Χάλκινες απουσίες στο Λονδίνο

Αθλητής, ρωμαϊκό αντίγραφο ελληνιστικού αγάλματος της σχολής του Λυσίππου. «Είμαι σίγουρη πως δεν έχετε ξαναδεί τέτοια έκθεση». Με αυτ...

Αθλητής, ρωμαϊκό αντίγραφο ελληνιστικού
αγάλματος της σχολής του Λυσίππου.

«Είμαι σίγουρη πως δεν έχετε ξαναδεί τέτοια έκθεση». Με αυτά τα λόγια υποδέχθηκε τους πρώτους επισκέπτες της έκθεσης-υπερπαραγωγή «Bronze» («Χαλκός») η διευθύντρια εκθέσεων της Βασιλικής Ακαδημίας του Λονδίνου, Καθλίν Σοριάνο.
Και ίσως να έχει δίκιο, όταν σε μία και μόνο έκθεση μπορεί κάποιος να δει την 6.000 ετών ιστορία του χαλκού. Στον ίδιο χώρο να απολαύσει δημιουργίες που γεννήθηκαν από την Καμπότζη έως τη Νιγηρία. Και να γνωρίσει έργα τέχνης που μπορεί να έπλασε το χέρι ενός ανώνυμου καλλιτέχνη της αρχαιότητας ή να βγήκαν από τα εργαστήρια διάσημων καλλιτεχνών που φτάνουν έως τον 20ό αιώνα, όπως του Πάμπλο Πικάσο και της Λουίζ Μπουρζουά.



Δεν είναι άλλωστε τυχαίο πως ουρές σχηματίζονται καθημερινά έξω από τη Βασιλική Ακαδημία από όσους θέλουν να δουν από κοντά το εντυπωσιακό κεφάλι του βασιλιά της Θράκης Σεύθη Γ', με τις κόρες των ματιών του από αλάβαστρο και τις χάλκινες βλεφαρίδες του, που εκτίθεται για πρώτη φορά εκτός Βουλγαρίας, όπου βρέθηκε το 2004, ή τον χάλκινο Σάτυρο που χορεύει και πιάστηκε στα δίχτυα σικελού ψαρά.
To υλικό άλλωστε είναι τόσο πλούσιο που οι διοργανωτές δεν μπήκαν καν στον κόπο να επιχειρήσουν ένα πολύπλοκο σκεπτικό παρουσίασης. Ανθρώπινες μορφές, ζώα, σύνολα, αντικείμενα, ανάγλυφα, θεοί, κεφάλια και προτομές είναι οι αδρές ενότητες που απαρτίζουν την έκθεση, μαζί με μία ακόμη που αποκαλύπτει τα μυστικά της τέχνης του χαλκού.

Και αν μέσα στις αίθουσες μπορούν οι επισκέπτες να θαυμάσουν έργα του Ογκίστ Ροντέν πλάι σε ένα αφρικανικό κεφάλι του 15ου αι., ένα μνημειακό άγαλμα του Αγίου Στεφάνου της πρώιμης Αναγέννησης ή ακόμη και έργα του Ντέμιαν Χερστ και των αδελφών Τσάπμαν, που έχουν κι αυτοί τελευταία καταπιαστεί με τον χαλκό, μαζί με ένα χάλκινο κέρας που χρονολογείται το 3700 π.Χ., δεν μπορεί κάποιος να μην προσέξει τις ηχηρότατες απουσίες κορυφαίων αρχαίων ελληνικών έργων, τα οποία εκτός των άλλων είναι και σπανιότατα, καθώς στο διάβα των αιώνων έλιωναν τα χάλκινα γλυπτά για να αξιοποιήσουν εκ νέου την πρώτη ύλη τους.

Πού είναι ο Ηνίοχος των Δελφών, ο Ποσειδώνας - το έμβλημα του Εθνικού Αρχαιολογικού Μουσείου της Αθήνας -, ο τζόκεϊ του Αρτεμισίου, ο Εφηβος του Μαραθώνα και η Κυρά της Καλύμνου;

Η Ελλάδα αρνήθηκε τη μετακίνηση των εύθραυστων αγαλμάτων, την ώρα που οι Βρετανοί μιλούν για τη σπουδαιότερη έκθεση του είδους που έχει γίνει έως σήμερα και με δημοσιεύματά τους στον βρετανικό Τύπο τη θεωρούν «μάθημα διπλωματίας».
Διότι, όπως αποκαλύπτουν στον «Τέλεγκραφ», μπορεί να επισκέφθηκαν επανειλημμένως την Ιταλία για να πάρουν τα σημαντικά έργα τέχνης που συμμετέχουν στην έκθεση και έφτασαν να αναζητήσουν άκρες ακόμη και στον ιταλό Πρωθυπουργό Μάριο Μόντι για να πετύχουν τον στόχο τους.

Στην Ελλάδα όμως αρκέστηκαν να αποστείλουν τα αιτήματά τους γραπτώς, και όταν ενημερώθηκαν πως τα εν λόγω γλυπτά ανήκαν στα αμετακίνητα κινήθηκαν χωρίς ίχνος διπλωματίας. Επέμειναν στο αρχικό τους αίτημα και αρνήθηκαν τις εναλλακτικές προτάσεις των Ελλήνων.




Πηγή: Μαίρη Αδαμοπούλου, Εφημερίδα "Τα Νέα"