Τα δέκα χρόνια ακάματης προσπάθειας και πορείας, από τη διάσωση έως την “αναγέννησή” του ως ένα Μουσείο Κλωστοϋφαντουργίας, στην Ερμούπολη τ...
Τα δέκα χρόνια ακάματης προσπάθειας και πορείας, από τη διάσωση έως την “αναγέννησή” του ως ένα Μουσείο Κλωστοϋφαντουργίας, στην Ερμούπολη της Σύρου, γιορτάζει φέτος η Hermoupolis Heritage, αναφορικά με το πρώην εργοστάσιο Ζησιμάτου.
Ο Δημήτρης Σταυρακόπουλος, εμπνευστής της ιδέας ώστε ο συγκεκριμένος ιστορικός χώρος να αποτελέσει ένα μέρος που ο κάθε επισκέπτης θα γνωρίζει την ιστορία του, βιωματικά, παραχώρησε συνέντευξη στην “Κοινή Γνώμη”, προκειμένου να μοιραστεί λεπτομέρειες για το όραμά του.
Η δυνατότητα να γνωρίσει ο κάθε κάτοικος αλλά και επισκέπτης του Μουσείου, ένα σημαντικό κομμάτι της ιστορίας της πόλης, μέσω της κλωστοϋφαντουργίας, αποτέλεσε το κίνητρο, ώστε ο χώρος να διασωθεί και να ανοίξει για το κοινό και τους λάτρεις της ιστορικής Ερμούπολης.
Όπως θα πει ο ίδιος, «πρόκειται για το μοναδικό εργοστάσιο από τα σχεδόν 70 που υπήρχαν στη Σύρο το οποίο και διασώθηκε, καθώς το 2015 συμφώνησα με την οικογένεια να το μισθώσω και έκτοτε να αναζητήσω τι θα μπορούσε να γίνει ιδανικά, προς όφελος του τόπου».
Μετά από αρκετά χρόνια αναζήτησης, προσπάθειας και εργασιών στον χώρο, σήμερα, η επιτυχία όσον αφορά στη λειτουργία του σαν Μουσείο Κλωστοϋφαντουργία της πόλης, έχει κερδίσει το χειροκρότημα κατοίκων αλλά και επισκεπτών. Δεν είναι τυχαία, δε, τα πολλά αφιερώματα που έχουν γίνει για τον χώρο, πανελλαδικά.
Ακριβώς γι’ αυτή την 10ετη ρομαντική, αλλά και δύσκολη πορεία, καθώς και για τα σχέδιά του παρακάτω, μίλησε ο ίδιος αναλυτικά στην εφημερίδα.
Σημειώνεται πως ο κ. Σταυρακόπουλος το βράδυ της Κυριακής παρέθεσε ένα κέρασμα στον χώρο, σε ανθρώπους που στηρίζουν την πορεία του Μουσείου, προκειμένου να τους ευχαριστήσει για την αγάπη τους όλα αυτά τα χρόνια.
- Γιορτάζετε φέτος τα 10 χρόνια για το Μουσείο Κλωστοϋφαντουργίας Ερμούπολης. Μέσα σε αυτά τα έτη ασχοληθήκατε με τη διάσωση του χώρου, την ανάδειξή του και τη λειτουργία του με μία εξωστρέφεια. Ποια είναι τα συναισθήματά σας γι αυτή τη δεκάχρονη διαδρομή;
Ήταν πραγματικά πολύ συγκινητικό για εμένα το ότι φτάσαμε σε αυτό το σημείο μετά από 10 χρόνια. Ήταν ένα όνειρο που πάντα πίστευα πως θα πραγματοποιηθεί, αλλά παράλληλα είχα και πολλές ανησυχίες για το πώς θα καταφέρουμε να πραγματοποιηθεί. Υπήρχαν δυσκολίες τεχνικές, οικονομικές και σε επίπεδο ψυχολογικό γιατί είναι σημαντικό πως είχα ανθρώπους γύρω μου που με στήριξαν. Είναι σημαντικό ότι ξεπεράστηκαν εμπόδια. Σήμερα, αν κοιτάξω πίσω στον χρόνο, νιώθω πως σαν ομάδα ξεπεράσαμε δυσκολίες και αυτή είναι η μεγαλύτερη επιτυχία. Είναι σπουδαίο ότι καταφέραμε να “δώσουμε” στον κόσμο έναν χώρο ζωντανό που είναι επισκέψιμος. Ξεπεράσαμε τον εαυτό μας σε αυτή την προσπάθεια και αυτό είναι το πιο σημαντικό.
- Ποιοι υπήρξαν οι πιο σημαντικοί σταθμοί σε αυτή την πορεία; Αντιμετωπίσατε εμπόδια που αρχικά τα θεωρήσατε ανυπέρβλητα;
Σίγουρα τα γραφειοκρατικά θέματα είναι μία μεγάλη δυσκολία σε όλα αυτά τα εγχειρήματα τα οποία εν τέλει τα ξεπεράσαμε. Όπως τα θέματα αδειοδότησης, πυρασφάλειας κ.α.. Στέκομαι στο γεγονός πως προχωρήσαμε και είμαστε σε αυτό το καλό στάδιο, συγκριτικά με άλλους χώρους.
Επίσης, ήταν σημαντικό ότι τα καταφέραμε, ενώ δεν είχαμε ούτε τις βασικές γνώσεις αρχιτεκτονικής, διακόσμησης, αλλά και οικονομικών θεμάτων, αλλά επικράτησε μία ρομαντική τρέλα που μας κινητοποίησε σε αυτή τη διαδικασία και τα καταφέραμε. Από την πρώτη στιγμή πίστεψα πως πρέπει να διασώσουμε τον χώρο και την ιστορία του.
Δεν υπήρξε ποτέ η σκέψη να σταματήσουμε την προσπάθεια. Αυτό ήταν η κινητήριος δύναμη, πως θα τα καταφέρουμε. Πήραμε την απόφαση για την αναγέννηση του χώρου και την υπηρετήσαμε απόλυτα.
Γενικά μπορώ να πω πως κάθε στιγμή που έμπαινε ένας εργάτης μέσα στον χώρο ή ένας συνεργάτης, μπορεί να επισήμαινε τις δυσκολίες, αλλά δεν απογοητευτήκαμε. Είχαμε από την αρχή ένα όραμα και έναν στόχο.
Οι μεγάλες χαρές ήταν όλες οι στιγμές που βιώσαμε με τους ανθρώπους. Γιατί ο χώρος από μόνος του, δεν έχει ζωή. Ζωή του δίνουν οι άνθρωποι. Κι εγώ ήθελα να είναι επισκέψιμος χώρος και να μπορούν οι επισκέπτες να ζήσουν τις στιγμές από το παρελθόν του εργοστασίου. Υπάρχει μία αμφίδρομη χαρά και συνεχίζουμε.
- Έχετε προσδώσει στον χώρο μία αυθεντική ταυτότητα. Ο τρόπος που λειτουργείτε το Μουσείο προσκαλεί τον κόσμο να γνωρίσει την ιστορία του αλλά και την ιστορία του τόπου;
Ναι αυτός είναι ο στόχος. Θέλαμε να επιτύχουμε κάτι διαφορετικό και κάτι ζωντανό. Μετά από έρευνα που έγινε τόσο στην Ελλάδα, όσο και στο εξωτερικό, σε διάφορα μουσεία, είδαμε πως οι περισσότεροι χώροι είναι παθητικοί. Δηλαδή προσκαλούν τον κόσμο απλά να μπει, να δει και να φύγει. Λείπει το βιωματικό στοιχείο σε αυτούς τους χώρους, το οποίο σε εμάς ο επισκέπτης το βλέπει. Θα πρέπει να κινηθεί προς τα εκεί η μουσειολογία. Υπηρετήσαμε αυτόν τον στόχο και μας έδωσε τη διαφορετικότητα που αναζητάει ο κόσμος. Είναι σημαντικό ότι ο επισκέπτης μπορεί να ακούσει μουσική, ήχους από τα παλιά μηχανήματα, μπορεί να φάει και να βιώσει τι γινόταν σε αυτόν τον χώρο, τόσα χρόνια πριν. Είναι πρωτίστως ένας χώρος ψυχαγωγίας και εν συνεχεία, ένας χώρος μόρφωσης. Άρα, όλη η κινητοποίηση των αισθήσεων, από τη μυρωδιά, από την αφή που εντάξαμε εμείς στη βιωματική ξενάγηση (μηχανήματα που βάζουμε σε λειτουργία κ.α.), είναι κάτι που αποτυπώνεται σε όλους. Ο χώρος από μόνος του μαγεύει καθώς μοιάζει σαν να έχει “παγώσει” στον χρόνο, αλλά και η εμπειρία του καθενός είναι μοναδική γιατί είναι βιωματική.
- Το 2026 η Ερμούπολη γιορτάζει τα 200 χρόνια από την ονοματοδοσία της. Υπάρχουν δράσεις που επεξεργάζεστε για να τιμήσετε τη συγκεκριμένη ιστορική επέτειο;
Υπάρχουν δύο σκέψεις που επεξεργαζόμαστε και θέλουμε να καταφέρουμε να τις εφαρμόσουμε. Να πω πως στηριζόμαστε στις δυνάμεις μας και στα δικά μας ιδιωτικά κεφάλαια που προκύπτουν από τις δράσεις στο Μουσείο, καθώς δεν έχουμε κάποια επιδότηση, ούτε χρηματοδότηση, αλλά ούτε και δανειοδότηση.
Άρα, θέλουμε του χρόνου να πραγματοποιήσουμε ένα αφιέρωμα για την κλωστοϋφαντουργία. Θέλουμε να προβάλουμε την ιστορία της καλλιέργειας του βαμβακιού, πριν από 200 χρόνια στην Ερμούπολη, στο Μάννα συγκεκριμένα από τους Καθολικούς από την Άνω Σύρο και στη συνέχεια στο πώς φτάσαμε να περάσουμε στην οικοτεχνία, αλλά και στη βιομηχανία. Αυτό θα είναι ένα αφιέρωμα που ενδεχομένως να γίνει στο Μουσείο, ενώ θα χρησιμοποιήσουμε και τις συνεντεύξεις και το ντοκιμαντέρ που κάναμε μαζί με το Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης. Θα προβάλλουμε την ιστορία ενώ παράλληλα θα τιμήσουμε τον χώρο και τους ανθρώπους.
Επίσης, μία ακόμη δράση που σκεφτόμαστε μέσω της Hermoupolis Heritage είναι να αναδείξουμε τις συνοικίες των προσφύγων της Ερμούπολης. Είναι οι άνθρωποι που δημιούργησαν την Ερμούπολη. Από τον περασμένο Μάιο εμείς κάναμε την πρώτη δράση για τα Ψαριανά, τον Ιούνιο επαναλήφθηκε ο βιωματικός περίπατος “Η Δόξα των Ψαρών” για να τιμήσουμε τα 200 χρόνια από την Καταστροφή των Ψαρών και στη συνέχεια θέλουμε να αναδείξουμε τις υπόλοιπες συνοικίες όπως το Βροντάδο, τα Βαπόρια, τη Μεταμόρφωση και τα Υδραίικα. Αυτό θεωρώ είναι το σημαντικότερο που πρέπει να αναδειχθεί για την επέτειο των 200 ετών, δηλαδή το πώς και από ποιους χτίστηκε η Ερμούπολη.
- Μέχρι σήμερα έχετε διαγράψει μία σημαντική πορεία. Ποιος είναι ο επόμενος στόχος και το όραμα για το Μουσείο παρακάτω;
Αρχικά είναι κύριο ζήτημα να στηρίζεται αυτή η προσπάθεια κι αυτό γιατί αυτή είναι η ιστορία του νησιού. Δεν είναι ένα πρόσωπο πίσω από τις δράσεις. Να συγκρατήσουν όλοι στο μυαλό τους πως ο καθένας στηρίζοντας την Hermoupolis Heritage στηρίζει την ιστορία.
Από την πλευρά μας προσπαθούμε να γίνουν και άλλοι χώροι ελκυστικοί που θα προβάλλουν τον πολιτισμό και την ιστορία του τόπου μας.
Στις σκέψεις μας είναι τα παλιά Enfield, που έχουμε διασώσει δύο, ενώ υπάρχει σε αναμονή η αξιοποίηση όλου του παλιού εξοπλισμού του φαρμακείου του Κωβαίου. Ακόμη υπάρχει και μία συλλογή – πολύ μεγάλη – που θέλουμε να την αξιοποιήσουμε σαν ένα μουσείο της πόλης. Οπότε, ήδη εργαζόμαστε σε όλα αυτά τα σενάρια, για τα οποία θα μπορούν να ειπωθούν περισσότερα προσεχώς. Το κύριο είναι πως χρειάζονται οικονομική στήριξη και προς τα εκεί επικεντρωνόμαστε και εμείς.
Και τέλος, μέσω περιπάτων και δράσεων θέλουμε να αναδειχθεί η ιστορία αυτού του νησιού, που χρειάζεται όλοι να γνωρίσουν. Άλλωστε, η ιστορία κάθε τόπου είναι η ταυτότητά του. Μέσα από τέτοιες δράσεις μπορούμε όλοι να ζήσουμε ωραίες στιγμές.
Πηγή:: Ά.Τ. Δαλμυρά, Κοινή Γνώμη
Δεν υπάρχουν σχόλια