεις με τα διαθέσιμα μέσα.
Επιπλέον, επειδή οι συνθήκες είναι συχνά απαιτητικές όπως πολλές ώρες στον ήλιο, σωματική καταπόνηση, επαναλαμβανόμενες κινήσεις κ.λπ., είναι σημαντικό να έχεις σωματική αντοχή, καλή φυσική κατάσταση, αλλά και υπομονή, ειδικά όταν δεν υπάρχουν άμεσα θεαματικά αποτελέσματα.
Τέλος, επειδή ως αρχαιολόγος συνεργάζεσαι με πολλές διαφορετικές ειδικότητες όπως αρχιτέκτονες, τοπογράφους, πολιτικούς μηχανικούς, συντηρητές, σχεδιαστές κ.λπ. η επικοινωνιακή ικανότητα και η συνεργατικότητα είναι εξίσου σημαντικές. Όσο καλή κι αν είναι η δουλειά σου, αν δεν μπορείς να τη συντονίσεις αρμονικά με το υπόλοιπο επιστημονικό προσωπικό, χάνεται η συνοχή του έργου. Το επάγγελμα του αρχαιολόγου είναι δηλαδή μια δουλειά που δοκιμάζει τον χαρακτήρα σου καθημερινά και σου μαθαίνει να λειτουργείς μέσα σε ομάδες, σε αβεβαιότητα και συχνά έξω από το comfort zone σου.
Αρχαιολογία unplugged: Δυσκολίες, μύθοι & προκλήσεις
Ποιες είναι οι μεγαλύτερες δυσκολίες που έχεις αντιμετωπίσει στο επάγγελμα;
Η αρχαιολογία πεδίου, όσο συναρπαστική κι αν είναι, συνοδεύεται από αρκετές και σημαντικές δυσκολίες, τόσο πρακτικές όσο και διαπροσωπικές. Δεν είναι καθόλου εύκολη δουλειά, ούτε ρομαντική όπως συχνά παρουσιάζεται στις ταινίες.
Η πρώτη και μεγαλύτερη πρόκληση είναι σίγουρα οι συνθήκες πεδίου. Έχουμε δουλέψει κάτω από καυτό ήλιο, με υψηλή υγρασία, δυνατό αέρα που σηκώνει σκόνη και χώμα, και φυσικά με πολύ κρύο, ακόμη και με ψιλόβροχο. Το έδαφος κάποιες φορές γίνεται ολισθηρό, οι συνθήκες κουραστικές, και η εργασία απαιτεί συνεχή εγρήγορση. Επιπλέον, επειδή δουλεύεις στη φύση, υπάρχει πάντα η ανάγκη για προσοχή σε τσιμπήματα από ερπετά και έντομα ή αλλεργίες. Είναι σημαντικό να έχεις μαζί σου τα βασικά φαρμακευτικά είδη, ειδικά όταν δεν υπάρχει διαθέσιμο κουτί πρώτων βοηθειών. Σε αυτές τις συνθήκες έμαθα να χειρίζομαι την κόπωση, να υποστηρίζω την ομάδα μου και να συμβάλω στο να διατηρείται η συγκέντρωση και η θετική διάθεση, παρότι σωματικά και ψυχικά μπορεί να είναι εξαντλητικό.
 |
| [Credit: Προσωπικό Αρχείο Σοφία Τόμπρα] |
Μια άλλη μεγάλη δυσκολία είναι η διαχείριση ανθρώπων. Η συνεργασία με άτομα διαφορετικής ηλικίας, εμπειρίας ή επιστημονικής κατάρτισης είναι από μόνη της πρόκληση. Δεν συνεργάζεσαι πάντα με πρόθυμα και συνεργάσιμα άτομα. Υπάρχουν φορές που αντιμετωπίζεις δύσκολες συμπεριφορές, ατόμων που αρνούνται να ακολουθήσουν οδηγίες, που διαταράσσουν τη ροή της δουλειάς ή απορρυθμίζουν την ομάδα. Σε αυτές τις περιπτώσεις χρειάζεται υπομονή, ψυχραιμία και στρατηγικός χειρισμός. Έμαθα, λοιπόν, να επικοινωνώ με σαφήνεια, να ακούω ενεργά και να ενισχύω το πνεύμα συνεργασίας, ακόμα κι όταν οι συνθήκες δεν είναι ιδανικές.
Τέλος, θα έλεγα πως ένα από τα πιο απαιτητικά κομμάτια είναι η ευθύνη της τεκμηρίωσης. Καθετί που ανασύρεται από το έδαφος έχει ιστορική αξία και πρέπει να καταγραφεί σωστά. Σε περιπτώσεις που υπάρχει περιορισμένος χρόνος και μεγάλος όγκος πληροφοριών, η πίεση είναι έντονη. Εκεί είναι που χρειάζεται οργάνωση, ακρίβεια, συγκέντρωση και προσοχή στη λεπτομέρεια. Έμαθα να μην αφήνω τίποτα στην τύχη και να είμαι πάντα προετοιμασμένη. Παρά τις δυσκολίες, κάθε μία από αυτές τις εμπειρίες με βοήθησε να εξελιχθώ και ως επαγγελματίας και ως άνθρωπος.
Υπάρχει κάτι που πίστευες για την αρχαιολογία όσο σπούδαζες και τελικά απομυθοποιήθηκε όταν ξεκίνησες να εργάζεσαι;
Όσο ήμουν φοιτήτρια, ομολογώ πως είχα μια αρκετά ρομαντική εικόνα για την αρχαιολογία. Τη φανταζόμουν γεμάτη ανακαλύψεις, συγκινήσεις και ενθουσιασμό, κάτι ανάμεσα σε επιστήμονας και Ιντιάνα Τζόουνς (χωρίς το μαστίγιο βέβαια!). Πίστευα ότι το πεδίο θα ήταν γεμάτο αποκαλύψεις του παρελθόντος, σχεδόν σαν να σκάβεις και ξαφνικά να βρίσκεις κάτι συγκλονιστικό. Στην πράξη όμως, κατάλαβα ότι η ανασκαφική εργασία είναι πρωτίστως πράξη υπομονής, ακρίβειας και επιμονής. Πολλές μέρες και κάποιες φορές και μήνες, μπορεί να περάσουν χωρίς να βρεθεί κάτι εντυπωσιακό.
Ιδίως σε σωστικές ανασκαφές χαμηλού βάθους, όπου απλώς ελέγχεται αν υπάρχουν αρχαία πριν προχωρήσει κάποιο έργο, συχνά δεν εντοπίζεται τίποτα το συγκλονιστικό. Ωστόσο, αυτό που συνειδητοποίησα στην πράξη, και που αρχικά είχα υποτιμήσει, είναι ότι ακόμα και το πιο φαινομενικά ασήμαντο εύρημα όπως ένα θραύσμα, ίχνη στάχτης, μια μικρή κατασκευαστική λεπτομέρεια κ.λπ., μπορεί να «μιλήσει» και να μας δώσει πολύτιμες πληροφορίες για το πώς ζούσαν οι άνθρωποι στο παρελθόν. Πώς έχτιζαν, τι έτρωγαν, πώς κινήθηκαν μέσα στον χώρο, ποιες συνήθειες είχαν. Με άλλα λόγια, η αρχαιολογία δεν είναι μόνο η «μεγάλη ανακάλυψη», αλλά η συστηματική αποκωδικοποίηση της καθημερινότητας μέσα από ίχνη που αλλιώς θα χάνονταν. Και αυτό, για μένα, είναι τελικά πολύ πιο γοητευτικό απ’ ό,τι φανταζόμουν.
Η απομυθοποίηση θα έλεγα πως εν τέλει δεν με απογοήτευσε- το αντίθετο. Με έκανε να εκτιμήσω σε βάθος την αξία της επιστήμης που υπηρετώ, να ωριμάσω ως επαγγελματίας και να καταλάβω ότι η μαγεία της αρχαιολογίας κρύβεται στα μικρά και όχι μόνο στα εντυπωσιακά.
 |
| [Credit: Προσωπικό Αρχείο Σοφία Τόμπρα] |
Ποια είναι η πιο συχνή παρανόηση που έχει ο κόσμος για την αρχαιολογία;
Η πιο συχνή παρανόηση που συναντώ, και ειλικρινά συμβαίνει πολύ συχνά, είναι ότι ο κόσμος βλέπει την αρχαιολογία με έναν ιδιαίτερα ρομαντικό τρόπο. Όταν λέω ότι είμαι αρχαιολόγος, πολλοί ενθουσιάζονται και μου λένε «ήταν το όνειρό μου όταν ήμουν μικρός/ή» ή «θα ήθελα κι εγώ να σκάβω και να βρίσκω θησαυρούς». Η εικόνα που έχουν είναι συχνά αυτή του μυστηριώδους επαγγέλματος, γεμάτου συναρπαστικές ανακαλύψεις, αρχαίους ναούς, τάφους και μοναδικά ευρήματα, λίγο σαν μια καθημερινότητα που θυμίζει Ιντιάνα Τζόουνς.
Και ναι, δεν θα πω ψέματα, η ανασκαφή έχει τη μαγεία της. Η στιγμή που αποκαλύπτεται ένα εύρημα μετά από μέρες κόπου είναι πραγματικά μοναδική. Όμως η αλήθεια είναι ότι το επάγγελμα είναι πολύ πιο σκληρό και απαιτητικό απ’ όσο φαίνεται απ’ έξω. Η δουλειά μας γίνεται κατά κανόνα σε εξωτερικούς χώρους, κάτω από δύσκολες καιρικές συνθήκες, ζέστη, υγρασία, κρύο, σκόνη, λάσπη, με αρκετή σωματική κούραση, πολλή υπομονή και αρκετές φορές χωρίς θεαματικά αποτελέσματα. Υπάρχουν ανασκαφές που διαρκούν εβδομάδες ή και μήνες χωρίς να προκύψει κάποιο «εντυπωσιακό» εύρημα. Κι όμως, η διαδικασία έχει τεράστια επιστημονική αξία, ακόμα και όταν το μόνο που βρίσκεις είναι στρώματα χώματος ή απλά θραύσματα κεραμικής.
Οπότε αυτό που συχνά εξηγώ είναι ότι η αρχαιολογία πεδίου σαν επάγγελμα δεν είναι πάντα εντυπωσιακή ή φαντασμαγορική. Είναι κυρίως υπομονετική, ακριβής, και βαθιά ουσιαστική. Δεν κυνηγάμε πάντα τον θησαυρό, αλλά προσπαθούμε να καταλάβουμε το παρελθόν μέσα από ίχνη, συχνά πολύ μικρά. Και αυτό, τελικά, είναι που την κάνει πραγματικά ξεχωριστή.
Ποια ήταν η πιο ξεχωριστή στιγμή που έχεις ζήσει ως αρχαιολόγος;
Δύο στιγμές έχουν μείνει χαραγμένες στη μνήμη μου καθ’ όλη τη διάρκεια της πορείας μου ως αρχαιολόγος και νομίζω ότι θα με συνοδεύουν για πάντα. Η πρώτη ήταν στην πρώτη μου ανασκαφή, όταν ακόμα ήμουν νέα στο πεδίο, με όλο τον ενθουσιασμό και την αγωνία του «πρωτάρη». Ξαφνικά, βρέθηκε ένας θησαυρός με χρυσά νομίσματα του 8ου αιώνα μ.Χ., από την εποχή του αυτοκράτορα Θεόφιλου. Ήταν τόσο λαμπερά και καλοδιατηρημένα που για μια στιγμή νόμιζα ότι έβλεπα κάτι κινηματογραφικό. Δεν πίστευα στα μάτια μου.
Το να βρίσκεις τέτοιο θησαυρό στην πρώτη σου ανασκαφή είναι κάτι σχεδόν εξωπραγματικό. Θυμάμαι την καρδιά μου να χτυπάει δυνατά, και για λίγο όλο το συνεργείο να έχει παγώσει γύρω μου από τον ενθουσιασμό. Εκείνη η στιγμή με έκανε να καταλάβω ότι η αρχαιολογία είναι γεμάτη εκπλήξεις, ακόμη και όταν δεν τις περιμένεις.
Η δεύτερη ξεχωριστή στιγμή συνέβη όταν ήρθαμε αντιμέτωποι με κάτι τελείως διαφορετικό, αλλά εξίσου συγκλονιστικό. Μια ενεπίγραφη πλάκα μεγάλου μεγέθους, σε ελληνική κεφαλαιογράμματη γραφή. Το να διαβάζεις λέξεις που χαράχτηκαν πριν από αιώνες, να βλέπεις το ανθρώπινο ίχνος σε λίθινη μορφή, είναι μια εμπειρία σχεδόν μυσταγωγική. Κάθε γράμμα ήταν κι ένα βήμα πιο κοντά σε εκείνους που έζησαν πριν από εμάς. Είναι στιγμές που σε κάνουν να νιώθεις ότι γίνεσαι γέφυρα ανάμεσα στο παρελθόν και το παρόν, και αυτή είναι ίσως η πιο συγκινητική διάσταση της δουλειάς μας. Αυτές οι δύο στιγμές είναι οι υπενθυμίσεις μου για το γιατί αγάπησα την αρχαιολογία.
Το μέλλον στο πεδίο της αρχαιολογίας
Πώς βλέπεις την εξέλιξη του επαγγέλματος στην Ελλάδα σήμερα; Υπάρχουν ευκαιρίες ή προκλήσεις για τις νέες και τους νέους;
Η Ελλάδα είναι, χωρίς αμφιβολία, ένας από τους πιο ευλογημένους αρχαιολογικά τόπους στον κόσμο. Όπου και να σκάψεις, κάτι θα βρεις. Η πυκνότητα των αρχαιολογικών θέσεων σε όλη την επικράτεια είναι τεράστια και αυτό δημιουργεί σταθερά ανάγκες για αρχαιολόγους, ειδικά σε έργα υποδομής, αναστηλώσεων ή σωστικών ανασκαφών.
Υπάρχουν ουσιαστικά τρεις βασικοί δρόμοι για να εργαστεί κανείς στο επάγγελμα: μέσα από συμβάσεις που προκηρύσσει το Υπουργείο Πολιτισμού, μέσω συνεργασίας με ξένες αρχαιολογικές σχολές και ελληνικά πανεπιστήμια που υλοποιούν ανασκαφικά προγράμματα, αλλά και μέσω ιδιωτών, καθώς πολλές εταιρείες είναι υποχρεωμένες να συνεργαστούν με αρχαιολόγους για την επίβλεψη σωστικών ανασκαφών όταν πρόκειται να γίνει κάποιο τεχνικό έργο.
Η πραγματικότητα, ωστόσο, είναι πως οι σταθερές και μόνιμες θέσεις είναι λίγες και ο ανταγωνισμός μεγάλος. Πολλοί νέοι και νέες εργάζονται για μεγάλο χρονικό διάστημα με συμβάσεις ορισμένου χρόνου, μετακινούμενοι συχνά από πόλη σε πόλη, προκειμένου να εξασφαλίσουν συνεχόμενη απασχόληση και να μη μείνουν εκτός επαγγέλματος. Αυτό απαιτεί ευελιξία, διάθεση για προσαρμογή και κυρίως στα πρώτα χρόνια τη δυνατότητα να αυτοσυντηρείται κάποιος οικονομικά, ειδικά όταν η θέση είναι μακριά από τη μόνιμη κατοικία του. Παρόλα αυτά, ευκαιρίες υπάρχουν. Αν έχεις επιμονή, διάθεση για κινητικότητα, και πραγματικό ενδιαφέρον, μπορείς να χτίσεις σιγά-σιγά εμπειρία και να βρεις τον χώρο σου στο επάγγελμα.
Το σημαντικό είναι να βλέπει κανείς την αρχαιολογία όχι μόνο ως ένα μέσο για να βρει εργασία, αλλά ως πεδίο εξέλιξης είτε στο πεδίο, είτε στην έρευνα, είτε ακόμα και σε συναφείς τομείς όπως η πολιτιστική διαχείριση, η εκπαίδευση ή η μουσειολογία. Το επάγγελμα έχει δυσκολίες, αλλά για όποιον το αγαπά πραγματικά, δίνει και πολλές μικρές, αλλά σημαντικές στιγμές δικαίωσης. Και στην Ελλάδα, με τόσο πλούσια πολιτιστική κληρονομιά, υπάρχει πάντα κάτι που περιμένει να ανακαλυφθεί ή να φωτιστεί ξανά.
Τι θα συμβούλευες κάποιο νέο ή κάποια νέα που σκέφτεται να ασχοληθεί με την αρχαιολογία;
Αν σε γοητεύει η ιδέα να ξετυλίγεις την ιστορία μέσα από το χώμα, αν αγαπάς τη λεπτομέρεια, την παρατήρηση, την έρευνα και τη συνεργασία, τότε η αρχαιολογία μπορεί πραγματικά να σου ταιριάζει. Δεν είναι ένα επάγγελμα εύκολο ή ρομαντικό όπως συχνά φαντάζεται κανείς. Απαιτεί αντοχή, προσαρμοστικότητα, επιμονή και, κυρίως, πάθος. Θα χρειαστεί να δουλέψεις σε απαιτητικές συνθήκες κάτω από τον ήλιο ή το κρύο και τον αέρα, να μετακινηθείς σε άλλες πόλεις ή νησιά, να αφήνεις πίσω προσωρινά την καθημερινότητά σου.
Οι περισσότερες θέσεις εργασίας είναι με συμβάσεις ορισμένου χρόνου, που συχνά λήγουν και ενδέχεται να μείνεις για ένα διάστημα χωρίς δουλειά μέχρι να προκύψει η επόμενη. Χρειάζεται υπομονή και πίστη για να μείνεις ενεργός/ή μέσα σε αυτόν τον κύκλο. Αλλά αν στ’ αλήθεια σε συγκινεί η σκέψη ότι ακόμη κι ένα μικρό θραύσμα μπορεί να αφηγηθεί μια ιστορία αιώνων… τότε να το κυνηγήσεις. Γιατί η αρχαιολογία, πέρα από τις δυσκολίες της, προσφέρει κάτι πολύτιμο… την αίσθηση ότι συμμετέχεις ενεργά στη σύνθεση της ιστορίας. Ότι είσαι εκείνος ή εκείνη που «ακούει» το παρελθόν και το φέρνει στο φως. Κι αν αυτό το νιώθεις μέσα σου και το αγαπάς αληθινά… τότε ναι, αξίζει να το κυνηγήσεις.
Βιογραφικό
Η Σοφία Τόμπρα είναι απόφοιτος του Τμήματος Φιλολογίας, του Τμήματος Ιστορίας και Αρχαιολογίας, καθώς και της Νομικής Σχολής του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών. Διαθέτει επίσης μεταπτυχιακό δίπλωμα με ειδίκευση στο Αστικό Δίκαιο από τη Νομική Σχολή του ίδιου ιδρύματος. Από το 2016 εργάζεται ως αρχαιολόγος πεδίου, μέσω συμβάσεων ορισμένου χρόνου του Υπουργείου Πολιτισμού, συμμετέχοντας σε σωστικές και συστηματικές ανασκαφές σε διάφορες περιοχές της Ελλάδας. Έχει συνεργαστεί με Εφορείες Αρχαιοτήτων όπως της Πρέβεζας, της Κέρκυρας, των Κυκλάδων, της Δωδεκανήσου και άλλες, αποκτώντας πολύτιμη εμπειρία σε ένα ευρύ φάσμα αρχαιολογικών έργων. Είναι επίσης διπλωματούχος ξεναγός και συνεχίζει δυναμικά την ακαδημαϊκή της πορεία, φοιτώντας στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας, ενώ παράλληλα είναι μεταπτυχιακή φοιτήτρια στο Τμήμα Ξένων Γλωσσών, Μετάφρασης και Διερμηνείας του Ιονίου Πανεπιστημίου.
Ευχαριστούμε τη Σοφία Τόμπρα για την παραχώρηση των εικόνων από το προσωπικό της αρχείο!
Πηγή: Μ. Δόβρη, Neolaia
Δεν υπάρχουν σχόλια